Του Νίκου Τσούλια

https://anthologio.wordpress.com

Οι σχέσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών αναπτύσσονται μέσα σε ένα δυναμικό πεδίο, συνυφαίνονται με την όλη λειτουργία του σχολείου αλλά και με την προοπτική των εκπαιδευτικών, όλων των εκπαιδευτικών, συνδέονται με το «παιδαγωγικό παράδειγμα» που διαμορφώνει κάθε εκπαιδευτικός στη σχολική του διαδρομή. Επιπλέον, η επαγγελματική εξέλιξη των εκπαιδευτικών θέτει νέες παραμέτρους, πέραν εκείνων των παραδοσιακών (εισαγωγική ή ενδοϋπηρεσιακή επιμόρφωση, αυτο-μόρφωση και αυτο-επιμόρφωση). Η επαγγελματική εξέλιξη πηγάζει και μέσα από τα ζητήματα του σχολείου, από τα προβλήματά του, από τη δυναμική του, από τις αναζητήσεις του. Το σχολείο είναι ζωντανός οργανισμός και λειτουργεί ως θεσμός εκπαίδευσης και μόρφωσης όλων των συντελεστών του, μαθητών, εκπαιδευτικών, γονέων, διοίκησης.

Ας δούμε τι καταθέτει επ’ αυτού του σημείου και ένας καλός μελετητής της εκπαίδευσης. «Στην ουσία, ο νέος επαγγελματισμός περιλαμβάνει μια απομάκρυνση από την παραδοσιακή επαγγελματική εξουσία και αυτονομία του εκπαιδευτικού, και μια μετακίνηση προς νέου τύπου σχέσεων με συναδέλφους, μαθητές και γονείς. Αυτές οι σχέσεις είναι στενότερες, καθώς και πιο έντονες και συνεργατικές, και περιλαμβάνουν πιο ρητές διαπραγματεύσεις των ρόλων και των ευθυνών…»