Δείτε και το , , .
προετοιμαζόμενη γία κα Μεγάλη Σύνοδος πιστ διάκονος τοπαναιρετικο Οκουμενισμο
(Προσδοκίες-στορικ πορεία-Γενικς κτιμήσεις-Συμπεράσματα)
ρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου,
Διευθυντο το Γραφείου Αρέσεων κα Παραθρησκειν
ερς Μητροπόλεως Πειραις
(4ον)
ΣτΣύνοδοτςεραρχίαςτςκκλησίαςτςλλάδοςτοκτωβρίου 2014 συζητήθηκετθέματςπροσεχοςΠανορθοδόξουΣυνόδουτο 2016,

μετὰ ἀπὸ σχετικὴ ὁμιλία ἐνημερωτικοῦ χαρακτῆρος τοῦ ΜητροπολίτουΜεσσηνίαςκ. Χρυσοστόμου,ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς Προπαρασκευαστικὲς Ἐπιτροπὲς καὶ Προσυνοδικὲς Διασκέψεις. Ὁ Σεβασμιώτατος Μεσσηνίας μεταξὺ ἄλλων ἐδήλωσε ὅτι «δι τν πραγματοποίησίν της, παιτεται κόμη πολς κόπος κα μόχθος, ν πολλκ τν προβλημάτων, τποα θνακύψουν, κ τς μεθόδου ργασίας κα ες ατ τ τελευταον στάδιον τς προετοιμασίας, θ δημιουργήσουν ρκετμπόδια, κα θ παρατείνουν τν χρονικν περίοδον τς προετοιμασίας πέραν τς προγραμματισθείσης, ν δύνανται ν δυσχεράνουν κα τν λην πορείαν πρς τν τελικν κβασιν τς λης προσπαθείας. π πλέον τ δικαιοδοσιακδη φιστάμενα νδοορθόδοξα διμερ ζητήματα τοπικν κκλησιν, δυσκολία πιτεύξεως μοφωνίας ες πολλ σημεα κ τν προειρημένων κειμένων, κα α μεμονωμέναι γκυλώσεις, παιτήσεις τοπικν κκλησιν, εναι δυνατν νποτελέσουν προσκόμματα ες τν λην διαδικασίαν, ἐὰν δν λειτουργήσουν τελικς καναβλητικς ες τλον γχείρημα»[1]. Ἂς σημειωθεῖ ὅτι τ πλρες κείμενο τς μιλίας το Σεβασμιωτάτου Μεσσηνίας μ τίτλο «νημέρωσις περ τς μελλούσης γίας κα Μεγάλης Συνόδου» στ Σύνοδο τς εραρχίας τς κκλησίας τς λλάδος τοκτωβρίου 2014 δν δημοσιεύθηκε (διος Σεβασμιώτατος τκρινε ς «μ δημοσιεύσιμο»!), πράγμα ποὺ φανερώνει ὅτι οἱ προσυνοδικὲς διεργασίες δὲν ἀντέχουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος καὶ ὅτι τὰ πάντα σήμερα γίνονται «ἐν κρυπτῷ καὶ παραβύστῳ». Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει ἐνημέρωση, γιὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν στους ιερείς και μοναχούς και βέβαια στους λαϊκούς, ἐνῶ θά ἔπρεπε γιὰ τὸ ζωτικῆς σημασίας αὐτὸ ζήτημα, ποὺ ἀφορᾶ ἄμεσα ὅλο τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, νὰ ὑπάρχει πλήρης διαφάνεια καὶ ἀκριβὴς ἐνημέρωση. Ὅπως ὁμολογεῖ σὲ πρόσφατη δημοσίευσή του στὸ διαδίκτυο ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί γίου Βλασίου κ. ερόθεος, «τ κείμενα, τποα τοιμάσθηκαν π δεκαετίες, πρν π τν ρχιεπίσκοπο ερώνυμο, στς Προσυνοδικς Πανορθόδοξες Διασκέψεις, εναι γνωστα στος περισσοτέρους