ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΗΜΑΘΙΑΣ – Το πρώτο που έχει να παρατηρήσει κανείς στην πρόσφατη υπουργική απόφαση είναι, ας πούμε, «τεχνικής» φύσης ζήτημα. Πρόκειται για ένα κείμενο δυσανάγνωστο, με ανάκατη δομή που μπλέκει πολλά θέματα, με επικαλύψεις, με επαναλήψεις, ασάφειες και αντιγραφές από παλιές υπουργικές αποφάσεις.

Ταυτόχρονα κάποια σημεία του έρχονται σε σύγκρουση με ψηφισμένους τόσο στο παρελθόν, όσο και πρόσφατα, νόμους. Θα έλεγες πως είναι αποτέλεσμα προχειρότητας, αν μια πιο προσεκτική ματιά, δεν σε οδηγούσε σε άλλες σκέψεις. Ας το δούμε με περισσότερες  λεπτομέρειες.

Το είχε προαναγγείλει, πολύ καιρό πριν, υπουργική απόφαση σχετικά με τον χαρακτηρισμό φοίτησης των μαθητών. Τον αριθμό απουσιών δηλαδή, που δεν πρέπει να ξεπεράσει ο μαθητής προκειμένου η φοίτηση του να χαρακτηριστεί επαρκής και να μην απαιτείται η επανάληψη της τάξης. Είχε προαναγγείλει πως ο αριθμός αυτός θα είναι συνολικά οι 114 απουσίες, χωρίς να χρειάζεται να γίνει η οποιαδήποτε δικαιολόγηση κάποιων από αυτές. Πράγματι η υπουργική αυτή απόφαση εκδόθηκε στις 23/1 και είναι απορίας άξιο  γιατί χρειάστηκε τόσος χρόνος προκειμένου να κατατεθεί μια τόσο απλή διατύπωση αφήνοντας όλο αυτό το διάστημα τα να συλλέγουν και να καταχωρίζουν άχρηστα πλέον δικαιολογητικά και τους κηδεμόνες να προσέρχονται τζάμπα και βερεσέ στο σχολείο για να τα καταθέσουν.

Η απάντηση είναι απλή: Γιατί στην υπουργική απόφαση, η συγκεκριμένη διάταξη καταλαμβάνει  ελάχιστο χώρο! Το μεγαλύτερο μέρος, περίπου τα 2/3 αυτής, περιστρέφεται γύρω από τον τρόπο εγγραφής των μαθητών στα σχολεία. Διαβάζοντας κανείς το κείμενο καταλαβαίνει πως στόχος του υπουργείου είναι να επιβάλλει την λειτουργία των σχολείων με τον μέγιστο αριθμό μαθητών ανά τμήμα. Με οδηγό την περυσινή εμπειρία των ηλεκτρονικών προεγγραφών στα ΕΠΑΛ, που οδήγησε σε κλείσιμο τμημάτων και ειδικοτήτων, προχωρά στην συμπλήρωση του συστήματος και την επέκταση του και στα ΓΕΛ. Ο στόχος καταφανής: Οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις ομάδων προσανατολισμού, μαθημάτων επιλογής, τομέων, ειδικοτήτων και τελικά, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, ακόμα και ολόκληρων σχολείων.

Είναι χαρακτηριστικό πως δίνεται η δυνατότητα στον Διευθυντή/ντρια εκπαίδευσης να προχωρήσεις σε “αυτεπάγγελτη υποχρεωτική μετεγγραφή” μαθητών ακόμη και σε σχολείο διαφορετικής Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, αν ο αριθμός μαθητών/τριων που φοιτούν υπερβεί, για οποιοδήποτε αιτία, τις δυνατότητες στέγασης του διαθέσιμου διδακτηρίου ενός σχολείου. Αυτό, βέβαια, σε πρώτη φάση μπορεί να φαίνεται λογικό. Αν οι αίθουσες δεν επαρκούν, γιατί οι μαθητές να μην μετακινηθούν στο διπλανό σχολείο; Όμως για όλους όσους γνωρίζουν τη λογική και τις πρακτικές του Υπουργείου Παιδείας  (από παλαιότερα και όχι μόνο τώρα) καταλαβαίνουν πως κάτι τέτοιο μπορεί να υποκρύπτει μια “δημιουργική ασάφεια” του υπουργείου που στόχο έχει να δώσει τη δυνατότητα στους Διευθυντές/ντριες Εκπαίδευσης να μετακινούν μαθητές/τριες από ένα σχολείο σε άλλο, όταν ο αριθμός τους υπερβαίνει τον μέγιστο αριθμό του τμήματος. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγεται η δημιουργία ενός ακόμη τμήματος στο ένα σχολείο (με τη δημιουργία ενός ακόμη τμήματος οι μαθητές θα επιμεριστούν και τα τμήματα θα λειτουργούν με μικρότερο αριθμό μαθητών) και με την μετακίνηση θα συμπληρώνεται ο μέγιστος αριθμός μαθητών σε άλλο σχολείο, ακόμη και διαφορετικής Δ/νσης. Με αυτό τον τρόπο θα αυξηθεί ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα και θα μειωθεί ο αριθμός των τμημάτων με ότι αυτό συνεπάγεται για την εκπαιδευτική διαδικασία και τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών. Και για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία, πως περί αυτού πρόκειται, σε επόμενο άρθρο διευκρινίζεται πως:

“Μετεγγραφές μαθητών/τριων δημοσίου Γυμνασίου ή Γενικού Λυκείου ή Επαγγελματικού Λυκείου σε δημόσιο Γυμνάσιο ή Γενικό Λύκειο ή Επαγγελματικό Λύκειο αντίστοιχα πραγματοποιούνται από υπηρεσιακή ανάγκη, ακόμη και χωρίς αίτηση των κηδεμόνων σε περίπτωση:

 ……………………………

ε) Υπέρβασης του καθορισμένου υπέρτατου αριθμητικού ορίου μαθητών/ τριων”.

