Ἀποτίμηση τοῦ ἔργου τῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὸ ΜτΘ – Παρέμβαση τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικολάου στὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, 27.6.2017 – Τί μᾶς ζητήθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο

Ἡἐντολὴ ποὺἔλαβε ἡἘπιτροπὴἦταν νὰσυζητήσει ἐπὶ τῆς μεθοδολογίας, τῆς δομῆς καὶ τοῦπεριεχομένου τοῦ ΠΣ, στὸ μέτρο ποὺ αὐτὰἀλλοιώνουν τὸν σκοπὸ τοῦΜαθήματος καὶἀπομειώνουν τὴδύναμη τῆς παραδόσεως καὶ τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, στὴβάση τῶν παρακάτω δεδομένων.

 

Μὲ ποιὰ δεδομένα ξεκινήσαμε

Ὅταν μᾶς ἀνετέθη ἡ εὐθύνη τοῦδιαλόγου μὲ τὸὙπουργεῖο γιὰ τὸ ΜτΘ, στὰχέρια μας ὑπῆρχε:

(α) Τὸ Πρόγραμμά Σπουδῶν (ΠΣ), δηλαδὴὁὁδηγὸς τοῦδιδάσκοντος.

(β) Ἡ πιλοτικὴἐφαρμογὴ τοῦ Προγράμματος, χωρὶς ὅμως τὴν ἔκθεση ἀξιολόγησής της.

(γ) Ἡ αἴσθηση ὅτι ἐνῶμιλούσαμε γιὰ συζήτηση ἀπὸμηδενικὴ βάση, στὴν οὐσία ὑπῆρχε τετελεσμένο, μιᾶς καὶ τὸ νέο ΠΣ εἶχε κατοχυρωθεῖ μὲσχετικὸ ΦΕΚ (ὑπ’ ἀριθ. 143575/Δ2 ΥΑ 13.09.2016) καὶἦταν πολὺδύσκολο νὰ δεχθεῖ τὸὙπουργεῖο νὰ καταργηθεῖ καὶ μαζί του νὰἀκυρωθεῖ μιὰπολυετὴς προσπάθεια ἀλλαγῆς τοῦ ΜτΘ. Τὸμόνο ποὺ μποροῦσε νὰγίνει ἦταν νὰ βελτιωθεῖ.

(δ) Ἡἀντίληψη ὅτι ἡ μορφή, μεθοδολογία καὶ δομὴ τοῦ νέου ΜτΘ ἀποτελεῖ μέρος μιᾶς γενικότερης ἐκπαιδευτικῆς φιλοσοφίας ποὺἀφορᾶ σὲὅλα τὰ μαθήματα (π.χ. ἱστορία, μαθηματικά, φυσική κ.λπ.).

(ε) Ἡἐπίμονη δήλωση τοῦ πρ. ὙπουργοῦΠαιδείας κ. Νικ. Φίλη ὅτι «συνομιλοῦμε, ἀλλὰ δὲν συναποφασίζουμε», μὲὕφος ἰδεολογικοποιημένης ἀντιπαλότητος πρὸς τὴν Ἐκκλησία.

(στ) Ἡ πλήρης ἀπουσία ἀντιδράσεων γιὰ τὸ νέο ΠΣ, θετικῶνἢἀρνητικῶν, ἀπὸὀργανωμένους συλλόγους γονέων, δεῖγμα ἀνησυχητικὴς ἀδιαφορίας ἢ τουλάχιστον ὑποβαθμισμένου ἐνδιαφέροντος.

(ζ) Μία ὀξύτατη καὶἔντονη ἀντιπαράθεση μεταξὺ τῆς ΠΕΘ καὶ των θεολόγων τοῦ ΙΕΠ καὶ τέλος

(η) ἩἘπιστολὴ τοῦἈρχιεπισκόπου στὸν Πρωθυπουργό (27.9.2016).

● Στὶς 5.11.2016, ὁρίσθηκε νέος Ὑπουργὸς Παιδείας, ὁ κ. Κων. Γαβρόγλου

Τί ζητήσαμε ἀπὸ τὸ ΙΕΠ καὶ τὸὙπουργεῖο Παιδείας

(α) Νὰἀναγνωρισθεῖ στὴν Ἐκκλησία τὸδικαίωμα νὰἔχει μερίδιο στὴν τελικὴἀπόφαση, δεδομένου ὅτι τὸθέμα τὴν ἀφορᾶἀπόλυτα καὶ νὰἰσχύσει γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὅ,τι καὶ γιὰ τὰἄλλα θρησκεύματα στὴν Ἑλλάδα.

