Πλησιάζει η ώρα της δικής τους αξιολόγησης από τον ελληνικό λαό και τους εκπαιδευτικούς. Οι μέρες τους είναι λίγες.

Σε μια επίδειξη αυταρχισμού η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας επιβάλλουν με τη λογική του “αποφασίζουμε και διατάσσουμε” τη συγκρότηση των ομάδων εργασίας στα πλαίσια της αυτοαξιολόγησης-αξιολόγησης. Πρακτικές που έχουμε να τις ζήσουμε στα σχολεία μας από την περίοδο της χούντας και του επιθεωρητισμού. Έντρομη ή κυβέρνηση μπροστά στις χιλιάδες υπογραφές των συναδέλφων μας που συγκεντρώθηκαν ενάντια στην αξιολόγηση κάτω από το κείμενο της ομοσπονδίας μας, αλλά και από τις χιλιάδες ομόφωνες αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων των σχολικών μονάδων σε όλη τη χώρα έσπευσε πανικόβλητη να αποστείλει, παραμονή της εθνικής επετείου, νέα εγκύκλιο με την οποία αναγκάζει και υποχρεώνει τους εκπαιδευτικούς να συμμετάσχουν σε αυτές τις διαδικασίες. Κάθε ίχνος διαλόγου και δημοκρατικών διαδικασιών έχει πια χαθεί. Ο αυταρχισμός και η αλαζονεία σε όλο τους το μεγαλείο.

Ως εκπαιδευτικοί και ως πολίτες έχουμε την υποχρέωση να μην ξεχάσουμε (πώς θα μπορούσαμε άλλωστε αφού το βιώνουμε καθημερινά) την “προσφορά” των κυβερνώντων τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση και γενικότερα στην κοινωνία σε εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών. Πολιτικές που έχουν ξεφύγει πέρα από κάθε δημοκρατικό πλαίσιο και από κάθε ανεκτό όριο, αφού κάθε έννοια δημοκρατίας και συνταγματικότητας έχει καταπατηθεί. Γκρέμισαν και συνεχίζουν να γκρεμίζουν με συνοπτικές διαδικασίες ό,τι με αγώνες κατακτήσαμε από τη μεταπολίτευση και μετά. Είναι εμφανές ότι η κατάσταση είναι εκτός ορίων και για αυτό είναι υποχρέωσή μας να σταματήσουμε αυτή τη λαίλαπα που μας μαστίζει.

Πως είναι δυνατόν να ξεχάσει κανείς:

