Του Νίκου Τσούλια

Αυτό που συμβαίνει στη σημερινή εκπαιδευτική πραγματικότητα δεν μπορεί να εξηγηθεί με καμιά τύπου ορθολογική ανάλυση. Έχουμε έναν υπουργό Παιδείας που επιδίδεται σε δηλώσεις επί δηλώσεων θεωρώντας μάλλον ότι αυτό συνιστά παραγωγή πολιτικής! Εξαγγέλλει τα ίδια και τα ίδια, και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι λεηλατεί βάναυσα την κοινή λογική με όσα λέει και όσα δεν κάνει. Λεηλατεί το ίδιο το περιεχόμενο της γλώσσας μας αναγορεύοντας τον εαυτό του ως τον μοναδικό ερμηνευτή των λέξεων και των εννοιών. Και εμείς απορούμε τι ακριβώς συμβαίνει…

Βρίσκονται οι κυβερνώντες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε παραληρηματική κατάσταση απολαμβάνοντας ολοκληρωτικά και μόνο την εξουσία και τη δημοσιότητα; Καθρεφτίζονται στους πολλαπλούς καθρέφτες του βερμπαλισμού τους και έχουν χάσει κάθε αίσθηση μέτρου; Μπορούν να αυτοαναγορεύονται ως «απελευθερωτές και ως μεταρρυθμιστές», ενώ την ίδια στιγμή θέτουν όλο και περισσότερα δεσμά στην ελληνική κοινωνία και αποδομούν την εκπαίδευση επιδεικνύοντας με περισσή αλαζονεία τα μέτρα του μνημονίου τους ως στοιχεία δημοκρατικής πορείας και κοινωνικής προόδου;

Ας δούμε τα «έργα και τις ημέρες» του κ. Γαβρόγλου. Ποια μείζονα εκπαιδευτικά ζητήματα άνοιξε και τα έχει ως τροφή των αυτάρεσκων δηλώσεών του; Υποσχόταν κάθε εβδομάδα και ακόμα πιο συχνά και επί δύο χρόνια 20.000 διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών. Ποια είναι η πραγματικότητα; Δεν έχει κανένα σχέδιο. Δεν έχει θέσει καν το ζήτημα στους «θεσμούς» – ίσως γιατί τους έχει καταργήσει και συνεχίζει να το πιστεύει… Δεν έχει καν δώσει τον τρόπο διορισμού, που τέλος πάντων είναι δική του αρμοδιότητα. (Ωστόσο «κάνει και συνδικαλισμό» στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ προκαλώντας το να εκφράσει την πρότασή του – και ίσως να κάνει και καλά, αφού το Δ.Σ. δεν μπορεί να …κάνει συνδικαλισμό). Και παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να ψεύδεται απέναντι σ’ όλους και να εμπαίζει την αγωνία δεκάδων χιλιάδων αναπληρωτών και αδιόριστων εκπαιδευτικών! Και δεν αισθάνεται καμιά συστολή ούτε την ανάγκη μιας στοιχειώδους αυτοκριτικής.

Το αντίθετο˙ προχωράει στο επόμενο πεδίο εμπαιγμού. Τώρα απευθύνεται σ’ όλη την κοινωνία εξαγγέλλοντας ξανά και ξανά – και μέσα στη Βουλή… – τη λύση ενός προβλήματος δεκαετιών, την κατάργηση των Πανελλαδικών Εξετάσεων, που κατά τη γνώμη του καταδυναστεύουν τους μαθητές με αντιπαιδαγωγικό τρόπο. Και τι λέει για το σύστημα που θα αντικαταστήσει τις Πανελλαδικές εξετάσεις; Τίποτα, το απόλυτο τίποτα. Υπαινίσσεται όμως την απελευθέρωση, τη λύτρωση. Υπαινίσσεται ότι σε βάθος τριετίας – τότε που θα αναπολεί τις χαμένες δόξες του – θα υπάρχει το Εθνικό Απολυτήριο. Εμπαίζει όμως όλους μας υπαινισσόμενος ότι Εθνικό Απολυτήριο δεν θα έχει πανελλαδικές εξετάσεις. Άραγε το πιστεύει αυτό; Αν ναι, τότε δεν έχει κανένα νόημα να ασχολούμαστε με ό,τι λέει κάθε φορά ο Υπουργός μας. Ποιος πολίτης αυτής της χώρας θα δεχόταν να μην υπάρχει αντικειμενικό σύστημα για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, ποιος θα έλεγε ότι θα αρκούσαν οι ενδοσχολικές εξετάσεις ή ποιος θα κατανοούσε το τελευταίο εφεύρημα του κ. Γαβρόγλου να βαθμολογούνται τα γραπτά των υποψηφίων με μη πανελλαδικά θέματα από καθηγητές άλλων σχολείων! Απορώ και αναρωτιέμαι. Δεν υπάρχει ούτε ένας στο εκπαιδευτικό τουλάχιστον μέρος του όλου στερεώματος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να του πει κάποια αυτονόητα πράγματα. Μέχρι πού μπορεί να φτάνει ο δημαγωγικός οίστρος;