(β) Νὰ μᾶς δοθεῖ τὸ πόρισμα ἀξιολόγησης τοῦ πιλοτικοῦ προγράμματος. Μᾶς δόθηκε κάπως καθυστερημένα ἡ λεγόμενη «Ἔκθεση Σιδερίδη», στὴν ὁποία τὸ νέο μάθημα ἀξιολογεῖτο στὰπερισσότερα τεθέντα κρίτηρια μὲ 3/5, καὶ δύο ἀχρονολόγητα κείμενα τοῦ κ. Ἄγγελου Βαλλιανάτου, ὁὁποῖος ὅμως ἦταν κεντρικὸ πρόσωπο στὸν σχεδιασμὸ τοῦ νέου ΜτΘ, ἂρα ἦταν κείμενα αὐτοαξιολόγησης, μὲ θετικὸ γενικὰπρόσημο, ἀλλὰ καὶ εἰσήγηση συνέχισης τῆς πιλοτικῆς ἐφαρμογῆς.

(γ) Στὴ συνάντηση μὲ τὸ ΙΕΠ καὶ τὸν Ὑπουργό κ. Κ. Γαβρόγλου, στὶς 20 Φεβρουαρίου, ζητήσαμε νὰ δοῦμε τοὺς ΦΜ, δηλαδὴ τὸ βοήθημα τοῦμαθητοῦ. Μᾶς εἶπαν ὅτι θὰ μᾶς τοὺς ἔδιναν ἐντὸς τῶν ἡμερῶν, διότι δὲν εἶχε ἀκόμη ὁλοκληρωθεῖἡπροετοιμασία τους, θὰἔπρεπε ὅμως ἐμεῖς, ἀφότου τὰπαραλάβουμε, νὰ καταθέσουμε τὴν ἄποψή μας ἐπ’ αὐτῶν, μέχρι τέλος Φεβρουαρίου, δηλαδὴἐντὸς δέκα ἡμερῶν. Ἀπαντήσαμε ὅτι κάτι τέτοιο εἶναι πρακτικῶς ἀνέφικτο. Τελικὰ δὲν μᾶς δόθηκαν οἱ ΦΜ, οἱὁποῖοι δημοσιοποιήθηκαν πρὶν ἀπὸ μόλις δέκα μέρες (17.6.2017).

(δ) Ἐπιμείναμε στὸὅτι οἱ ΦΜ πρὶν κυκλοφορήσουν θὰἔπρεπε νὰ προσαρμοσθοῦν στὸὑπὸσυζήτησιν ΠΣ, ὥστε νὰ εἶναι συμβατοὶ μὲ αὐτό. Ἡἀπάντηση ἦταν ὅτι δὲν προφθαίνουμε γιὰκάτι τέτοιο, διότι τὰβοηθήματα τῶν μαθητῶν πρέπει ἄμεσα νὰἐκδοθοῦν, προκειμένου νὰ προλάβουμε τὴ νέα χρονιά. Παρὰ ταῦτα, δήλωσαν ὅτι οἱ ΦΜ οὕτως ἢἄλλως εἶναι πολὺ πιὸκοντὰ στὰὅσα ἐπιθυμεῖἡἘκκλησία, ὅτι θὰ χρησιμοποιηθοῦν μόνο γιὰ τὴν ἑπόμενη χρονιά καὶ δεσμεύθηκαν νὰ λάβουν σοβαρὰὑπόψη τους τὴν ἄποψη τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὰ βιβλία ποὺ στὴ συνέχεια θὰἐκδοθοῦν καὶ θὰἀποτελοῦν τὸβοήθημα τῶν μαθητῶν, μάλιστα ἐπικαλούμενοι οἱἴδιοι διὰστόματος τοῦ Προέδρου τοῦ ΙΕΠ κ. Κουζέλη τὸἄρθρο 16, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος καὶ τὸἄρθρο 9, παρ. ε΄ τοῦ Ν. 590/1977 (Κ.Χ.Ε.Ε), διὰ τοῦὁποίου ἡἘκκλησία κατοχυρώνει συνταγματικὸ δικαίωμα νὰἔχει λόγο στὴθρησκευτικὴ παιδεία (!)