ρχιερες κα σ μένα, κα παραμένουν σ κάποιες πιτροπς κα Γραφεα, κα δν γνωρίζουμε τ περιεχόμενό τους»[2]. Σύμφωνα μὲ δημοσίευμα τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου (27/02/2015), «τλλειμμα νημέρωσης το συνόλου τν μελν τν Συνόδων τν κκλησιν, πολύ δ περισσότερο νς ερύτερου κύκλου κληρικν κα θεολόγων, γύρω π ττοιμαζόμενα κείμενα, εναι δυνατν ν δημιουργήσει κ τν στέρων σχυρς μφισβητήσεις τν ποφάσεων πο θ ληφθον στ Μεγάλη Σύνοδο. . . σοι προετοιμάζουν πυρετωδς τ Μεγάλη Σύνοδο σπεύδουν ν χαρακτηρίσουν κάθε κριτική, γι τ προπαρασκευαστικό τους ργο, ς κακόβουλη, κραία, κα ζηλωτική. Δν ντιλαμβάνονται μως, τι καχυποψία μας γι τ τί τοιμάζεται, αξάνει λόγ τς μυστικότητας μ τν ποία γίνεται λη προετοιμασία. Ἐὰν Μεγάλη Σύνοδος εναι τόσο σημαντικ γεγονός, σο θέλουν ν τ παρουσιάσουν ο Φαναριτες, τότε φείλουν ν παρέχουν σλο τκκλησιαστικ πλήρωμα σαφνημέρωση γι τ περιεχόμενο κα τς κατευθύνσεις πρς τς ποες κινονται στ θέματα, γι τποα θ ληφθον ποφάσεις στ Σύνοδο ατή».

Πάντως ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες φαίνεται πάρα πολὺ δύσκολο, ἂν ὄχι ἀδύνατο, νὰ συγκληθεῖ ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος ἐντὸς τοῦ 2016, διότι πέραν τοῦ γεγονότος ὅτι θὰ ὑπάρξουν δυσκολίες στὴν ἐπίτευξη ὁμοφωνίας κατὰ τὴν προσεχῆ Ε΄ Προσυνοδικὴ Πανορθόδοξη Διάσκεψη, προσετέθησαν δύο ἀκόμη σοβαρὰ προβλήματα, ποὺ δημιουργοῦν ἀνυπέρβλητες δυσκολίες. Τὸ πρῶτο εἶναι πόφαση το Πατριαρχείου ντιοχείας ν διακόψει τν κκλησιαστικ κοινωνία μ τ Πατριαρχεο εροσολύμων, ξ ατίας ριζικς διαφωνίας στ θέμα τς κκλησιαστικς δικαιοδοσίας τς χώρας το Κατάρ, κα τ δεύτερο μναγνώριση π τ Οκουμενικ Πατριαρχεο το Προκαθημένου τς Ατοκέφαλης κκλησίας τς Τσεχίας κα Σλοβακίας, τν ποο μως ναγνωρίζει τ Πατριαρχεο τς Μόσχας.
Γενικξιολόγηση τς μέχρι σήμερα πορείας
τς «γίας κα Μεγάλης Συνόδου».
Ἀξιολογώντας τὴ μέχρι σήμερα πορεία τῆς Ἁγίας και Μεγάλης Συνόδου, θὰ μπορούσαμε νὰ ἐπισημάνουμε μεταξὺ ἄλλων, ὅτι ν λόγ πορεία δν κολούθησε τν ρθόδοξη δ κα τν ρθόδοξη Παράδοση ς πρς τξς σημεα, χωρς νποκλείονται νδεχομένως καλλα, τποα δν ναφέρονται στν παροσα μελέτη: α) ς πρς τν οκουμενιστικ χαρακτήρα τν «Συνεδρίων» κα «Διασκέψεων», β) ς πρς τν καθιέρωση τν «Συνεδρίων» κα «Διασκέψεων» ς θεσμν στ ζω τς κκλησίας, γ) ς πρς τος συμμετέχοντες στ Συνέδρια κα τς Διασκέψεις, δ) ς πρς τ θέματα τς γίας κα Μεγάλης Συνόδου, ε) ς πρς τ ζήτημα τς πισήμου ναγνωρίσεως ς Οκουμενικν Συνόδων τς Η΄ κα Θ΄ Οκουμενικς.
