Και η Μητρόπολη Πατρών υπέρ της επιστροφής των Φακέλων Μαθήματος των Θρησκευτικών στο Υπουργείο

Ἀπό τήν Ἱερατική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν ἐξεδόθη τό ἀκόλουθο ψήφισμα:

Ἡ Γενική Ἱερατική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου στίς 14 Νοεμβρίου 2017 ὑπό τήν προεδρία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί στήν ὁποία ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, ἀνέπτυξε τό θέμα «Μῦθοι καί πραγματικότητες ἐπί τοῦ θέματος τῆς σχέσεως Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ἐν ὄψει τῆς Συνταγματικῆς ἀναθεωρήσεως», ἐξέδωκε τό παρακάτω ψήφισμα.

● Τό θέμα τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας εἶναι πολυσήμαντο μέ βαθειές ρίζες στό παρελθόν καί ποικίλες συνέπειες γιά τό παρόν καί τό μέλλον τῆς Πατρίδος μας. Δέν νοεῖται στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα «χωρισμός» Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, μέ τήν ἔννοια καί μορφή, τῆς ἀποκοπῆς τοῦ Λαοῦ ἀπό τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή του, ἀπό τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καί τήν εὐεργετική παρουσία του στήν σύγχρονη κοινωνία. Γνωρίζομε ὃτι ὑπάρχουν δυνάμεις, οἱ ὁποῖες ἐπιδιώκουν τόν «χωρισμό» τοῦ Λαοῦ ἀπό τήν Ἐκκλησία καί μανιωδῶς ἀγωνίζωνται νά ἀποκόψουν μέ ποικίλα τεχνουργήματα τόν Λαό, ἀπό τίς πνευματικές καί σωτήριες ρίζες του. Ἡ Ἐκκλησία οὐδέποτε, ἐζήτησε ἢ θά ζητήσῃ τέτοιο «χωρισμό», τόν ὁποῖον οἱ ὑπηρετοῦντες τό πνεῦμα τῆς «νέας ἐποχῆς» καί τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἐπιθυμοῦν νά ἐπιβάλλουν, γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἱστορικά καί οὐσιαστικά, ἡ μάνα αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ, μέ ὃ,τι αὐτό συνεπάγεται γιά τό παρόν καί τό μέλλον. Οὐδεμία ἀπαίτηση ἢ ὁδηγία ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἓνωση ἢ τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης ὑφίσταται γιά τό καθορισμό τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας–Πολιτείας στήν Πατρίδα μας. Αὐτό τό «ἐπιχείρημα» εἶναι ἐφεύρημα προκειμένου νά πλανᾶται ὁ Ἑλληνικός Λαός, ὣστε νά υἱοθετοῦνται πρακτικές, οἱ ὁποῖες ἀντίκεινται στήν ὃλη ἱστορική καί πολιτιστική πορεία τῆς χώρας μας.
● Δέν δυνάμεθα ἐπ’ οὐδενί λόγῳ νά δεχθοῦμε ὁποιαδήποττε ὑποβάθμιση ἢ θεσμική ὑποτίμηση τῆς Ἐκκλησίας, στό πλαίσιο εἲτε τῆς ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος, εἲτε τῆς τροποποιήσεως τῆς κοινῆς νομοθεσίας.

●Ἐπειδή πολλά ἀκούονται περί τῆς μισθοδοσίας τοῦ Κλήρου μέ ἀποτέλεσμα νά παραπλανᾶται ὁ Λαός σημειώνομε τά ἐξῆς: Ἡ μισθοδοσία τοῦ Κλήρου δέν εἶναι ζήτημα θεσμικῆς σχέσεως μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ὡς θέλουν τινές νά πείσουν τόν Λαό μας καί βεβαίως δέν δίδει στήν Πολιτεία τό δικαίωμα νά ἐπεμβαίνῃ ἂκριτα, σέ ἐκκλησιαστικά θέματα, ἀφοῦ ἡ μισθοδοσία συνιστᾶ ἐκπλήρωση ἀποζημιωτικῆς ὑποχρέωσης ἒναντι τῆς ὁλοκληρωτικῆς σχεδόν ἀφαίρεσης τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, χωρίς ποτέ νά καταβληθῇ οἱαδήποτε ἀποζημίωση ἀπό τό Κράτος, τό ὁποῖο κατέχει αὐτή τήν περιουσία καί τήν ἐκμεταλλεύεται μέχρι σήμερα. Ἐξ’ ἂλλου ἡ μισθοδοσία τοῦ Κλήρου δέν ἀποτελεῖ νομικό προνόμιο εἰδικά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. (Τό ἲδιο συμβαίνει μέ τούς Μουφτῆδες καί ἱεροδιδασκάλους τῆς Θράκης). Ἀπό τό Ἑλληνικό Δημόσιο, δηλ, δέν μισθοδοτοῦνται μόνο οἱ Λειτουργοί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Τά ἄρθρα 3 καί 13 τοῦ Συντάγματος εἶναι βασικά ὡς πρός τίς σχέσεις Ἐκκλησίας καί Πολιτείας καί ὂχι μόνο. Τό θέμα αὐτό πρέπει νά τύχῃ ἰδιαιτέρας προσοχῆς ἀπό τήν Πολιτεία γιά ἱστορικούς, ἐθνικούς καί κοινωνικούς λόγους. Ἡ νομοθετοῦσα Πολιτεία σέ καλόπιστο διάλογο μέ τήν Ἐκκλησία καί σέ συμφωνία μέ τό θρησκευτικό αἴσθημα τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, μπορεῖ νά προβαίνῃ σέ νομοθετικές ρυθμίσεις, οἱ ὁποῖες θά ἐπικαιροποιοῦν καί θά ἐπιλύουν τά ἀναφυόμενα θέματα στίς σχέσεις Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, ἀλλά πάντοτε στό πλαίσιο τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦ καί τῆς κοινῆς ὡφέλειας τοῦ Λαοῦ μας.