(ε) Παρὰ τὸγεγονὸς ὅτι ἐμεῖς δὲν εἴμαστε ἁρμόδιοι οὔτε εἰδικοὶπαιδαγωγοὶ γιὰ νὰπροσδιορίσουμε τὴμεθοδολογία καὶ τὴ δομὴ τοῦ ΜτΘ, εἰσηγηθήκαμε διὰ τῶν συμβούλων μας ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ τροποποιηθεῖἡ μεθοδολογία διδασκαλίας τοῦ μαθήματος (π.χ. ἀντὶ γιὰ τὴν ἐννοιολογικὴπροσέγγιση, νὰἀκολουθηθεῖἡἱστορικὴὡς πιὸ ξεκάθαρη καὶσαφής), ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ γίνει μιὰσχετικὴἀνακατανομὴ τῆς ὕλης, πρὸς ἀποφυγὴν συγχύσεως καὶἀνεπίτρεπτων παρεξηγήσεων ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν μαθητῶν. Τελικῶς, τὸὙπουργεῖο ἀντιστάθηκε σθεναρὰ στὴν ἀλλαγὴ τῆς μεθοδολογίας, δέχθηκε ὅμως κάποιες μικρὲς ἀλλαγὲς στὴν ἀναδιάταξη τῆς ὕλης, κυρίως γιὰ τὶς τάξεις τοῦΔημοτικοῦ.

 

Τί πετύχαμε

(α) Νὰ γίνει ἕνα βῆμα, ὥστε νὰ κατανοήσει ἡ πολιτεία, σὲκάποιο βαθμό, ὅτι ἡἘκκλησία ἔχει φωνὴ καὶμερίδιο στὴ διαδικασία ἀποφάσεων γιὰ τὰ θέματα τῆς παιδείας ποὺ τὴν ἀφοροῦν, ὅπως τὸ ΜτΘ. Δυστυχῶς, αὐτὸἔγινε ἀργά καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ἄνευ ἐντυπωσιακοῦἀποτελέσματος, δημιουργεῖὅμως προϋποθέσεις γιὰ συνέχιση τοῦδιαλόγου καὶ οὐσιαστικὲς παρεμβάσεις ἐφ’ ἑξῆς, π.χ. γιὰ τὸν ΦΜ.

(β) Νὰ γίνει μιὰἐπικοινωνία μὲ τοὺς θεολόγους τοῦΙΕΠ, ἀπαλλαγμένη ἀπὸὕβρεις, βαρεῖς χαρακτηρισμοὺς καὶ καχυποψία. Ἂν αὐτὸγινόταν νωρίτερα θὰὑπῆρχε ἡἀπαραίτητη ἐμπιστοσύνη γιὰ τυχὸν ἀλλαγὲς σὲ πρότερη φάση.

(γ) Νὰ συνεργασθοῦμε μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης γιὰἕνα θέμα τόσο σημαντικὸ καὶκοινοῦἐνδιαφέροντος.

(δ) Νὰἐξαλειφθοῦν ἀπὸ τὸ ΠΣ σημεῖα παρεξηγήσιμα καὶ νὰπεριορισθεῖ σχετικὰ τὸἀνακάτεμα πληροφοριῶν ποὺπροξενοῦσε σύγχυση, κυρίως στὸ Δημοτικό.

(ε) Νὰ γίνουν δεκτὲς σχεδὸν στὸ σύνολό τους οἱδιορθωτικὲς παρεμβάσεις τῆς Ἐπιτροπῆς καὶ οὐσιαστικὰ νὰἀντικατασταθεῖ τὸ προηγούμενο ΦΕΚ, ἀπὸ δύο νέες Ὑπουργικὲς Ἀποφάσεις (ΦΕΚ 2104, τεῦχ. Β΄ 19.6.2017 (101470/Δ2 ΥΑ) καὶ ΦΕΚ 2105, τεῦχ. Β΄ 19.6.2017 (99058/Δ2 ΥΑ).