Τι γίνεται όμως με το Εθνικό Απολυτήριο; Ισχυρίζομαι, με όση γνώση και λογική έχω, ότι η κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν πρόκειται να εφαρμόσει κανένα σχέδιο Εθνικού Απολυτηρίου. Θα φροντίσει να χρονοτριβεί μέχρι να έλθει το τέλος της «κυβερνώσας αριστεράς». Και να γιατί. Το οποιασδήποτε μορφής Εθνικό Απολυτήριο θα έχει αναγκαστικά αντικειμενικές διαδικασίες με μια μορφή Πανελλαδικών εξετάσεων. Σε μια τέτοια περίπτωση, ένα μεγάλο μέρος των μαθητών – πάνω από το 20% κατά τη γνώμη μου – δεν θα μπορεί να πάρει αυτό το απολυτήριο. Αλλά πώς μπορεί αυτοί που αυτοναγορεύονται ως λαϊκοί ήρωες – να μην ξεχνάμε και το φοβερό κ. Πολάκη – που εκφράζουν αυθεντικά τα λαϊκά στρώματα να τους πει ότι τα παιδιά σας (γιατί προφανώς λόγω ταξικότητας της εκπαίδευσης αυτό κυρίως θα συμβεί) δεν μπορούν να πάρουν απολυτήριο; Γι’ αυτούς εμφανίστηκε δειλά να τους παρηγορεί ότι θα τους δίνει Πιστοποιητικό Παρακολούθησης. Να το κάνουν τι; Δεν τους είπε, γιατί το παράτησε και αυτό το μέτρο στη χοάνη των ανέξοδων θεωρητικών εξαγγελιών… Παράλληλα, ο κ. Γαβρόγλου έχει στο πρόγραμμά του και την κατάργηση της Επαγγελματικής εκπαίδευσης, με την δημαγωγική επινόηση της ενσωμάτωσής της στο Ενιαίο Λύκειο (!), αλλά δεν έχει εμφανίσει ποτέ ένα συγκεκριμένο σχέδιο ενοποίησης των δύο τύπων λυκείου – γιατί δεν μπορεί να γίνει. Γιατί λοιπόν δεν προχωράει στην υλοποίηση όλων αυτών των βαρύγδουπων εξαγγελιών; Γιατί δεν προσδιορίζει εδώ και τώρα την κοινή Α΄ τάξη λυκείου για την επόμενη σχολική χρονιά 2017-2018 και να αναφέρει το πώς θα είναι η Β΄ και η Γ΄ τάξη αυτού του … Ενιαίου Λυκείου; Γιατί δεν παίρνει την ευθύνη υλοποίησης αυτών που λέει, παρά μόνο τα λέει και τα ξαναλέει;

Ο κ. Γαβρόγλου είναι και άτυχος. Όχι μόνο γιατί άπασα η εκπαιδευτική του αντίληψη είναι ζυμωμένη με την κρατούσα και πληθωρική δημαγωγία του κόμματός του και δεν υπάρχει κάποια κομματική δύναμη να τον εκλογικεύσει στοιχειωδώς, αλλά και γιατί έχει ένα Δ.Σ. της ΟΛΜΕ σκόπιμα αδρανοποιημένο – με τη ευθύνη κυρίως της ομόλογης παράταξής του -, που θα τον «προφύλασσε». Γιατί με μια στοιχειωδώς ενεργητική ΟΛΜΕ ο Υπουργός θα σκεπτόταν πολύ στο κατά πόσο θα μπορούσε να είναι μόνιμα δημαγωγών και στο αν θα μπορούσε να εμπαίζει τόσο προκλητικά.

Σε κάθε περίπτωση, εκτιμώ ότι ο Υπουργός μας θα μείνει στην ιστορία. Δύσκολα η δημαγωγία θα ξαναβρεί έδαφος να αναπτύσσεται μόνη της, χωρίς να έχει έστω κάποιο υπόστρωμα πραγματικότητας…

Γραμματέας της Προοδευτικής Ενότητας Καθηγητών