 

Είναι λοιπόν πασιφανές πως με την υπογραφή των προαπαιτούμενων της 3ης αξιολόγησης, την αναμοριοδότησητων σχολείων, των ελάχιστο αριθμό μαθητών ανά τμήμα, ομάδα προσανατολισμού, μάθημα, τομέα, ειδικότητα, τις ηλεκτρονικές προεγγραφές και την παρούσα υπουργική απόφαση το υπουργείο παιδείας συνεχίζει την πολιτική της συρρίκνωσης των σχολικών μονάδων και τελικά το κλείσιμό τους.

Βέβαια στην υπουργική απόφαση υπάρχουν και άλλα απαράδεκτα σημεία όπως π.χ. η αναγραφή σε δημόσια έγγραφα (καρτέλες μαθητών, μητρώο) ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων σχετικά με το επάγγελμα γονέων και το θρήσκευμα.

Άλλο σημείο είναι η παραμονή στο σχολείο των μαθητών που αποβάλλονται (κάτι που δεν είναι αρνητικό) και η απασχόληση τους με ευθύνη του Διευθυντή. Με τι δηλαδή θα απασχοληθούν όμως οι μαθητές; Η λογική λέει πως θα πρέπει να πάνε στην βιβλιοθήκη, που συνήθως δεν υπάρχει, να τους απασχολήσει με εκπαιδευτικές πρακτικές ο υπεύθυνος βιβλιοθήκης, που επίσης συνήθως δεν υπάρχει. Τι απομένει; Θα μας το διευκρινίσει το υπουργείο ή απλά αναλώνεται σε μια ακόμη δημιουργική ασάφεια;

Σε άλλη παράγραφο καλούνται οι υπεύθυνοι τμήματος να ενημερώνουν τηλεφωνικά, με sms ή email, τους γονείς, όταν οι μαθητές ξεπεράσουν τον αριθμό των 30 απουσιών και από εκείνο το σημείο και έπειτα κάθε μήνα. Θετικό σίγουρα σε πρώτη ανάγνωση μέτρο. Όμως τίθενται τα ερωτήματα: α) Επαρκούν οι τηλεφωνικές γραμμές των σχολείων, ειδικά των μεγαλύτερων, που οι απουσίες είναι και περισσότερες για να γίνει η ενημέρωση ή θα κάνουν ουρά στο κενό τους, μπροστά  στο τηλέφωνο, οι εκπαιδευτικοί για να ειδοποιήσουν τους γονείς; β)Έχουν τα σχολεία κινητά τηλέφωνα για να στέλνονται τα sms ή θα στέλνονται μέσω υπολογιστή; Επαρκούν οι συσκευές για όλους τους εκπαιδευτικούς; Ή μήπως το υπουργείο περιμένει η ενημέρωση να γίνεται από τα προσωπικά τηλέφωνα των υπευθύνων τμημάτων; Φυσικά η ενημέρωση θα μπορούσε να γίνει εύκολα, αν στα σχολεία υπήρχαν οι γραμματείς που ο νόμος προβλέπει  να υπάρχουν και έχουν εκλείψει εδώ και χρόνια! Γιατί μην ξεχνάμε πως με την αύξηση του διδακτικού ωραρίου, αλλά και την υποχρέωση των καθηγητών να προετοιμάζουν τα μαθήματά τους , να διορθώνουν γραπτά και να ρυθμίζουν ότι έχει σχέση με την διδασκαλία εντός του εργασιακού χρόνου (ψηφίστηκε πρόσφατα με τα προαπαιτούμενα της 3ης αξιολόγησης) δεν απομένει ο απαιτούμενος χρόνος για τέτοιου είδους ενημερώσεις.

Τελειώνοντας δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς την παράγραφο που ορίζει πως: “… Μέχρι τις 10 Οκτωβρίου ο/η Διευθυντής/ντρια του σχολείου σε συνεργασία με τον Σύλλογο Διδασκόντων/ουσών οργανώνει ενημερωτική συγκέντρωση των γονέων και κηδεμόνων των μαθητών/τριών, στην οποία οι γονείς και κηδεμόνες ενημερώνονται από τους/τις διδάσκοντες/ουσες για ζητήματα λειτουργίας του σχολείου. Η ημέρα και ώρα της συγκέντρωσης καθορίζονται με κριτήριο τη διευκόλυνση των εργαζόμενων γονέων και κηδεμόνων.”

Κάτι τέτοιο γίνονταν και πριν την υπουργική απόφαση. Πολλοί σύλλογοι διδασκόντων διοργάνωναν τέτοιες συναντήσεις, συνήθως τα απογεύματα Δευτέρας ή Τετάρτης για να μπορούν να προσέρχονται οι εργαζόμενοι κηδεμόνες. Τώρα όμως, με την ψήφιση του 30ωρου, οι συναντήσεις αυτές δε μπορούν να γίνουν παρά εντός του εργασιακού ωραρίου των εκπαιδευτικών. Κάτι που προφανώς δεν εξυπηρετεί τους γονείς. Και το υπουργείο γιατί δεν το διευκρινίζει; Άλλη μια “δημιουργική ασάφεια” προκειμένου να καταπατήσει ό,τι το ίδιο έχει νομοθετήσει! Μήπως θα είναι η πρώτη φορά;