α) οκουμενιστικς χαρακτήρας τν «Συνεδρίων» κα «Διασκέψεων».
Ἤδη ἀπὸ τὶς ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνος τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μὲ τὶς Πατριαρχικὲς Ἐγκυκλίους τοῦ 1902,1904 καὶ 1920 σηματοδοτεῖ ἐπίσημα πλέον μία νέα πορεία, μία ἄλλη γραμμὴ καὶ τακτική, ξένη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ Παράδοση, ξένη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία μας: γραμμὴ οἰκουμενιστικῆς ἐμπνεύσεως καὶ προοπτικῆς, ἡ ὁποία ἀνοίγει οὐσιαστικὰ τὸ δρόμο πρὸς τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Αὐτὴ τὴ γραμμὴ πλεύσεως ἀκολούθησε δυστυχῶς τὸ Φανάρι ἀπαρεγκλίτως μέχρι σήμερα, καὶ αὐτὴ κατώρθωσε νὰ ἐπιβάλει στὴν ὅλη πορεία τῆς προετοιμασίας τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, στὶς μέχρι τώρα γενόμενες «Πανορθόδοξες καὶ Προσυνοδικὲς Διασκέψεις καὶ Συνέδρια», ἔτσι ὥστε στὶς ἐν λόγῳ «Διασκέψεις» νὰ κυριαρχεῖ ἡ οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία καὶ ἡ ἐπὶ οἰκουμενιστικῶν βάσεων προσπάθεια ἀνοικοδομήσεως τῆς μέλλουσας νὰ συγκληθεῖ Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.[3]
Στὶς γραμμές, ποὺ ἀκολουθοῦν, σταχυολογοῦμε ἐνδεικτικῶς καὶ δειγματοληπτικῶς ὁρισμένα μόνο ποσπάσματα π τ πρακτικ τς Γ΄ Προσυνοδικς Πανορθοδόξου Διασκέψεως, μὲ σκοπὸ νὰ καταδειχθεῖ τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ἀτμόσφαιρα ποὺ κυριάρχησε ὄχι μόνο στην ἐν λόγῳ «Διασκέψη», ἀλλὰ γενικῶς καὶ στὶς ἄλλες, ὀκτὼ τὸν ἀριθμό, τέσσερις «Πανορθόδοξες» και τέσσερις «Προσυνοδικές Διασκέψεις». Ἕνα ἀπὸ τὰ θέματα τῆς ἡμερησίας διατάξεως τῆς Γ΄ Προσυνοδικῆς ἦταν: «Γενικπισκόπισις καξιολόγησις τς πορείας τν σχέσεων κα τν διαλόγων τς ρθοδόξου κκλησίας μετ τν λοιπν χριστιανικν κκλησιν καμολογιν, ς κα μετ το Παγκοσμίου Συμβουλίου τν κκλησιν». Ἤδη ἀπὸ τὸν τίτλο τῆς ἡμερησίας διατάξεως βλέπουμε ν γίνεται λόγος γι χριστιανικς κκλησίες καχι γι χριστιανικς αρέσεις. Νποδίδεται δηλαδκκλησιαστικπόσταση σ αρέσεις, πως Παπισμς κα Προτεσταντισμός, οποες χουν καταδικασθεπ πολλς Πανορθόδοξες Συνόδους μετ τ Σχίσμα.
