Η νέα σχολική χρονιά ,που ξεκινά σήμερα, βρίσκει την εκπαίδευση και την μας βυθισμένη ακόμη περισσότερο στον βούρκο των μνημονιακών πολιτικών που ασκούνται τα τελευταία επτά χρόνια στη χώρα μας.

Η παιδεία και η υγεία πλήρωσαν και εξακολουθούν να πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα των μνημονιακών περικοπών που έγιναν και γίνονται.Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δαπάνες για την παιδεία από 3.5%του ΑΕΠ που ήταν το 2011-ιστορικό αίτημα του κινήματος ήταν να φτάσουν στο 5% του ΑΕΠ-έπεσαν στο 2.5% του ΑΕΠ δηλ. 1.8 δις λιγότερα.Η μείωση αυτή είχε άμεσες επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της εκπαίδευσης.Από το κτιριακό-κανένα ή σχεδόν κανένα σχολικό συγκρότημα δεν κατασκευάζεται πλέον και τα νηπιαγωγεία εξακολουθούν να στεγάζονται σε άθλιες συνθήκες-την υλικοτεχική υποδομή και το εκπαιδευτικό προσωπικό.

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ τα τελευταία έξι χρόνια αποχώρησαν 30.000 περίπου εκπκοί ΠΕ και ΔΕ, οι μόνιμοι διορισμοί ήταν σχεδόν μηδενικοί.Η εκπαίδευση λειτουργεί πλέον στο 20%του προσωπικού της με αναπληρωτές -οι οποίοι έχουν προυπηρεσία μέχρι και 16 χρόνια-μέσω των προγραμμάτων ΕΣΠΑ.Ελάχιστες πιστώσεις δίνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό και από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.Αν δηλ. δεν υπήρχε το ΕΣΠΑ τα σχολεία δεν θα λειτουργούσαν.Αλήθεια ,υπάρχει μεγαλύτερη ομολογία χρεοκοπίας για μια χώρα ,όταν δεν μπορεί από τον κρατικό της προϋπολογισμό να προσλάβει τους εκπκούς,τους γιατρούς,τους νοσηλευτές και προστρέχει για να καλύψει τις ανάγκες στα προγράμματα ;

Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν η πολιτική ηγεσία του ρίχνει το μπαλάκι στην εξέδρα.Αφού είδε ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της για 20000 μόνιμους διορισμούς,για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή,αφού προχώρησε σε αλλαγή των προγραμμάτων στην ΠΕ και στη ΔΕ που είχε ως συνέπεια τη μείωση των θέσεων εργασίας κλπ, τώρα ασχολείται με το εξεταστικό της γ’λυκείου με μια απίστευτη προχειρότητα.Οι δηλώσεις Γαβρόγλου περί κατάργησης ή μη των εξετάσεων διαδέχονται η μια την άλλη με απίστευτη ταχύτητα.Είναι ένα δείγμα κι αυτό του τρόπου με τον οποίο η παρούσα ηγεσία αντιλαμβάνεται την επίλυση σοβαρών προβλημάτων που απασχολούν ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Είναι προφανές ότι με αυτές τις πολιτικές και τις περικοπές η εκπαίδευση και η παιδεία μας θα βυθίζονται όλο και περισσότερο στα τάρταρα.Για να ανακοπεί αυτή η κατάσταση στην παιδεία μας και να αλλάξει χρειάζεται γενναία χρηματοδότηση,εθνικός σχεδιασμός και κοινωνικός διάλογος.Ειδάλλως η κατάσταση είναι προδιαγεγραμμένη.Η δημόσια εκπαίδευση θα απαξιωθεί ακόμη περισσότερο και θα οδηγηθεί,δυστυχώς,στην πλήρη διάλυσή της.