Νέα προγράμματα σπουδών στα Θρησκευτικά
Παρά τις έντονες αντιδράσεις για τα νέα προγράμματα σπουδών στα Θρησκευτικά, το Υπουργείο Παιδείας επιμένει στην εφαρμογή τους, γι’ αυτό επιλέγω να απευθυνθώ δημόσια στους Σχολικούς Συμβούλους μας (των θεολόγων), ως των συνδετικών κρίκων των καθηγητών του κλάδου μας και του Υπουργείου Παιδείας, με όλο το σεβασμό και την εκτίμηση στο πρόσωπό τους, και να τους θέσω μερικά ερωτήματα:
(τα ερωτήματα αναφέρονται στην εφαρμογή των προγραμμάτων και όχι στο περιεχόμενο τους)

Πιστεύουν οι Σύμβουλοί μας ότι είναι ανθρωπίνως δυνατόν οι θεολόγοι καθηγητές να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της καθολικής εφαρμογής των νέων προγραμμάτων; Και δεν αναφέρομαι στην επιστημονική επάρκειά τους, που θεωρείται δεδομένη, αλλά εστιάζω στις ανθρώπινες δυνατότητες. Πιστεύουν ότι οι μάχιμοι θεολόγοι που διδάσκουν στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου ή στις τρεις τάξεις του Λυκείου που είναι και η πλειονότητα και πολλοί άλλοι που διδάσκουν συμπληρώνοντας το ωράριό τους και στα δύο ταυτόχρονα ότι είναι σε θέση, σε καθημερινή βάση, να εφαρμόσουν τον τεράστιο όγκο εργασίας που επιθυμεί το Υπουργείο, κάνοντας με αξιοπρέπεια τη δουλειά τους και κοιτάζοντας τους μαθητές τους στα μάτια; Και δεν μιλάμε για κάτι που θα κρατήσει μια-δυο βδομάδες ή ένα μήνα αλλά για μια ολόκληρη σχολική χρονιά! Έχουν αντιληφτεί τι πραγματικά απαιτούν από τους θεολόγους καθηγητές; Υπάρχει ανάλογο προηγούμενο με άλλο μάθημα;
Ποια είναι η εντύπωση που αποκόμισαν από τις συναντήσεις τους με τους θεολόγους των περιοχών ευθύνης τους; Δεν είδαν τον προβληματισμό, την αγωνία και την απόγνωση στα πρόσωπά τους; Γιατί παραβλέπουν σιωπηρά τον βασικό κανόνα της μάθησης που λέει ότι η ύλη κάθε χρονιάς είναι προϋπόθεση για την κατανόηση της ύλης της επόμενης χρονιάς, ο οποίος στην περίπτωσή μας παραβιάζεται κατάφωρα;
Ας σκεφτούν τα παραπάνω (είναι και πολλά άλλα) και ας απαντήσουν πρώτα στον ίδιο τους τον εαυτό. Και αν η απάντηση είναι καταφατική (ότι δηλαδή οι θεολόγοι, θέλοντας και μη, πρέπει να συνεργαστούν), τότε ας βολευτούν στη … θέση του Συμβούλου. Αν όμως συμμερίζονται την αγωνία μας και αισθάνονται ότι κάπου μας άφησαν ανυπεράσπιστους, έστω και τώρα, να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ την απόσυρση των προγραμμάτων θέτοντας μάλιστα τις παραιτήσεις τους στη διάθεση της υπηρεσίας, ή (αν συμφωνούν με τα νέα προγράμματα) έστω να ζητήσουν για φέτος την εφαρμογή τους μόνο στην Α΄ Γυμνασίου και στην Α΄ Λυκείου, όπως πρέπει να γίνεται με κάθε αλλαγή ή μεταρρύθμιση.
Και δυο ακόμη ερωτήματα:
Τα πορίσματα, αλήθεια, από την πιλοτική εφαρμογή των προγραμμάτων πού βρίσκονται; Τι λένε; Γιατί δεν δημοσιεύονται; (Μιας και το Υπουργείο διατείνεται ότι τίποτε δεν είναι ξαφνικό και ότι αυτά που προτείνονται τώρα βασίζονται στα συμπεράσματα της πιλοτικής τους εφαρμογής τα τρία προηγούμενα χρόνια!!!).
Και τέλος, σκέφτηκαν οι αξιότιμοι Σύμβουλοί μας ότι με όλη αυτή την κατάσταση διακυβεύεται η αξιοπρέπεια, η παιδαγωγική κατάρτιση και η διδακτική ικανότητα των δικών τους ανθρώπων, των θεολόγων τους; Γιατί καμιά σκοπιμότητα (δεν υπονοώ από πλευράς συμβούλων) δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια παράλογη βιασύνη και επιμονή!
Είναι η ώρα που όλοι πρέπει να δράσουμε, αναλαμβάνοντας ο καθένας τη δική του, την προσωπική του ευθύνη!!
Νίκος Σταμούλης
Θεολόγος