Στὰ πλαίσια τῆς συζητήσεως τοῦ ἐν λόγῳ θέματος, καὶ γενομένης τῆς ἐκτιμήσεως τοῦ μέχρι τότε, (1986), γενομένου διαλόγου μὲ τοὺς Ἀγγλικανούς, ἐλέχθη μεταξὺ ἄλλων, ὅτι «ποτέλεσμα λων τν διαλόγων ατν πρξεν ναγνώρισις τν γγλικανικν χειροτονιν π τν κκλησιν Κωνσταντινουπόλεως τ 1922, εροσολύμων τ 1923, Κύπρου τ 1923, λεξανδρείας τ 1930 κα Ρουμανίας τ 1936».[4] Ἡ ἀναγνώριση αὐτὴ θεωρήθηκε ὡς κεκτημένο, ὡς μέγα κατόρθωμα καὶ βῆμα προόδου! Οὔτε κἂν διανοοῦνται οἱ Σύνεδροι τὸ στοιχειῶδες καὶ αὐτονόητο, ὅτι εἶναι ἀδύνατη ἡ ἀναγνώριση ἱερωσύνης στοὺς αἱρετικούς, χωρὶς νὰ ἔχουν ἀποβάλει προηγουμένως τὶς αἱρετικές τους διδασκαλίες, και οὔτε κἂν διανοοῦνται νὰ πράξουν τὸ αὐτονόητο, νὰ ἀκυρώσουν δηλαδὴ τὶς μέχρι τότε κακῶς γενόμενες ἀναγνωρίσεις, ὡς ἀντικανονικὲς καὶ παράνομες.
Παρά κάτω στὰ πλαίσια τῆς ἀξιολογήσεως τοῦ διαλόγου μὲ τοὺς Μονοφυσίτες ἐλέχθη, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι «εναι δυνατν ν λεχθτι διάλογος οτος ρχισεν εθς μετ τν Δ΄ Οκουμενικν Σύνοδον τοτους 451 μ.Χ., διαρκέσας καθ’ λην σχεδν τν βυζαντινν περίοδον κα διακοπες μετ τν ποδούλωσιν τν λαν τν Χωρν τούτων».[5] Εδώ ἐπιχειρεῖται διαστροφὴ τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας, διότι παρουσιάζονται οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς καὶ οἱ μετ’ αὐτοὺς ἅγιοι Πατέρες τῶν ἑπομένων Οἰκουμενικῶν Συνόδων νὰ διαλέγονται ἐπὶ αἰῶνες, καθ’ ὅλην τὴ βυζαντινὴ περίοδο μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ καταλήξουν πουθενά, ἀντιμετωπίζοντας δηλαδὴ ἕνα ἄλυτο πρόβλημα. Ὡστόσο ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια εἶναι, ὅτι οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς ἅπαξ διὰ παντὸς καὶ θεοπνεύστως κατεδίκασαν τὴν αἵρεση, ἀναθεμάτισαν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀπέκοψαν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Τὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως καὶ τῶν αἱρετικῶν ἀνανέωσαν ἄλλωστε καὶ οἱ ἑπόμενες Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι. (Συνεχίζεται).


[1]Βλ. άρθρο του κ. Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου με τίτλο «Τα εκκλησιαστικά γεγονότα του 2014 σε διορθόδοξο επίπεδο», μέρος Γ΄, δημοσιευθέν σε θρησκευτικά ιστολόγια.
[2]Βλ. άρθρο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου με τίτλο «Ἡ Σύναξη τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν», 4.8.2015, δημοσιευθέν σε θρησκευτικά ιστολόγια.
[3]Αξίζει νὰ σημειωθῆ ὅτι στὴν Α΄ Πανορθόδοξη Διάσκεψη τῆς Ρόδου, τὸ 1961, ἀποφασίσθηκε, μεταξὺ ἄλλων, «ἡ μελέτη τῶν τρόπων προσεγγίσεως καἑνότητος τῶν ὲκκλησιῶν ἐν προοπτικῇ πανορθοδόξῳ κατὰ τὸ πνεῦμα τοῦ διαγγέλματος τοῦ 1920…».(Γραμματεία ἐπὶ τῆς προπαρασκευῆς τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΙΙ, Ὀρθόδοξον Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Chambesy Γενεύης 1978, σελ. 107.
[4]Γραμματεία ὲπὶ τῆς προπαρασκευῆς τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΙΙ, …….ο.π. σελ. 108.
[5]Γραμματεία ἐπὶ τῆς προπαρασκευῆς τῆς Ἁγία καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΙΙ, ……..ο.π. σελ. 111.
amily:Tahoma’>ἐπὶ τῆς προπαρασκευῆς τῆς Ἁγία καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΙΙ, ……..ο.π. σελ. 111.