iPaideia.gr

Κατάθεση ψυχής

Γράφοντας αυτές τις γραμμές, αισθάνομαι ένα κόμπο στο στομάχι μου.
Στο ίδιο έργο θεατές.
Μας κόβουν τις ώρες, μας αφήνουν χωρίς αντικείμενο. Λες τελικά να μας καταργήσουν;
Τα παιδιά; Τι θα γίνουν τα παιδιά; Αναρωτιέμαι…. και μου έρχονται στο μυαλό εκείνα τα αθώα ματάκια των παιδιών κατά τη διδασκαλία του κεφαλαίου της διατροφής ή της αγωγής του καταναλωτή ή της αγωγής υγείας ή της οικολογίας ή της προετοιμασίας για το μέλλον ή… πόσα πράγματα μας μαθαίνετε κυρία..
και οι γονείς τους … οι γονείς πόσες φορές ήρθαν και αυτοί με τη σειρά τους να μας ευχαριστήσουν για την βοήθειά μας στον αγώνα τους….
Στον μικρό μου μαθητή δεν μαθαίνω ούτε γραμματική ούτε μαθηματικά, αλλά του δίνω εφόδια που έχουν να κάνουν με την αυριανή καθημερινότητά του. Την οικογένειά του, τον περίγυρό του, την κοινωνία. Τον μαθαίνω στην σωστή συμπεριφορά, στον σεβασμό του ατόμου και του περιβάλλοντος, στην διαχείριση, στην κατανάλωση, στο να είναι ενεργός Πολίτης. Του δίνω τροφή για σκέψη … τροφή …
Δίνω στον μαθητή μου …
Δίνω τον εαυτό μου …
Κύριε Υπουργέ, τον μαθαίνω να είναι ενεργός πολίτης, με σεβασμό και αξιοπρέπεια, να μην είναι ΝΟΥΜΕΡΟ κύριε Υπουργέ. Γιατί έτσι μας μετράτε εσείς, για να σας βγουν οι ώρες. Εγώ όμως, τον μαθαίνω νάναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Κύριοι το μάθημα μας και το κάθε μάθημα που προέρχεται από συνειδητοποιημένους εκπαιδευτικούς με αγάπη και μεράκι προς το αντικείμενο τους είναι κατάθεση ψυχής.
Κατάθεση ψυχής….
Από έναν καθηγητή, τον καθηγητή του Σχολείου σου.
(Ν.Κ./Μ.Ν.-καθ. Οικ.Οικ)