Μέσα από τη βιβλιογραφία φαίνεται ότι η ρουτίνα να συνδέεται με τους εξής κυρίως παράγοντες:
α) Με τους μαθητές του εκπαιδευτικού, στον οποίον εμφανίζεται το φαινόμενο και, συγκε­κριμένα, με το πλήθος, την ηλικία, τη συμπεριφορά τους, την προσαρμογή τους στις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού και του σχολείου ( επίδοση στα μαθήματα και διαγωγή). Ακόμη συνδέεται με τη «γλώσσα» και την επικοινωνία μαθητών και δασκάλου, καθώς και με την ανταπόκριση τους στα πρότυπα του μαθητή ( που μεταφέρει μέσα του κάθε εκπ/κός και συνδέονται με τις δι­κές του αναμνήσεις και τα βιώματα του ως μαθητή και συμμαθητή ).
β) Με τη σχέση του εκπαιδευτικού με τους μαθητές του, ανεξάρτητα από τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά των μαθητών και η οποία αποκαλύπτεται, αρκετά, σε δύσκολες κυρίως κα­ταστάσεις , π.χ. σε καταστάσεις μαθητικής απειθαρχίας.
γ) Με αυτό το ίδιο το εκπαιδευτικό έργο και μάλιστα , με το χαοτικό των απαιτήσεων του. (Οι εκπαιδευτικοί αυτοί νιώθουν ότι είναι έργο «που δεν τελειώνει ποτέ», έργο «που καταπο­νεί», «που εξαπατά για το μέγεθος και το βάρος που προκαλεί»). Επίσης, οι έρευνες συνδέ­ουν τη ρουτίνα με τις συγκρούσεις που η άσκηση του εκπαιδευτικού έργου εμπεριέχει, γεγο­νός που επιδεινώνεται με το ασαφές του εκπαιδευτικού ρόλου.
δ) Με τις επιπτώσεις από τη μακροχρόνια συσσώρευση δυσκολιών, αποτυχιών ή απογοητεύσεων,
με την κούραση που προκαλούν η υπερφόρτωση των ρόλων, η προετοιμασία για τα μαθήματα κλπ.
ε) Με τα προγράμματα καθημερινής ρουτίνας και τις κοινότυπες διαδικασίες μέσα στον εκ­παιδευτικό μηχανισμό (Γνωστές οι εκφράσεις τους: «Το ίδιο πάντα βιολί», «κάθε μέρα μάθη­μα.», «κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια»).
στ) Με το γεγονός πως ο εκπ/κός δεν έχει πρωτοβουλίες και δεν επηρεάζει με τις αποφά­σεις του την εξέλιξη στο σχολείο και γενικότερα στην εκπαίδευση· γ’ αυτό και έχει την αί­σθηση, πως ό,τι και να κάνει δεν μπορεί να αλλάξει το status quo.

Διαβάστε όλη την έρευνα σε Έλληνες εκπαιδευτικούς

Αλεξ. Κοσμόπουλος