Α ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης -Η Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης ενημερώθηκε ότι για άλλη μια φορά εμφανίστηκαν αναφορές γονέων προς τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αν. Θεσσαλονίκης σε βάρος εκπαιδευτικών, με χαρακτήρα ανυπόστατο και συκοφαντικό. Στην πιο πρόσφατη μάλιστα περίπτωση, στο 15° ΓΕΛ Θεσσαλονίκης, συνοδεύονται με την απαίτηση απομάκρυνσης από συγκεκριμένο σχολείο, με την ατεκμηρίωτη αιτιολογία της επιστημονικής και διδακτικής ανεπάρκειας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το έγγραφο αυτό εμφανίζεται σαν αποτέλεσμα διαδικασιών με έκτακτο χαρακτήρα και δεν προηγήθηκε σοβαρή προσπάθεια συζήτησης.

Μέσα στο κλίμα που διαμορφώνεται από τη ρητορική περί αξιολόγησης, η οποία χρεώνει στους εκπαιδευτικούς σχεδόν όλα τα προβλήματα της πραγματικότητας στα σχολεία, το κλίμα ανταγωνισμού στο όνομα της αριστείας, αλλά και τη νοοτροπία που προσεγγίζει γονείς και μαθητές σαν πελάτες υπηρεσιών, αρκετοί γονείς ενοχοποιούν τους εκπαιδευτικούς για τα αποτελέσματα της εκπαιδευτικής πολιτικής κυβερνήσεων, ΕΕ και ΟΟΣΑ, ειδικά στην εποχή του μνημονίου.

Αγνοείται ότι τα εκπαιδευτικά θέματα, για να αντιμετωπίζονται σε όφελος της κοινωνίας, γίνονται αντικείμενο συζήτησης μέσα σε ένα πλαίσιο διαλόγου και συνεργασίας μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα. Όχι με μια τυπική διαδικασία που αντιμετωπίζει το εκπαιδευτικό έργο με όρους υπαλληλικής συμπεριφοράς. Και αυτό με το δεδομένο ότι η εκπαιδευτική διαδικασία και οι παράμετροί της είναι αντικείμενο συγκεκριμένης επιστημονικής γνώσης, αλλά και με την προϋπόθεση της ενημέρωσης για τους όρους της εκπαιδευτικού έργου, τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών. Παρατηρείται επίσης ότι όσο λείπουν αυτά τα στοιχεία, τόσο περισσεύουν η αυστηρή κρίση, οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί και η απαίτηση για σκληρά διοικητικά μέτρα.

Η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αν. Θεσσαλονίκης θα έπρεπε να μη μένει στο τυπικό πλαίσιο και τα όρια που προβλέπονται, αλλά να αξιοποιήσει τη δυνατότητα που έχει για να επικοινωνεί με όλα τα μέρη της εκπαιδευτικής κοινότητας και συμβάλλει ώστε να ξεπερνιούνται τα προβλήματα, και να υπερασπιστεί έτσι το σχολείο και τον εκπαιδευτικό. Ειδικά όταν αναρμόδιοι εξωγενείς παράγοντες ζητούν να συνδιοικούν τα σχολεία. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι δεν μπορεί κανείς να απαιτεί όρους λειτουργίας ιδιωτικών σχολείων -όπου ο πελάτης έχει πάντα δίκιο- με δημόσια χρηματοδότηση. Οι δαπάνες για την παιδεία αφορούν ένα δημόσιο σχολείο που απευθύνεται ισότιμα σε όλα τα παιδιά και στηρίζεται σε εκπαιδευτικούς που δεν έχουν μόνο υποχρεώσεις, αλλά παράλληλα έχουν επιστημονική και παιδαγωγική ελευθερία στην άσκηση του έργου τους.

Αναρωτιέται κανείς που βρίσκονται οι λίγοι γονείς αυτής της νοοτροπίας, όταν κρίνεται στην πράξη η αντίθεση στην υποβάθμιση των σχολείων. Όταν οι εκπαιδευτικοί μέσα από τις ΕΛΜΕ, μαζί με συλλόγους γονέων και μαθητικές κοινότητες υπερασπίστηκαν το δημόσιο σχολείο ενάντια στην υποχρηματοδότηση, τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, την έλλειψη προσωπικού, τις φωτοτυπίες αντί βιβλίων, αλλά και τις συνέπειες της κρίσης στη ζωή των μαθητών, αναζητώντας ένα σχολείο ανταποκρίνεται στα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς.

Καταγγέλλουμε τις απαξιωτικές ενέργειες σε βάρος των συναδέλφων μας και δηλώνουμε ότι θα υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο, τη λειτουργία του, τα δικαιώματα και την υπόσταση των εκπαιδευτικών.