(στ) Νὰ πάρουμε τὴν ὑπόσχεση ὅτι ἡἘκκλησία θὰἔχει ἀποφασιστικὸ λόγο στὸπεριεχόμενο καὶ τὸὕφος τῶν ἐκδοθησομένων βιβλίων, ἀφοῦμάλιστα θὰἔχει στὴδιάθεσή της καὶ τὸν ΦΜ.

(ζ) Τὴ δέσμευση τοῦὙπουργείου ὅτι τὸ ΜτΘ θὰδιατηρήσει τὴν ὑποχρεωτικότητά του σὲὅλες τὶς βαθμίδες καὶ τάξεις τῆς βασικῆς ἐκπαιδεύσεως.

 

Τί δὲν πετύχαμε

(α) Νὰἀλλάξει ἡἐπίμαχη μεθοδολογία καὶὁχαρακτήρας τοῦ Μαθήματος στὸ νέο ΠΣ. Τὸμάθημα ὡς ἔχει δὲν ἐμπνέει. Εἶναι καρπὸς δειλίας, ἐξισορροπιστικῆς ἀντίληψης, ἴσως καὶ μειονεκτικῆς καὶἡττοπαθοῦς προσέγγισης ὡς πρὸς τὸν σχεδιασμό του. Σχεδιάσθηκε ὄχι γιὰ νὰἐμπνεύσει στὴν πίστη καὶ νὰἀναδείξει τὴδύναμη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶναι συμβατὸ μὲ τὸν σύγχρονο ὀρθολογισμὸ καὶἀνεκτὸἀπὸ τὶς σύγχρονες ἀθεϊστικὲς καὶσυγκρητιστικὲς ἀντιλήψεις. Σχεδιάστηκε ἔτσι προκειμένου νὰ διατηρήσει τὸν ὑποχρεωτικό του χαρακτήρα. Αὐτό ὁπωσδήποτε ἔχει τὴ σημασία του. Ἕνα ὅμως ὑποχρεωτικὸμάθημα ποὺ δὲν καταδεικνύει αὐτὸ ποὺ πράγματι εἶναι ἡὈρθοδοξία, ἕνα φοβισμένο καὶἄνευρο μάθημα, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι τὸζητούμενο τῆς Ἐκκλησίας.

(β) Νὰ καταλάβει τὸὙπουργεῖο καὶἡκοινωνία ὅτι τὸ ΜτΘ ὡς ἔχει δὲν μᾶς ἐκφράζει. Ἁπλᾶ τὸἀνεχόμαστε ὡς προέκυψε μετὰ τὶς συναντήσεις μας μὲ τὸΙΕΠ, προκειμένου ὅμως στὴ συνέχεια νὰ βελτιωθεῖ καὶ νὰδεχθεῖ ριζικὲς ἀλλαγὲς στὴν ὅλη δομὴ καὶ φιλοσοφία του. Ἀποτέλεσμα, οἱσύμβουλοι στὰἐπιμορφωτικὰσεμινάρια διέδιδαν ὅτι συμφώνησε ἡἘκκλησία. Συνεπῶς, ἢ δὲν κατάλαβαν ἢ περιπαίζουν τὴν Ἐκκλησία. Δὲν εἶναι ἁρμοδιότητα τῶν συμβούλων νὰ μιλήσουν γιὰλογαριασμὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ εἶναι ἀποκλειστικὰδική της εὐθύνη νὰἀνακοινώσει τὴν ἄποψή της. Αὐτὸ πρέπει ὁπωσδἠποτε νὰγίνει σήμερα. Στὸν διάλογο μὲ τὸ ΙΕΠ δὲν ἐτέθη θέμα συμφωνίας τῆς Ἐκκλησίας. ἩἘπιτροπὴ εἰσηγήθηκε διορθωτικὲς ἀλλαγές, δὲν κατέληξε σὲ συμφωνία.

