Του Χαράλαμπου Ανθόπουλου, αναπληρωτή καθηγητή του ΕΑΠ – ΕΘΝΟΣ
Υπάρχει κάτι πολύ παλιό στη μέθοδο διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ: η αναπαραγωγή των συνήθων κομματοκρατικών και πελατειακών πρακτικών που χαρακτήρισαν τη λειτουργία του ελληνικού μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος. Για παράδειγμα, δεν είναι κάτι καινούργιο π παύση των διοικητών και των αναπληρωτών διοικητών των νοσοκομείων της χώρας πριν από τη λήξη της θητείας τους. To ίδιο έκανε και η πρώτη κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή το 2004 με το ίδιο ακριβώς επιχείρημα, δηλαδή ότι n διοίκηση των νοσοκομειακών μονάδων αποτελεί ένα πολιτικό ζήτημα που ανήκει στην περίμετρο της εξουσίας του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος.
Στην ουσία δεν ήταν τίποτε άλλο, τότε όπως τώρα, παρά n εφαρμογή της θεμελιώδους αρχής του κομματοκρατικού συστήματος, ότι τα λάφυρα ανήκουν στον νικητή . Το ίδιο ισχύει και για τους περιφερειακούς διευθυντές εκπαίδευσης, που αντικαταστάθηκαν όλοι από έμπιστους της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας τον Απρίλιο του 2015, ενώ και η επαναφορά του Θεσμού της συνέντευξης για τους υποψηφίους διευθυντές εκπαίδευσης δεν προοιωνίζεται μια αμερόληπτη επιλογή τους. Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης στις θητείες δημοσίων λειτουργών επεκτάθηκαν και στον χώρο των Ανεξάρτητων Αρχών με την αμφιβόλου συνταγματικότητας ρύθμιση του ν. 4339 2015, που άνοιξε, χωρίς αποχρώντα λόγο, έναν νέο κύκλο αμφισβητήσεων και καθυστερήσεων της ανασυγκρότησής τους. Να σημειώσουμε εδώ ότι η κυβέρνηση κάνει λάθος αν πιστεύει ότι έχει τα νομικό μέσα για να προχωρήσει n διαδικασία της τηλεοπτικής αδειοδότησης ερήμην του ΕΣΡ.
Μετά την αναθεώρηση του άρθρου 15 παρ. 2 του Συντ. που ανέθεσε στο ΕΣΡ την αποκλειστική αρμοδιότητα της άσκησης του άμεσου ελέγχου του κράτους στη ραδιοτηλεόραση, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με… συντακτική πράξη. Κάτι άλλο που δεν μπορεί να κάνει η παρούσα κυβέρνηση, στην περίπτωση αυτή επειδή δεν υπάρχουν οι αντίστοιχοι δημόσιοι πόροι προς διανομή, είναι η εγκαθίδρυση ενός οριζόντιου πελατειακού συστήματος σε ευρεία κλίμακα. Οι μαζικές πελατειακές πρακτικές, οι οποίες κατά το παρελθόν ήταν ο πυλώνας του συστήματος διακυβέρνησης της χώρας, βρίσκουν πλέον ένα αξεπέραστο όριο στις δυνατότητες του κρατικού προϋπολογισμού. Έτσι η διανομή των δημοσίων θέσεων περιορίζεται αποκλειστικά στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με εντυπωσιακή ταχύτητα μετασχηματίζεται σε ένα κόμματου κράτους .