“Αν δεν ήθελε, ας μην το δήλωνε!”

Πραγματικά, δε θέλω να πιστέψω ότι αυτό το λένε . Ας το λένε οι άσχετοι, ας το λένε οι μόνιμοι που μπορεί να ξέχασαν ή να μην το γνώρισαν ποτέ! Αλλά όχι και οι αναπληρωτές! Ο λόγος για την αναπληρώτρια που παραιτήθηκε από τη θέση της μετά την τοποθέτησή της στο Δημοτικό της Γαύδου. Δε γνωρίζουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη αυτό ούτε την κατάσταση την οποία αντιμετώπισε η συνάδελφος.

της Έλενας Λαζαρίδου

Προφανώς και είχε δηλώσει τον νομό για να βρεθεί εκεί αλλά…τι λέμε; Πόσες φορές εμείς δηλώσαμε νομούς με την ελπίδα να ΜΗΝ τους πιάσουμε; Πόσες φορές καρδιοχτυπήσαμε μη χρειαστεί να ξεσπιτωθούμε και να μεταναστεύσουμε στην άλλη άκρη της Ελλάδας; Πόσες φορές ρισκάραμε; Μας εγγυάται κανείς ότι θα αντεπεξέλθουμε σε οποιαδήποτε κατάσταση; Ότι θα βρούμε το ψυχικό σθένος να αφήσουμε πίσω οικογένεια και παιδιά; Κανείς! Απλώς ελπίζουμε! Πώς μπορούμε, λοιπόν, να κατηγορούμε κάποιον για επιπολαιότητα που δεν μπόρεσε να τα καταφέρει;

“Δεν έρχεσαι εσύ; Περιμένουν άλλοι στην ουρά!”

Είμαστε όμηροι. Μην το ξεχνάτε αυτό. Οι αναπληρωτές έχουν μόνο υποχρεώσεις. Όλοι ξέρουν τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε! Όλοι μας κουνάνε το δάχτυλο για το τι ΠΡΕΠΕΙ να υποστούμε! Για τα δικαιώματά μας όμως που καταπατούνται καθημερινά ούτε λόγος! Για την ανθρώπινή μας υπόσταση τσιμουδιά! Δεν πειράζει αν μπαίνουμε στις τάξεις μας κουρασμένοι και απογοητευμένοι! Αρκεί να μπαίνουμε υπάκουοι και έτοιμοι για κάθε θυσία! Γιατί; Γιατί αλλιώς περιμένουν κι άλλοι να δουλέψουν!

Δεν υποστηρίζω την κίνηση της δασκάλας, αν έφυγε δηλαδή χωρίς καμία προειδοποίηση, όπως λέγεται. Δε θα κατηγορήσω όμως ένα άτομο που προτίμησε την ανεργία από το να συνεχίζει να αποτελεί αναλώσιμο είδος στα “χέρια” του εκάστοτε υπουργείου.

Και όσο για την οργισμένη επιστολή της Δημάρχου, ας ζητήσει με τον ίδιο ζήλο μόνιμους διορισμούς. Δε θα ξαναφύγει δάσκαλος από το νησί της έτσι.