(γ) Νὰ καταλάβουμε ὅτι τὸ πρόβλημα τὸἔχουμε ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία. Οὔτε νὰ παλεύουμε γνωρίζουμε οὔτε τί ὁπλισμὸ διαθέτουμε ἔχουμε συνειδητοποιήσει. Ξέρουμε τὶ δὲν θέλουμε, ἀλλὰ δὲν ξέρουμε τὶ θέλουμε. Ξέρουμε νὰ διαμαρτυρόμαστε, ἀλλὰ δὲν ξέρουμε νὰπροτείνουμε. Καθυστεροῦμε νὰ παρέμβουμε καὶὅταν τὸ κάνουμε εἶναι ἀργά. Ἀπορρίπτουμε τὸν ΦΜ, ἀλλὰ δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ προτείνουμε τὰκαλύτερα βοηθήματα ποὺ νὰἐκφράζουν μὲ τὸν καλύτερο τρόπο αὐτὸ ποὺ μᾶς ἔχει ἐμπνεύσει. Ἂν ἔχουμε ἕτοιμα βοηθήματα, ἂς τὰ παρουσιάσουμε στὴν πολιτεία. Ἂν ὄχι, ἂς ξεκινήσουμε ἄμεσα νὰ τὰἑτοιμάσουμε. Ὅταν προτείνουμε νὰἐπιστρέψουμε στὰ παλαιὰ βοηθήματα, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν ἔχουμε νὰἀντιπροτείνουμε κάτι καινούργιο.

 

Γενικὲς συμπερασματικὲς σκέψεις

● Εἶναι κοινὰἀποδεκτὴἡἀντίληψη ὅτι καθὼς μεταβάλλεται ἡκοινωνία (ἐκκοσμικεύεται, τεχνολογικοποιεῖται, κυριαρχεῖται ἀπὸκαινοφανῆ φιλοσοφικὰ ρεύματα, ἀλλοιώνονται τὰ κοινωνικὰἤθη καὶἐπηρεάζεται ἀπὸ τὸν πολυπολιτισμικὸ καὶ πολυθρησκευτικό της χαρακτήρα κ.ἄ.) θὰἔπρεπε νὰγίνει καὶ βελτιωτικὴ προσαρμογὴ τοῦ ΜτΘ. Τὸμάθημα ἔπρεπε νὰἀλλάξει καὶ διότι ὡς εἶχε δὲν ἦταν ἱκανοποιητικὸ στὴ μεθοδολογία καὶ τὴν ἀποτελεσματικότητά του καὶ διότι οἱἀποδέκτες του, οἱ μαθητές, δυσκολεύονταν νὰ κατανοήσουν τὴδιάλεκτό του. Εἶναι τὸ γενικότερο πρόβλημα ἐπικοινωνίας ποὺἔχουμε μὲ τὴ σύγχρονη νεολαία. Παρὰ ταῦτα, ἡἐπιχειρούμενη ἀπὸ τὸὙπουργεῖο ἀλλαγὴγίνεται σὲ μιὰ περίοδο ἔντονης ἀμφισβήτησης τῆς χριστιανικῆς παράδοσης καὶ ταυτότητας. Αὐτὸγεννᾶ πολλὰἐρωτήματα ὡς πρὸς τὸτελικὸἦθος τοῦΜτΘ. Εἶναι δυνατὸν σὲἕνα τέτοιο κλῖμα νὰ βγεῖκάτι καλό, μάλιστα παρακάμπτοντας τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία;

● Τὸ πρόβλημα προέκυψε ἀπὸ τὸὅτι ἡἀλλαγὴἔγινε ὄχι σὲ συνεργασία μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ μὲἀνάθεση τοῦὙπουργείου σὲθεολόγους, ἐρήμην τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, χωρὶς αὐτοὶ οἱ θεολόγοι νὰσυνεργασθοῦν μαζί της, ἀλλὰἀκολουθώντας μία αὐτόνομη τακτική.

Συνέπεια αὐτοῦἦταν ἀφ’ ἑνὸς μὲν ὁδιχασμὸς τοῦ θεολογικοῦκόσμου, ἡἰδεολογικοποίηση τοῦὅλου θέματος καὶἡ πόλωση, ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ παρουσιασθοῦν προβλήματα στὴ σχέση τῶν θεολόγων καθηγητῶν μὲ τὴν Ἐκκλησία, καθὼς οἱ θεολόγοι σχεδιαστὲς τοῦ νέου ΠΣ ἦταν στραμμένοι περισσότερο στὸὙπουργεῖο παρὰ στὴν Ἱερὰ Σύνοδο, οἱ δὲἀντίθετοι, ἀντὶ νὰκαθοδηγοῦνται ἀπὸ Αὐτήν, προσπαθοῦσαν νὰ τὴν χειραγωγήσουν καὶἀντὶ νὰκληθοῦν ἀπὸἐμᾶς ὡς συνεργάτες, νὰ αὐτοπροσδιορίζονται ὡς σύμβουλοι. Κινδυνεύουν, ἀντὶ νὰλειτουργοῦν ὡς τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, νὰσυμπεριφέρονται ὡς θεολόγοι ὑπάλληλοι τοῦ κράτους.