●Οἱ ἀλλαγές στά προγράμματα σπουδῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τόσο σέ ἐπίπεδο ὕλης, ὅσο καί διδασκαλίας, ἔχουν δημιουργήσει εὔλογες καί πολλές ἀνησυχίες στόν Κλῆρο καί στόν Λαό καί ἰδιαίτερα στούς γονεῖς καί στούς δασκάλους. Τό περιεχόμενο τῶν λεγομένων «φακέλων σπουδῶν», πού διενεμήθησαν στούς μαθητές δημιουργεῖ σύγχυση μεταξύ ἀλήθειας καί ψεύδους, μέ τόν τρόπο πού παρουσιάζονται οἱ ἀλλόδοξες καί ἑτερόδοξες διδασκαλίες, ἰδιαιτέρως στούς μικρούς ἡλικιακά μαθητές.
Τά νέα προγράμματα καί οἱ λεγόμενοι «φάκελοι» τοῦ μαθήματος δέν ἀνταποκρίνονται στά βασικά χαρακτηριστικά τῆς πίστεως καί τῆς ἱστορικῆς πορείας τῆς Πατρίδος μας. Τό Ἱερατικό Σῶμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, συγχαίρει τούς γονεῖς καί ὃποιους ἐξέφρασαν καί ἐκφράζουν τήν ἀντίθεσή τους μέ τά προγράμματα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὃπως ἒχουν διαμορφωθεῖ καί τούς ἐπαινεῖ γιά τήν ἐπιστροφή τῶν φακέλων, ὡς ἀπαραδέκτων.

