Όταν πήγαινα Σχολείο στη δεκαετία του 1960, ο δάσκαλος έκανε μάθημα σε 50 και μαθητές, δουλεύοντας 40 ώρες τη βδομάδα, πρωί και απόγευμα…

Του

Ακόμα και το Σάββατο!

Στο σχολείο είχαμε συσσίτιο και θυμάμαι που μας έστελναν δέματα στο σχολείο με τετράδια, μολύβια, σβηστήρες και ξύστρες, αλλά και χρώματα…

Πολλών λογιών χρώματα (μίζα τα λέγαμε, αλλά δεν ξέρω το γιατί…)!

Στις μέρες μας κάποιοι νοσταλγούν τα παλιά…

Νοσταλγούν αυτό το σχολείο!

Το δάσκαλο να κάνει 40 ώρες, τα παιδιά να στοιβάζονται στις τάξεις, τα συσσίτια που είναι πλέον μια αναγκαία πραγματικότητα…

Κατάντησαν την Ελλάδα μπανανία και συνεχίζουν να την καταρρακώνουν…
Συνάδελφοι…

Δεν θα τους αφήσουμε…

Δεν πρέπει να τους αφήσουμε!

Έπνιξαν τα όνειρα μας, τα όνειρα της νέας γενιάς, τα όνειρα της ελληνικής οικογένειας…

Τώρα επέλεξαν τη μέθοδο της τρομοκρατίας…

Φοβίζουν, σπέρνουν τον πανικό, φέρνουν την καταστροφή…

ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ…

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ.

ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ…

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ…

ΩΣ ΕΔΩ…

Ο Σεπτέμβρης μπορεί να είναι δύσκολος για μας, αλλά για τους κυβερνώντες θα είναι ακόμα δυσκολότερος…
(ΥΓ: Το κείμενο γράφτηκε στις 24 Ιουλίου 2012! Δυστυχώς είναι επίκαιρο και στις μέρες μας…