Γράφει μια αδικημένη αναπληρώτρια*

Και στην τελική δεν σου φταίει ούτε το νησί, ούτε το χωριό, ούτε οι άνθρωποι, ούτε το σχολείο, ούτε η δύσκολη συγκοινωνία, ούτε τα χρήματα που θα χρειαστείς για να ξαναφύγεις, ούτε τίποτα…

Σου φταίει απλά η ΑΔΙΚΙΑ που αισθάνεσαι….

Αυτή η ΑΔΙΚΙΑ που κάθε χρόνο δεν λέει να αλλάξει σε αυτό το σύστημα τοποθέτησης!

Δουλεύεις από δω και από κει τόσα χρόνια με κλειστούς πίνακες που τελικά «μας έκαναν την χάρη» και τους άνοιξαν!

Και;

Και τώρα που άνοιξαν τι;

Ανέβηκες πολλές θέσεις και τι;

Καμιά αλλαγή….

Βρίσκεσαι πάλι αδικημένος, αφού δεν άνοιξαν όλα τα κενά των σχολείων (που ήταν πολλά) και αφού δεν έχεις κοινωνικά κριτήρια θα βρίσκεσαι πάλι στο τέλος!

Να υπάρχουν πάρα πολλά κενά στον τόπο σου…

Να έχεις πολύ καλή σειρά στον πινάκα και να μην μπορείς μετά από 6-7 -8 χρόνια να δουλέψεις «κοντά» στο σπίτι σου…

Και έτσι εκτός από τον τίτλο των «μόνιμων αναπληρωτών» που μας έχει δοθεί ….τώρα εμείς «με την καλή θέση στον πινάκα» αποκτήσαμε και άλλη ταμπέλα!

Είμαστε οι «αδικημένοι»!

Το είπαν και πριν μας καλέσουν άλλωστε!

«Θα αδικηθούν οι εκπαιδευτικοί με καλή σειρά στον πίνακα αναπληρωτών»! Ευχαριστούμε για την διαπίστωση!

Είστε εκεί που είστε για να υπάρχει μια αξιοκρατία και μελετημένες κινήσεις…

Άγνωστες λέξεις για το Υπουργείο!

Και επειδή σίγουρα θα πεταχτεί κάποιος και θα πει «μουρμουράτε ενώ έχετε δουλειά», «εμάς δεν μας κάλεσαν ακόμα»…

Θα συμφωνήσω και θα σας πω ΥΠΟΜΟΝΗ …

Όπως ακούω και εγώ εδώ και 7 χρόνια…

Αλλά η αγανάκτηση είναι για την ΑΔΙΚΙΑ που επικρατεί στο σύστημα προσλήψεων και κυρίως στο σύστημα τοποθέτησης στα σχολεία!

ΑΑΑ, να προσθέσω και το καινούριο θέμα που έχουμε!

Είσαι ΕΣΠΑ ή ΚΡΑΤΙΚΟΥ;

Αφού υπάρχει διαχωρισμός ας μας βάλουν να επιλέγουμε με τι σύμβαση θέλουμε να διοριστούμε!

Και μια που είπα «σύστημα τοποθέτησης»…. ξέρετε γίνεται με κοινωνικά κριτήρια! Τα οποία είναι ο γάμος και τα παιδιά!

Αν δεν έχεις αξιωθεί να χορέψεις τον χορό του Ησαΐα ή να γίνεις μανούλα, απλά την έβαψες!

Αρρώστιες …μεταπτυχιακές σπουδές …προβλήματα υγείας…δεν θεωρούνται εννοείται κοινωνικά κριτήρια!

Γιατί αν για παράδειγμα, είσαι κηδεμόνας πχ του ανήλικου αδερφού σου…αν έχεις μια πάθηση που πρέπει να είσαι σε πόλη με νοσοκομείο, αν κάνεις ένα μεταπτυχιακό, είναι λιγότερο σημαντικό από το να ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ!

Και κάπου εδώ, εμφανίστηκαν φέτος τα ψεύτικα «σύμφωνα συμβίωσης» που με μια απλή υπογραφούλα και μια επίσκεψη στον συμβολαιογράφο μπορούσες να «παντρευτείς» (και να εκτοξευτείς στην σειρά τοποθέτησης) ακόμη και τον ξάδελφο σου! (αρκεί να μην έχετε το ίδιο επίθετο… μην κάνετε καμιά τέτοια βλακεία).

Αυτά λοιπον…

Κάθε χρόνο και χειρότερα!

Και κάπου εδώ παρακαλάς να συναντήσεις έναν «πιο ανθρώπινο» προϊστάμενο που να αποφασίσει να κάνει «βελτιώσεις θέσεων»….

Μήπως αισθανθείς λιγάκι καλύτερα….μήπως αισθανθείς ότι αυτό το σύμπαν θα συνωμοτήσει κάποια στιγμή και για σένα ταλαίπωρε αναπληρωτή!

* Το παραπάνω κείμενο στάλθηκε στο “e–mesara.gr” από συνάδελφο αναπληρώτρια, που πραγματικά ταλαιπωρείται και αδικείται, όπως όλοι οι εκπαιδευτικοί της γενιάς της!