    • Τη μείωση των δημοσίων δαπανών για την παιδεία κατά 33% (2009–2013) και κατά 47% μέχρι το 2016. Ο προϋπολογισμός για την παιδεία ήταν 2,51% του ΑΕΠ το 2013 και θα φτάσει στο 2,15% το 2016.
    • Την ουσιαστική κατάργηση των μόνιμων διορισμών και των διαγωνισμών ΑΣΕΠ
    • Την ουσιαστική κατάργηση των αποσπάσεων με μετρήσιμα κριτήρια σε αντίθεση με τις εκατοντάδες ρουσφετολογικές αποσπάσεις σε φορείς και γραφεία με μονοπρόσωπη απόφαση του Υπουργού, χωρίς κανένα κριτήριο.
    • Την καταστρατήγηση των μεταθέσεων και των νόμων που τις διέπουν.
    • Τους χιλιάδες λιγότερους εκπαιδευτικούς στα σχολεία.
    • Τη μείωση των μισθών των εκπαιδευτικών έως και 45% για τους νεοδιοριζόμενους. Εισαγωγικός μισθός 640 ευρώ από 1.070 και καταληκτικός 1.400 ευρώ από 1.600 καθαρά.
    • Τη μείωση των συντάξεων και του εφάπαξ.
    • Τις απολύσεις 10.000 αναπληρωτών σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
    • Το κλείσιμο σχολείων (πάνω από 1.200 σχολεία σε Π.Ε. και Δ.Ε. από το 2011 και, προσφάτως, 102 ΕΠΑΣ) και την κατάργηση υποστηρικτικών δομών (βιβλιοθήκες, ενισχυτική, ΠΔΣ, συμβουλευτικοί σταθμοί, δομές ΣΕΠ κ.λπ.).
    • Τη διάλυση της ειδικής αγωγής (δόλιες – υποχθόνιες σκέψεις για συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων ειδικής αγωγής, “νέο νομοσχέδιο” που ετοιμάζουν με το οποίο στερούν το δικαίωμα κατάληψης οργανικής θέσης από τους ήδη υπηρετούντες – οργανικά στην ειδική αγωγή, αφού κατηγοριοποιούν τους εκπαιδευτικούς σε ΠΕ71 και ΠΕ70.50.
    • Την κατάργηση τριών σημαντικών τομέων σε Επαγγελματικά Λύκεια και Σχολές (Υγείας-Πρόνοιας, Εφαρμοσμένων Τεχνών, Αισθητικής-Κομμωτικής). 20.000 μαθητές έχασαν την ειδικότητά τους, 2.122 εκπαιδευτικοί τέθηκαν σε διαθεσιμότητα – απόλυση και 302 σε υποχρεωτική μετάταξη σε διοικητικές θέσεις.
    • Την υποχρεωτική μετάταξη 5.000 εκπαιδευτικών σε πρωτοβάθμια εκπαίδευση και διοικητικές θέσεις.
    • Την αύξηση διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών Δ.Ε. κατά 2 ώρες, με αποτέλεσμα χιλιάδες εκπαιδευτικοί να χαρακτηρίζονται υπεράριθμοι στην περιοχή τους.
    • Την αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα και τις μετακινήσεις μαθητών σε άλλα σχολεία για να μη δημιουργούνται μικρότερα τμήματα.
    • Την καθιέρωση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών σε σύνδεση με μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη αλλά και με τις επιδόσεις των μαθητών με μοναδικό στόχο τη χειραγώγηση αλλά και τις απολύσεις εκπαιδευτικών.
    • Τη σχεδιαζόμενη επιμήκυνση του διδακτικού έτους
    • Την καθιέρωση βιβλίων παρουσίας προσωπικού, ατομικού δελτίου και της ηλεκτρονικής καταγραφής τους
    • Την υποχρέωση των εκπαιδευτικών να διδάσκουν έως και σε πέντε σχολεία στη διάρκεια της εβδομάδας,
    • Τη χωρίς κανένα κριτήριο τοποθέτηση αναπληρωτών «σε οποιονδήποτε άλλο νομό αντί αυτού στον οποίο διορίστηκαν στην ίδια περιφέρεια» και παράλληλα την «απαράδεκτη από εκπαιδευτική, νομική και ηθική πλευρά» ανάθεση υπερωριών σε… ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς,
    • Τη μετάταξη των εκπαιδευτικών υποχρεωτικά σε όλο τον δημόσιο τομέα, ακόμα και σε κατώτερη θέση
    • Τις υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών από ΠΥΣΠΕ σε ΠΥΣΠΕ
    • Την υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων
    • Το “φακέλωμα ” εκπαιδευτικών και μαθητών μέσω του myschool
    • Την ποινικοποίηση των συνδικαλιστικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης
    • Την κατάργηση της δημοκρατίας και της παιδαγωγικής ελευθερίας στα σχολεία.
    • Την κατάργηση της μετεκπαίδευσης, των εκπαιδευτικών αδειών, καθώς και τον περιορισμό των αποσπάσεων σε σχολεία του εξωτερικού. Τα μέτρα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια 10.000 και πλέον, θέσεων εργασίας για τους εκπαιδευτικούς. Αν προσθέσουμε και την απώλεια των θέσεων εργασίας από τις συνταξιοδοτήσεις, πάνω από 15.000 δάσκαλοι, μέσα σε μια τετραετία έχασαν τη δουλειά τους!

