Του Ζαχαρία Καψαλάκη

Ξεκίνησαν πάλι τα τρωκτικά του συστήματος να αναμασούν τη λέξη ΑΣΕΠ… Μια λέξη που τελικά έφερε μεγάλη αναστάτωση και αγώνες στον κλάδο των εκπαιδευτικών και όχι τις λύσεις που κάποιοι προσδωκούσαν…

Ποιος αλήθεια από τους παλιούς δε θυμάται τον πρώτο κυρίως ΑΣΕΠ του 1997 και το τι έγινε, τους μεγάλους αγώνες του κλάδου, καθώς ο ΑΣΕΠ κατάφερε και έφερε τα πάνω κάτω στους διορισμούς εκπαιδευτικών, καταργώντας ουσιαστικά την επετηρίδα…

Ήταν όμως η λύση; Θα σταθώ σε ένα παράδειγμα παρμένο από άρθρο του εκπαιδευτικού Χρήστου Κυριάκη. Γράφει λοιπόν:

«Κάνοντας μια αναδρομή στους διαγωνισμούς των εκπαιδευτικών του κλάδου ΠΕ04 το 2004 (ενιαίος κλάδος),το 2006 (φυσικών) και το 2008 (φυσικών) προκύπτουν τα εξής ενδιαφέροντα στοιχεία.

Το 2004 δηλώσαν συμμετοχή 7.894 υποψήφιοι, συμμετείχαν 5.920 (περίπου), πέτυχαν 2.008 και διορίστηκαν 376 (18,7% διοριστέοι σε σχέση με τους επιτυχόντες).

Το 2006 δηλώσαν συμμετοχή 4.020 υποψήφιοι, συμμετείχαν 2.951(περίπου),πέτυχαν 1090 και διορίστηκαν 285 (26,1% διοριστέοι σε σχέση με τους επιτυχόντες).

Το 2008 δηλώσαν συμμετοχή 3.292 υποψήφιοι, συμμετείχαν 2.395 (περίπου),πέτυχαν 1.248 και διορίστηκαν 157 (12,6% διοριστέοι σε σχέση με τους επιτυχόντες).

Στον τελευταίο διαγωνισμό, σημειώθηκε η μικρότερη αναλογία διοριστέοι / επιτυχόντες διότι μειώθηκαν οι διορισμοί αλλά, αυξήθηκαν και οι επιτυχόντες. Προφανώς, τα φροντιστήρια για τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ (κάποιοι τα βαπτίζουν σεμιναριακά μαθήματα) θησαύρισαν. Τελικά, λύθηκε με το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, το πρόβλημα που δημιουργούσε, υποτίθεται, η επετηρίδα, σχετικά με την καθυστέρηση του μόνιμου διορισμού; Ασφαλώς όχι. Οι παραπάνω αριθμοί μιλούν από μόνοι τους».

Σήμερα το δημόσιο σχολείο μετρά χιλιάδες κενά, χρειάζεται περίπου 25.000 εκπαιδευτικούς ακόμα για να λειτουργήσει και κάποιοι χωρίς ίχνος ντροπής κάνουν λόγο για ΑΣΕΠ 450 προσλήψεων…

Όλα αυτά τα χρόνια της αδιοριστίας, της συρρίκνωσης του δημόσιου σχολείου, δημιουργήθηκαν στρατιές ανέργων εκπαιδευτικών που η πολιτεία δεν έχει ΚΑΜΙΑ διάθεση να τους απορροφήσει, αλλά έχει ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ να τους εκμεταλλευτεί. Με το να μη μετρά την προϋπηρεσία τους, με μισθούς πείνας και απαξίωσης, με κατάργηση κεκτημένων…

Αλήθεια, επειδή είμαι από τους ανθρώπους που έφαγα πολύ ξύλο και δακρυγόνα το 1997 (αλλά και έδωσα), σήμερα είμαι πεπεισμένος ότι το σύστημα τότε ήξερε τι έκανε. Είχε πλάνο αποδόμησης του δημόσιου σχολείου, είχε πλάνο χειραγώγησης των εκπαιδευτικών δια μέσου της αδιοριστίας, έτσι ώστε σήμερα να σφαζόμαστε για την προϋπηρεσία, ενώ έπρεπε να δίνουμε μάχες όλοι μαζί για μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση και να εκλιπαρούμε γι ΑΣΕΠ που δεν θα λύσει, αλλά θα δημιουργήσει νέα προβλήματα…

Είναι λυπηρό στις μέρες μας οι εκπρόσωποι του συστήματος, αυτοί που ευθύνονται για την σημερινή οικτρή κατάσταση του τόπου και κατ΄ επέκταση της εκπαίδευσης, αυτοί που ψήφισαν τα μνημόνια που δεν επιτρέπουν διορισμούς εκπαιδευτικών, να βγαίνουν τιμητές του προβλήματος και πατώντας επί του πτώματος της εκπαίδευσης, να προσπαθούν να καπηλευτούν οφέλη από την αδιοριστία των εκπαιδευτικών…

Βέβαια, αν υπήρχε συνδικαλιστικό κίνημα με αρχές και ιδανικά, σίγουρα δεν θα είχαμε φτάσει έως εδώ…

e-mesara.gr