Στην επίσκεψη μου στο «χωριό φάντασμα», όπως αρέσκονται να αποκαλούν τη Γαλήνη Κυπρίνου Ορεστιάδας τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είχα τους καλύτερους ξεναγούς: τον παπα-Παναγιώτη Τοπαλίδη-εφημέριο του Αγίου Γεωργίου Κυπρίνου και τον πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Κυπρίνου Γιώργο Σιώπη.

Παπαθανάκης Σταύρος  faros-24gr

Ιδιαίτερα φορτισμένος και συγκινημένος ο παπα-Παναγιώτης θυμήθηκε τα παιδικά του χρόνια και μου μίλησε για το Δημοτικό Σχολείο της Γαλήνης, που ως χωριό είχε δημιουργηθεί από κατοίκους της Μηλιάς Τριγώνου Ορεστιάδας, γιατί έπρεπε να καλλιεργούν τα χωράφια τους κι εκείνα τα χρόνια δεν ήταν εύκολο να περάσεις τον Άρδα. Ήταν ένα δύσκολο ποτάμι. Φανταστείτε, πως θα ήταν το ποτάμι στις μέρες μας, αν δεν υπήρχαν τα μεγάλα φράγματα στη Βουλγαρία.

 

Σήμερα στη Γαλήνη δεν κυκλοφορεί… ψυχή! Στην καλύτερη περίοδο του το χωριό είχε 200 κατοίκους! Το Δημοτικό Σχολείο, που κάποτε φιλοξενούσε 25 μαθητές και μαθήτριες έχει εγκαταλειφθεί και ρημάζει. Κι όμως έτσι έρημο και υποταγμένο στην κυριαρχία της φύσης θέλει να μας αφηγηθεί πτυχές της σύντομης λειτουργίας του. Μια πινακίδα προκαλεί την περιέργειά μας και σίγουρα κρύβει μια ενδιαφέρουσα ιστορία!

 

Το σχολείο είχε ανεγερθεί το 1961 με δαπάνες των μαθητών του Κολλεγίου Αθηνών! Ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Κυπρίνου Γιώργος Σιώπης, μάλλον, θα πρέπει να αναζητήσει το παρελθόν αυτής της όμορφης πρωτοβουλίας των μαθητών του Κολλεγίου Αθηνών. Πως είχε, αλήθεια, το Κολλέγιο Αθηνών, η σχολική μονάδα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ της χώρας μας, να ενεργοποιήσει τους μαθητές και μαθήτριες του υπέρ της ανέγερσης ενός δημοτικού σχολείου, λίγα μόλις μέτρα από την ελληνο-βουλγαρική μεθόριο; Και ποιος ξέρει, ίσως η αναζήτηση αυτή να είναι μια καλή ευκαιρία και για το Κολλέγιο Αθηνών να επικαιροποιήσει και να ανανεώσει τους δεσμούς του με την περιοχή, που προσφέρεται για έρευνες πεδίου ιδιαίτερου διασυνοριακού και διαπολιτισμικού ενδιαφέροντος!