Η απογοητευτική και προεκλογικού χαρακτήρα υποσχεσιολογία του Υπουργείου Παιδείας, με την επίσημη ευλογία του Υπουργικού Συμβουλίου, ήταν αναμενόμενη.

Ο Υπουργός Παιδείας υπόσχεται δεξιά κι αριστερά, μιας και δεν κοστίζει τίποτα και δημιουργεί ελπίδες δημιουργίας νεότερης ηλικιακά εκλογικής πελατείας, αλλά αποκρύπτει μερικές σημαντικές αλήθειες:

  1. Το σύστημα πάλι θα στηριχτεί στις περιφερόμενες βαλίτσες, τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΟΛΜΕ, λείπουν από τη μέση εκπαίδευση άνω των 22.000 εκπαιδευτικών, παρά τις παγκόσμιας πρωτοτυπίας πατέντες που εφευρίσκουν οι «εγκέφαλοι» του Υπουργείου, ώστε τα κενά να καλύπτονται όπως όπως και εις βάρος, τελικά, της εκπαιδευτικής διαδικασίας (κατάργηση εργαστηρίων, περίεργες αναθέσεις μαθημάτων, ανατροπές ωρολογίων προγραμμάτων, αύξηση ωραρίου, αύξηση μαθητών ανά τμήμα, συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων και τμημάτων κλπ). Θα , υποτίθεται, και στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια συνολικά 10.500 εκπαιδευτικοί. Ακόμα κι αν διοριστούν 4.500 εκπαιδευτικοί στη Β΄θμια, πάλι θα λείπουν άνω των 16000 καθηγητών!
  2. Με πολύ έξυπνο τρόπο προσπαθεί να εκπαραθυρώσει την προϋπηρεσία χιλιάδων ανθρώπων, που έχουν διαλύσει τις ζωές τους, προσπαθώντας να στηρίξουν ένα στρεβλό σύστημα και να ευνοήσει συγκεκριμένες ομάδες. Οι ανατροπές θα είναι τρομακτικές και πλήθος μάχιμων επί μία δεκαετία και άνω εκπαιδευτικών θα βρεθούν σε αναζήτηση εργασίας…

Το Υπουργείο Παιδείας, με έξυπνα τεχνάσματα, συντηρεί το «διαίρει και βασίλευε», ενώ ετοιμάζει τρομακτικές ανατροπές, προσπαθώντας να εφαρμόσει τις ιδεοληψίες των άπειρων «εμπειρογνώμων» του, που παρά τις συνεχείς αποτυχίες τους –οτιδήποτε «καινοτόμο» έχουν σχεδιάσει ήταν μια πλήρης αποτυχία, επιμένουν στις ατεκμηρίωτες εμμονές τους.

Τώρα, προσπαθούν να αποτελειώσουν τους έμπειρους εκπαιδευτικούς, προσπαθώντας να δημιουργήσουν μια νέα εκλογική δεξαμενή.

Η ΠΕΑΔ δε θα σταθεί αδιάφορη σε αυτήν την απαξιωτική και καταστροφική πολιτική επιλογή. Θα βρεθεί απέναντι στις προβλέψιμες επιλογές του Υπουργείου Παιδείας, με κάθε νόμιμο μέσο, ως έσχατο μέσο προστασίας του δικαιώματός μας στην εργασία μας, που επί τόσα χρόνια έχουμε προσφέρει.

Ολοκλήρωση της καταστροφής της ζωής μας δε θα ανεχτούμε από κανένα!