Ἡ ἀντίδραση αὐτή δέν ὀφείλεται σέ ἰδεολογικούς λόγους, ἀλλά εἶναι στάση ζωῆς ἀπέναντι στήν πίστη μας καί στήν ἰδιοπροσωπία μας. Εἶναι δικαίωμα ἀπέναντι, σέ μιά ἀντισυνταγματική καί ἀντιπαιδαγωγική, συγχρόνως δέ καί ἀντορθόδοξη φιλοσοφία, πού ἐτσιθελικά προσπαθεῖ, νά ἐπιβάλῃ ἡ Πολιτεία στήν Ἐλληνική κοινωνία.
Γιά τοῦτο καί ἐπαινοῦμε τίς κινήσεις αὐτές τίς πολιτισμένες μέν, δυναμικές δέ καί τίς δίκαιες ἀντιδράσεις τῶν γονέων καί ἂλλων συλλόγων, οἱ ὁποῖοι ἒχουν συνειδητοποιήσει πλήρως τόν κίνδυνο μπροστά στόν ὁποῖο εὑρίσκεται πλέον ἡ Ἑλληνική κοινωνία, μέ τήν υἱοθέτηση ξένων «μοντέλων» ζωῆς καί ἐκπαίδευσης, τά ὁποῖα οὐδεμία σχέση ἒχουν μέ τήν διαχρονική πορεία τῆς Πατρίδος μας.
● Ἐκφράζομε τήν ἀντίθεσή μας, τήν διαμαρτυρία μας καί τήν βαθειά μας λύπη σχετικά μέ τό ψηφισθέν Νομοσχέδιο γιά τήν ἐπιλογή φύλου καί τίς λεγόμενες ἔμφυλες ταυτότητες. Τό ἐν λόγῳ νομοσχέδιο στρέφεται ἐναντίον ὄχι μόνο τῆς χριστιανικῆς Πίστεως, ἀλλά ἀντιτίθεται στήν διαμορφωθεῖσα ἀνά τούς αἰῶνες πανανθρώπινη ἠθική καί ἀντιστρατεύεται αὐτήν ταύτην τήν ἀνθρώπινη ὀντότητα καί ἀξία, «προκαλεῖ τό αἲσθημα τῆς κοινωνίας, τορπιλίζει τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογενείας, ἒρχεται σέ ἀντίθεση μέ τά χρηστά ἢθη καί τήν κοινή λογική καί κυρίως καταστρέφει τόν ἂνθρωπο» (Δελτίο Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 5.10.2017). Ὡς Ἐκκλησία θεωροῦμε χρέος μας νά ἀγωνιζώμεθα γιά τήν ἱερότητα, τήν ἀξιοπρέπεια καί τήν ἠθική ὀντότητα τοῦ ἀνθρώπου, ὡς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ. Ζητοῦμε ἐπίσης ἀπό τό Ὑπουργεῖο νά μή συνεχίσῃ τήν ἐφαρμογή στά Σχολεῖα στό πλαίσιο τῆς λεγομένης θεματικῆς ἑβδομάδος, τῶν θεματικῶν ἑνοτήτων, «βιολογικό καί κοινωνικό φύλο» καί «ἀποδομώντας τά ἒμφυλα στερεότυπα». Ἡ διδασκαλία τῶν θεματικῶν αὐτῶν ἑνοτήτων κλονίζει τόν ἐσωτερικό κόσμο τῶν παιδιῶν, σέ μιά κρίσιμη ἡλικία καί ὁδηγεῖ σέ ψυχολογικά ἀδιέξοδα. Τά προβλήματα τά ὁποῖα θά ἀνακύψουν θά εἶναι τεράστια καί πρωτόγνωρα σέ κάθε ἐπίπεδο τῆς προσωπικῆς, οἰκογενειακῆς, κοινωνικῆς, ἐθνικῆς καί πνευματικῆς ζωῆς τοῦ Λαοῦ μας. Στηρίζομε ὡς ἐκ τούτου τούς γονεῖς καί τούς ἐκπαιδευτικούς, οἱ ὁποῖοι διαμαρτύρονται σχετικά μέ τό ἐν λόγῳ θέμα καί τούς παρακαλοῦμε νά συνεχίσουν τόν ἀγῶνα τους, ὣστε νά ματαιωθοῦν ὃλες αὐτές οἱ πρωτόγνωρες μέθοδοι πού ἐφαρμόζονται ἐσχάτως στήν Πατρίδα μας.

● Μέ ἀφορμή τήν παρουσία ἀνάμεσά μας τοῦ ἀκρίτα Ἀρχιερέως, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου κ. Δαμασκηνοῦ καί ἐξ ἀφορμῆς τῶν ὅσων ἐνημερωτικῶς μᾶς εἶπε σχετικῶς μέ ὃσα ἀφοροῦν στήν εὐαίσθητη περιοχή τῆς Θράκης, δηλώνομε τήν συμπαράσταση τοῦ σώματος τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, στούς ἀγῶνες καί τίς ἀγωνίες τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν τῆς Θράκης, ὅπως αὐτές διετυπώθησαν σέ σχετική πρόσφατη δήλωσή τους.
● Τό ἱερατικό Σῶμα τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν ἐκφράζει τήν εὐαρέσκειά του καί τήν ὁλόθυμη συμπαράστασή του γιά τίς τοποθετήσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου σχετικά πρός τά κοινωνικά καί λοιπά ζητήματα πού κατά καιρούς ἀναφύονται, ὡς καί τήν σύμφωνη γνώμη του γιά τίς δηλώσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου, τίς προφορικές καί γραπτές, γιά ζητήματα τά ὁποῖα ἀπασχολοῦν τήν Ἑλληνική κοινωνία, ὡς λ.χ. τό περί τῆς ἐπιλογῆς φύλου- ἒμφυλες ταυτότητες, τό περί τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, περί τῶν δηλώσεων Βούτση καί ἂλλα θέματα.
●Τέλος, ὁ Ἱερός Κλῆρος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν ἐκφράζει γιά μιά ἀκόμη φορά τήν πνευματική καί τήν καθ’ οἰονδήποτε ἂλλο τρόπο συμπαράστασή καί ἐπιστήριξή του στον δοκιμαζόμενο ἀπό τήν πολυεπίπεδη κρίση Λαό, ὂχι μόνο τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας, ἀλλά καί τῆς Ἑλλάδος γενικώτερα.