Για άλλη μια χρονιά διαπιστώσαμε ότι στις εξαγγελίες του Υπουργού Παιδείας κου. Γαβρόγλου για το «Νέο Λύκειο», ο κλάδος της ιταλικής (ΠΕ 34) αγνοήθηκε παντελώς!

ΠΑ.ΣΥ.ΚΑ.ΙΤ

Συγκεκριμένα ο κος. Γαβρόγλου εξήγγειλε τη θέσπιση ενός δίωρου στο πλαίσιο του οποίου οι μαθητές της Γ’ Λυκείου, κατόπιν επιλογής τους, θα μπορούν να προετοιμάζονται για τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα ειδικά μαθήματα (ξένη γλώσσα, ελεύθερο και γραμμικό σχέδιο).

Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την ξένη γλώσσα, ενώ αναφέρονται ρητά τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά, δυστυχώς τα ιταλικά, αλλά και τα ισπανικά, λάμπουν δια της απουσίας τους. Ωστόσο η ιταλική και η ισπανική εξετάζονται τόσο στις πανελλήνιες όσο και στο Κρατικό Πτυχίο Γλωσσομάθειας.

Ο αποκλεισμός τους από το εν λόγω δίωρο προετοιμασίας, υποχρεώνει τους υποψήφιους να καταφύγουν στην ιδιωτική εκπαίδευση επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο τις οικογένειές τους. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η πρόσφατη ένταξη της ιταλικής ως γλώσσα επιλογής στα ΕΠΑΛ Τουριστικής Κατεύθυνσης.

Τονίζουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το Υπουργείο Παιδείας αδικεί κατάφορα τον κλάδο μας! Υπενθυμίζουμε ότι η ιταλική γλώσσα εντάχθηκε στο ωρολόγιο πρόγραμμα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το 2008 ως δεύτερη ξένη γλώσσα και, παρότι η ένταξή της ήταν κάθε άλλο παρά ομαλή, μέσα σε τρία χρόνια έφτασε να διδάσκεται σε 35.000 μαθητές σε περισσότερα από 650 σχολεία σε όλη την Ελλάδα.

Για λόγους «δημοσίου συμφέροντος» καταργήθηκε το μνημονικό έτος 2011.

Το ίδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας απεφάνθη ότι οι καθηγητές και οι μαθητές της ιταλικής υπέστησαν ανεπανόρθωτη ζημία!

Από τότε έχουν μείνει 30 μόνιμοι καθηγητές και οι μαθητές έχουν δικαίωμα να επιλέξουν την ιταλική σε συγκεκριμένα και λιγοστά σημεία στην επικράτεια. Η χρησιμότητα της ιταλικής γλώσσας είναι αναμφισβήτητη λόγω γεωγραφικής ιστορικής και πολιτισμικής εγγύτητας, τουρισμού και γενικότερα εμπορικών σχέσεων με τη γείτονα χώρα.

Ζητούμε για άλλη μια χρονιά την ισότιμη επαναφορά της ιταλική στη δημόσια εκπαίδευση.

Είναι θέμα πολιτικής βούλησης και σύμφωνο με όλα όσα η Ελλάδα έχει υπογράψει με τους Ευρωπαίους Εταίρους στα θέματα της «πολυγλωσσίας» εδώ και δεκαετίες.