● Ἂν σὲ αὐτὰκανεὶς προσθέσει καὶ τὸὅτι ἡἐκπαίδευση τῶν θεολόγων ἔχει κατ’ ἀποκλειστικότητα παραδοθεῖ στὸἄθεο πλέον κράτος, ποὺὅμως δῆθεν λειτουργεῖ μὲ «φιλόθεο» Σύνταγμα, τότε εὔκολα καταλήγει στὸ συμπέρασμα ὅτι τὸ κύριο πρόβλημα δὲν εἶναι ὅτι μὲἕνα ἀκατάλληλο ἢἐλλιπὲς ΜτΘ χάνουμε τοὺς μαθητές, ἀλλὰὅτι ἤδη χάσαμε τοὺς θεολόγους…

● Συνεπῶς, πρὶν ἀπὸ τὸ νὰκοιτάξουμε τὸ τί θα διδάξουμε, πρέπει νὰ δοῦμε τὸ μὲ ποιούς θὰ τὸ διδάξουμε, δεδομένου μάλιστα ὅτι στὴΔημοτικὴἐκπαίδευση, τὸμάθημα τὸἔχουμε ἐμπιστευθεῖ στοὺς δασκάλους ποὺ οὔτε τὴδιδακτικὴ τοῦ ΜτΘ ἔχουν διδαχθεῖ στὶς Σχολές τους, οὔτε καὶἡ σχέση τους μὲ τὴν Ἐκκλησία εἶναι κάπως ἐξασφαλισμένη. Πιθανότατα, στὴν πλειονοψηφία τους νὰ εἶναι ἀδιάφοροι εἴτε καὶἀντίθετοι. Πῶς νὰ διδαχθεῖἔτσι τὸ ΜτΘ;

● Ἄρα τὸ νέο ΜτΘ σχεδιάζεται ἀπὸ θεολόγους ποὺἀγνόησαν τὴν ἹερὰΣύνοδο, πολεμεῖται ἀπὸθεολόγους ποὺ θέλουν νὰ τὴν χειραγωγήσουν, διδάσκεταιἀπὸθεολόγους καὶ δασκάλους ποὺἡσχέση τους μὲ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι δεδομένη καὶὑπογράφεται ἀπὸ χέρια ἀθέων Ὑπουργῶν, ποὺὅμως ἀρνοῦνται νὰἀγγίξουν τὸἱερὸ Εὐαγγέλιο. Μὲτέτοια ΦΕΚ λειτουργοῦμε.

● Ἴσως γι’ αὐτὸ καὶκαταλήξαμε νὰ συζητοῦμε γιὰἕνα μάθημα πού, ἀντὶ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξο, σύγχρονο καὶ συμβατὸ μὲ τὴν παράδοση, τὴν ἱστορία, τὴ ζωὴ καὶ τὴν πίστη μας, σεβόμενο ἀσφαλῶς τὴν ἀνεξιθρησκεία, κατήντησε νὰ εἶναι οὐδετερόθρησκο, δηλαδὴ μὲ σαθρὴταυτότητα. Ἕνα μάθημα μὲ θρησκευτικὲς θερμίδες ποὺἀρρωσταίνουν καὶ παχαίνουν καὶὄχι μὲβιταμίνες ποὺ προσφέρουν ζωὴ καὶὑγεία. Μπορεῖ νὰἱκανοποιεῖ τὴλαιμαργία, ἀλλὰ δὲν μεταβολίζεται. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ σχεδιαστὲς τοῦ ΠΣ μιλοῦν γιὰ ποσοστὰὈρθοδοξίας καὶὄχι γιὰ οὐσία καὶπεριεχόμενο πίστεως.

● Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τὸμάθημα ὡς ἔχει δὲν ἐμποδίζει ἕναν καλὸ θεολόγο ἢ δάσκαλο νὰκάνει καλὰ τὴ δουλειά του, δίνει ὅμως καὶἀπεριόριστες δυνατότητες σὲἕναν ἀδιάφορο ἢ καὶἄθεο διδάσκοντα νὰ διδάξει θρησκευτικὰ χωρὶς Θεὸ καὶπίστη… Τὸ μεγαλεῖο καὶἡ μοναδικότητα τῆς Ὀρθόδοξης θεολογίας, ἀλήθειας καὶ ζωῆς ἀπουσιάζει.

Προτεινόμενες ἐνέργειες

Στὴν παροῦσα φάση προτείνουμε:

(α) Νὰ δηλώσουμε ὅτι θεωροῦμε πὼς δὲν ὁλοκληρώθηκε ὁδιάλογος μὲ τὸὙπουργεῖο καὶὅτι οἱὙπουργικὲς Ἀποφάσεις γιὰ τοὺς Φακέλους τοῦΜαθήματος ποὺ δημοσιεύθηκαν δὲν ἀποτελοῦν προϊὸν τῶν μέχρι τώρα συζητήσεων.

(β) Νὰ μελετήσουμε τοὺς ΦΜ στὶς διάφορες τάξεις καὶ νὰ εἰσηγηθοῦμε σχετικά. Μιὰ καλὴ κριτικὴ αὐτῶν θὰ καταδείξει καὶ τὶς τυχὸν ἀνεπάρκειες τοῦ ΠΣ, ὥστε ἂν χρειαστεῖ νὰ προχωρήσουμε σὲτρίτο ΦΕΚ.

(γ) Νὰἑτοιμάσουμε χωρὶς καθυστέρηση βιβλία γιὰὅλες τὶς βαθμίδες.

(δ) Ἀντὶ νὰ σχεδιάζει καὶ νὰ νομοθετεῖἡ πολιτεία γιὰ τὰ θρησκευτικὰ καὶἐξ ὑστέρων ἐπὶ τετελεσμένου ὑποβάθρου νὰ διαμαρτύρεται ἡἘκκλησία, θὰἦταν πολὺκαλύτερα νὰ προτείνει ὡς ἄμεσα ἐνδιαφερόμενη ἡἘκκλησία καὶ νὰἐγκρίνει ὡς ὑπεύθυνη ἡπολιτεία. Γιὰ νὰ τὸκαταφέρουμε αὐτὸ πρέπει νὰἔχουμε ὁλοκληρωμένη καὶποιοτικὴ πρόταση. Ἂς τὴν ἑτοιμάσουμε καὶτότε ἂς προσπαθήσουμε. Οἱ κυβερνήσεις ἀλλάζουν, ἡἘκκλησία παραμένει. Ἂν αἰφνιδιαστήκαμε σὲ αὐτὴ τὴν ἀλλαγή, δὲν πρέπει νὰ πάθουμε τὸἴδιο στὴν ἑπόμενη.

(ε) Κυρίως ὅμως πρέπει ἄμεσα νὰστραφοῦμε στὴν ἐξυγίανση, ἀναβάθμιση καὶἐκκλησιαστικοποίηση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς καὶΘεολογικῆς Ἐκπαίδευσης. Δυστυχῶς, τὸλάθος εἶναι δικό μας. Ἀλλὰ εὐτυχῶς ποὺ εἶναι δικό μας. Γιατὶ εἶναι στὸδικό μας χέρι νὰ τὸ διορθώσουμε, νὰἀντιπροτείνουμε αὐτὸ ποὺ θέλουμε. Ἡθεολογική καὶἱερατικὴἐκπαίδευση ἀποτελεῖἀδιαπραγμάτευτη εὐθύνη μας, ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία. Πρέπει ἢ νὰἔχουμε ἀποφασιστικὸ λόγο ἢ νὰ τὴν ἀναλάβουμε ἀποκλειστικὰἐμεῖς. Καὶμάλιστα τώρα…

 

(στ) Βασικὴ ποιμαντικὴ εὐθύνη μας εἶναι νὰ προσπαθήσουμε νὰἑνώσουμε τὸν διχασμένο θεολογικὸκόσμο καὶ νὰ βοηθήσουμε νὰσυνδεθεῖὑγιῶς μὲ τὴν Ἐκκλησία. Ἀπὸ κριτές μας ἢξένοι πρέπει νὰ γίνουν παιδιά μας.