      • Όλα αυτά πρέπει και μπορούμε να τα ανατρέψουμε και να τα σταματήσουμε και αυτό μπορεί

να γίνει μόνο με αλλαγή πολιτικής

      σε μια προοδευτική κατεύθυνση που, τουλάχιστον, θα επαναθεμελιώσει το κράτος πρόνοιας και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι αυτός ο δρόμος μας οδηγεί στην καταστροφή. Καλούμε τον καθένα να αντισταθεί στις βάρβαρες αντιλαϊκές και αντιεκπαιδευτικές πολιτικές και με την πάλη και την ψήφο του να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για γενικότερη ρήξη και ανατροπή ώστε να αντικατασταθούν στα μέτρα που όχι μόνο διέλυσαν την κοινωνία και τις ζωές μας, αλλά επιπλέον αποδείχθηκαν και αναποτελεσματικά. Η αλλαγή πολιτικής, η ενίσχυση των χαμηλών στρωμάτων της κοινωνίας που έχουν φτωχοποιηθεί (μεταξύ των οποίων και οι εκπαιδευτικοί), σε συνδυασμό με την πάντα απαραίτητη ενίσχυση της εκπαίδευσης και της παιδείας σίγουρα θα ισχυροποιήσουν τη δημοκρατία μας.

Σ’ αυτή τη συγκυρία εμείς οι εκπαιδευτικοί και γενικότερα οι εργαζόμενοι, οφείλουμε να είμαστε πρωτοπόροι στον αγώνα για μια προοδευτική προοπτική της κοινωνίας μας, για ένα κράτος δικαίου, για μια δημοκρατική πολιτεία, για την υπεράσπιση των δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων, για μια πραγματικά Δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Επειδή, όμως, τα μεγάλα αυτά ζητήματα θα κριθούν κυρίως και πρωτίστως στο χώρο της πολιτικής η στάση μας σε αυτές τις εκλογές και ιδιαίτερα η ψήφος μας αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα από κάθε άλλη φορά. Ως εκπαιδευτικοί αποτελούμε μια μεγάλη εργασιακή ομάδα και κατ’ επέκταση, μαζί με το στενό οικογενειακό μας περιβάλλον, μια τεράστια εκλογική βάση που μπορούμε να επηρεάσουμε καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.

Πως άραγε είναι δυνατόν να ξεχάσουμε και να επιβραβεύσουμε πολιτικές που μαύρισαν τις ζωές μας. Πώς είναι δυνατόν να επιβραβεύσουμε αυτούς που χρησιμοποίησαν την ιδεολογία μας μόνο για την προσωπική τους αναρρίχηση και αφού κατάφεραν να εξασφαλίσουν βουλευτικό ή υπουργικό θώκο ασκούν δεξιές πολιτικές; Πως είναι δυνατόν να πιστέψουμε νέους πολιτικούς σχηματισμούς που μιλούν για κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία τη στιγμή που τα στελέχη τους έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την κατάστασή μας, και που ακόμη και σήμερα αμετανόητοι συμμετέχουν και στηρίζουν αυτή τη συγκυβέρνηση, που κατέστρεψε τις ζωές μας; Η σημερινή Κυβέρνηση δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο καθημερινά…Αυταρχισμός και βία που αφαιρεί κάθε ίχνος Δημοκρατίας. Πως είναι δυνατό να τους πιστέψουμε όταν τα ίδια πρόσωπα που το πρωί στηρίζουν την δεξιά κυβέρνηση και τις αντιλαϊκές πολιτικές της το απόγευμα μας μιλούν για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη;

Οι εκπαιδευτικοί όμως δεν ξεχνούν και ξέρουν να απαντούν την κατάλληλη ώρα. Θα θυμίσουμε υπουργούς που άσκησαν αντιεκπαιδευτικές πολιτικές ότι δεν επανεξελέγησαν ούτε βουλευτές ( Κοντογιαννόπουλος, Αρσένης, Γιαννάκου , Διαμαντοπούλου κ.α.).

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, ο καθένας από τη δική του θέση, να δώσουν την “μάχη των μαχών” έτσι ώστε να μην εφαρμοστεί η αξιολόγηση χειραγώγηση που θα καταργήσει το δημοκρατικό σχολείο, το σχολείο της παιδαγωγικής ελευθερίας, με την ελπίδα να αλλάξουμε τα πράγματα κάνοντας σωστή διαχείριση της ψήφου μας στις επερχόμενες αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις με βασικό μας μέλημα τον εκδημοκρατισμό, την άμβλυνση των ανισοτήτων και την κατάκτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας.

Στον αντιδημοκρατικό κατήφορο αντιστεκόμαστε με ενότητα, συλλογικότητα και μαζικότητα

ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΔΕΛΜΟΥΖΟΥ