ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ Π.Ε/Δ.Ε

Συνέλευση Πέμπτη 2/2 – 17:00 Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ (Ρήγα Παλαμήδη 2/Ψυρρή)

Καλούμε κάθε άνεργο//μόνιμο συνάδελφο στη συνέλευση που θα πραγματοποιηθεί στις 2/2 στο ΕΜΠΡΟΣ, για να απαντήσουμε μαζικά και δυναμικά στον εξευτελιστικό εμπαιγμό που επί μήνες η πολιτική ηγεσία επιδεικνύει απέναντι στο δημόσιο σχολείο, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.

Μετά τις Υ.Α. Φίλη για τον «νέο» τύπο δημοτικού σχολείου, τα νηπιαγωγεία και την ειδική αγωγή και λίγους μήνες μετά την έναρξη των μαθημάτων, πολλοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι βιώνουμε μία απολύτως κανονική πραγματικότητα και σε ό,τι αφορά τα εκπαιδευτικά πράγματα. Και όντως όλα φαίνεται να βαίνουν «καλώς» αφού οι προκλήσεις και της νέας πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΕΘ με εκ νέου εξαγγελίες για δήθεν διορισμούς και δήθεν μεταρρυθμίσεις μένουν αναπάντητες, όπως άλλωστε χωρίς ουσιαστική αγωνιστική απάντηση παραμένουν και οι δηλώσεις του νέου υπουργού παιδείας για την επαναφορά της αυτοαξιολόγησης και της αξιολόγησης, οι δηλώσεις περί «διεύρυνσης» του ολοήμερου προγράμματος των δημόσιων σχολείων και η συσχέτιση αυτών με τα ΚΔΑΠ.

Η πραγματικότητα που εμείς βιώνουμε όμως είναι η εξής:

Χιλιάδες συνάδελφοί μας, επί χρόνια ωρομίσθιοι και αναπληρωτές, είδαν φέτος την πόρτα του δημόσιου σχολείου να κλείνει για αυτούς οριστικά. Χιλιάδες ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ τις οποίες, όπως εγκαίρως είχαμε πει, είχε πολύ καλά προσχεδιάσει το υπουργείο Παιδείας μειώνοντας τις διδακτικές ώρες στην Π.Ε., επιχειρώντας να ξεγελάσουν την κοινωνία με το κατασκεύασμα ενός δήθεν νέου/ενιαίου δημοτικού σχολείου κομμένου και ραμμένου στη βάση των επιπλέον περικοπών και των μνημονιακών δεσμεύσεων που πιστά υπηρετούν. Ένα σχολείο που παραβιάζει βάναυσα τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, αφού λειτουργεί με περισσεύματα ωρών, με β και γ αναθέσεις, με εκπαιδευτικούς που μοιράζονται ανάμεσα σε τρία έως και πέντε σχολεία.

Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων (όσοι τελικά έχουν προσληφθεί) ζουν στο πετσί τους την κοροϊδία και τον εμπαιγμό, αφού την εργασιακή τους επισφάλεια, όπως όλα δείχνουν, σύντομα θα διαδεχθεί για πολλούς η οριστική ανεργία. Με τις β αναθέσεις να παγιώνονται και τον συναδελφικό κανιβαλισμό μέσα στα σχολεία να θεριεύει με τις ευλογίες πάντοτε του υπουργείου παιδείας, με πολλές συμβάσεις πλήρους ωραρίου να γίνονται φέτος μειωμένου ωραρίου παρά την υποτιθέμενη διάχυση των μαθημάτων σε όλα τα σχολεία, με κριτήρια και προϋποθέσεις που θα τίθενται πλέον για να δικαιούται κανείς το επίδομα ανεργίας μετά την απόλυση, υπάρχει άραγε κανείς που να μην κατανοεί τι μέλλει γενέσθαι;

Πόσοι συνάδελφοι χρειάστηκε φέτος και μετά την πρόσληψή τους να παλέψουν για το αυτονόητο: να διδάξουν δηλαδή το μάθημά τους και να μη συμπληρώνουν μόνο στο ολοήμερο πρόγραμμα, όπως πολλοί διευθυντές έσπευδαν να τους τρομοκρατήσουν πηγαίνοντας ένα βήμα ακόμα πιο «μπροστά» την Υ.Α. Φίλη;

Ποιους εξυπηρέτησε τελικά το κλίμα διάσπασης ή και τεχνητής ακόμα αισιοδοξίας για δήθεν διάχυση και επιπλέον προσλήψεις, που επικράτησε δυστυχώς ακόμα και εκεί που επιβαλλόταν να επικρατήσει η οργάνωση και η κλιμάκωση ενός διαρκούς αγώνα; Γιατί οι λιγοστές κινητοποιήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί από την αρχή της σχολικής χρονιάς δεν έχουν μπορέσει να υπερασπιστούν ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών (διαφάνεια στις τοποθετήσεις/άρση των ανισοτήτων ανάμεσα σε μόνιμους και αναπληρωτές σε ό,τι αφορά τις αναρρωτικές άδειες/μητρότητας/έγκαιρη καταβολή του μισθού κτλ); Με την επιδείνωση των εργασιακών όρων και για τους μόνιμους και για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και την απλήρωτη εργασία να θεσμοθετείται πλέον και επίσημα μέσω της μη προσμέτρησης της σίτισης στο ολοήμερο πρόγραμμα και για τους δασκάλους πλέον, η ανάγκη για οργάνωση και αγώνα διαρκείας είναι επιβεβλημένη.

Στις συντεχνιακές λογικές/τα μικροπαραταξιακά παιχνίδια και την αγωνιστική αδράνεια απαντάμε με ενότητα/αλληλεγγύη και οργάνωση των κινητοποιήσεων μας. Οι ζυμώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο των δύο προηγούμενων συνελεύσεων ήταν πολύτιμες, όπως και οι παρεμβάσεις που πραγματοποιήσαμε όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα: διαμαρτυρίες στο ΥΠΠΕΘ, στην περιφερειακή διεύθυνση Αττικής και τις κατά τόπους διευθύνσεις εκπαίδευσης, συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις, κάλεσμα για συνειδητή αποχή από τις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια, εξορμήσεις αντιπληροφόρησης σε δημόσιους χώρους, θεατρικές σκηνές κτλ, αλλά χρειάζεται περισσότερο τώρα από ποτέ να συνεχίσουμε να παλεύουμε για τη δουλειά/για τη ζωή μας.