Η ταφόπλακα της εξέλιξης

Κύριε διευθυντά
Oταν ο προοδευτικά σκεπτόμενος πολίτης έριχνε το πολύχρωμο ψηφοδέλτιο στην κάλπη απηυδισμένος από την κοινωνική στασιμότητα και τον οπισθοδρομικό συντηρητισμό της χώρας μας, δεν θα μπορούσε να διανοηθεί την αινιγματική έμπνευση του υπουργείου Παιδείας. Ο νόμος «Διαμαντοπούλου» χωρά ασφαλώς μπόλικη κριτική, αλλά θύμιζε το πρώτο φύσημα στην προσπάθεια τεχνητής αναζωογόνησης της ανώτατης εκπαίδευσης.

Αντιθέτως, καθοδηγούμενη από νεφελώδη κίνητρα, εκτεινόμενα από την παλαιοκομματική ιδεοληψία μέχρι την κοινή ψηφοθηρία, η ηγεσία του υπουργείου προβάλλει ως μείζον θέμα στα ΑΕΙ τη διοικητική διάρθρωσή τους διαγράφοντας με αυταρχικό τρόπο όλα όσα ξεκίνησε ο προηγούμενος νόμος.

Ταξιδεύοντας λοιπόν στο παρελθόν παρακολουθούμε αιφνιδιασμένοι την πανηγυρική επιστροφή των πανεπιστημιακών φυλάρχων.

Στις πρώτες 10 σελίδες του προσχέδιου του νόμου οι λέξεις εκλογή, εκλέκτορες και εκλεκτορικό εμφανίζονται 28 (!) φορές καθιστώντας εμφανή την αγωνία για παλιννόστηση της καταστροφικής ντοπιοκρατίας στα ΑΕΙ. Αγνοεί το υπουργείο πως τα –υπό κατάργηση– Συμβούλια των Ιδρυμάτων βοήθησαν την εισροή Ελλήνων και φιλελλήνων επιστημόνων υψηλού κύρους, που ποτέ ξανά δεν είχαν την ευκαιρία να μετέχουν στη συνδιοίκηση των ΑΕΙ του τόπου μας; Πως στη σύγχρονη επιστήμη το «ίδιο» γνωστικό αντικείμενο δεν έχει καμιά σχέση με το «συναφές» και η αντιστοίχηση γίνεται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση των οικείων δεσποτάδων που την ερμηνεύουν κατά το δοκούν για τη στρατολόγηση υπάκουων εκλεκτόρων;

Πως η επανενίσχυση του ρόλου των φοιτητικών παρατάξεων θα επανιδρύσει τις επαίσχυντες δοσοληψίες με το ντόπιο ντοβλέτι θωρακίζοντας την κατάχρηση εξουσίας και άλλων, πιο χειροπιαστών, «αξιών»; Μήπως το όραμα του υπουργείου είναι οι ακαδημαϊκοί πολίτες να σκέφτονται πολιτικάντικα, να μιλούν ξύλινα και να δρουν με τον στείρο αμοραλισμό και την καταστροφική ιδιοτέλεια της πολιτικής και συνδικαλιστικής ιντελιγκέντσιας αυτού του τόπου; Ή μήπως δεν είναι απερίσκεπτος ο παραλληλισμός των εκλογών με την αξιολόγηση των καθηγητών ― θα πρέπει να κατεβούμε ως υποψήφιοι για να αξιολογηθούμε;

Ο εκσυγχρονισμός της ανώτατης εκπαίδευσης και η λειτουργική σύνδεσή της με την κοινωνία είναι ο πόθος ενός τόπου που συρρικνώνεται πολιτισμικά ταχύτερα από ό,τι οικονομικά. Είναι σαφές πως αυτό δεν γίνεται απλά, με ένα νόμο, αλλά απαιτεί μόχθο, συλλογικότητα και αξιοκρατία. Για αρχή όμως, ας μη μείνουμε αδρανείς απέναντι την ταφόπλακα που με περισσό μεράκι σκάλισε το υπουργείο Παιδείας.

Ιωαννης Κοτσιανιδης – Αναπληρωτής καθηγητής Αιματολογίας ΔΠΘ
επιστολή στην εφημερίδα

7-5-2015