Το Υπουργείο Παιδείας, με συνέντευξη τύπου στις 26 Νοέμβρη 2015, εξήγγειλε την έναρξη ενός ακόμα «Εθνικού Κοινωνικού Διαλόγου» για την Παιδεία.
Η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, καλλιεργεί την εντύπωση ότι ο «διάλογος» γίνεται για το καλό της εκπαίδευσης και των εργαζομένων. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα! Οι εργαζόμενοι έχουμε εμπειρία από τους «κοινωνικούς διαλόγους» όλα τα προηγούμενα χρόνια. Τίποτα θετικό δεν κερδίσαμε! Αντίθετα ήταν χρήσιμοι για να προωθούνται με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις σημαντικές ανατροπές στα δικαιώματα μας. Στον ίδιο δρόμο που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, στο δρόμο των επιταγών της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που θέλουν την Παιδεία «κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους».

Η κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι: “οι όποιες αλλαγές θα κινούνται μέσα στους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν καθοριστεί και που έχουν επιβληθεί από την ίδια την οικονομική κρίση”. Έχει δεσμευτεί από την υπογραφή της με το 3ο μνημόνιο ότι «…σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, θα επικαιροποιήσουν, έως τον Απρίλη του 2016, την αξιολόγηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011» σύμφωνα “… με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του”.

Άρα ο στόχος του διαλόγου είναι να υπάρξει από την πλευρά των εργαζομένων, αποδοχή και συναίνεση στην υλοποίηση όλων των προηγούμενων αντιλαϊκών δεσμεύσεων, συνεχίζοντας, ανάμεσα στα άλλα, το αντιδραστικό «νέο σχολείο» της Διαμαντοπούλου, και το νόμο 4186/2013 του Αρβανιτόπουλου.

Αποδοχή και συναίνεση στις προτάσεις του ΟΟΣΑ για την Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδεςσημαίνει: «εξορθολογισμός» με αλλαγή στην αναλογία μαθητή-εκπαιδευτικού ανά τμήμα. Νέες συγχωνεύσεις και συμπτύξεις τμημάτων. Αύξηση του διδακτικού ωραρίου. Κινητικότητα και ευελιξία. Προώθηση, ακόμα πιο αποφασιστικά, της απλήρωτης εργασίας-μαθητείας για τους μαθητές των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ, για παιδιά κάτω των 18 ετών.

Μέσα από το «διάλογο» η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει τα τραγικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές οικογένειες και τα παιδιά τους και που επικρατούν σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης.

Σ’ αυτή την προσπάθεια η κυβέρνηση να μη βρει κανέναν πρόθυμο συμπαραστάτη. ΟΛΜΕ και ΔΟΕ να μη συμμετέχουν. Ν’ αποχωρήσουν. Αλήθεια τι θα συζητήσουν με την κυβέρνηση πουκόβει 3,5 δις από τα ασφαλιστικά ταμεία ως το 2017; Που καταργεί τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης; Που στέλνει τον εκπαιδευτικό στα 67, «με τη μαγκούρα» στην τάξη; Που δίνει πάνω από 41 δις στις τράπεζες για ανακεφαλαιοποίηση αδειάζοντας και λεηλατώντας τα ασφαλιστικά ταμεία (π.χ. μείωση 30% στο μέρισμα του ΜΤΠΥ);

Δεν συναινούμε! Δεν γινόμαστε συνένοχοι στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής που τσακίζει τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, τα εργασιακά μας δικαιώματα. Που φορτώνει και αλλά βάρη στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών. Εντός του μνημονιακού πλαισίου δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος.

Ο Εθνικός Κοινωνικός Διάλογος» είναι απάτη ! Μόνη διέξοδος οι αγώνες μας!

Ορθώνουμε το ανάστημα μας! Οργανώνουμε την πάλη μας!

Το Δ.Σ.