Σε κάθε βήμα πατάει σε θρύμματα τζαμιών και χρησιμοποιημένες σύριγγες. Καθώς προσπαθεί να συλλάβει το μέγεθος της καταστροφής, η φιγούρα ενός άντρα ξεπροβάλλει πίσω του, τρεκλίζοντας στα χαλάσματα. Οι πλιατσικολόγοι απογύμνωσαν τα παράθυρα από τα κουφώματα, ξήλωσαν τα καλώδια, εξαφάνισαν μέχρι και τον ανελκυστήρα. «Τα διέλυσαν όλα», μονολογεί ο Κώστας Κούτας. «Τίποτα πια δεν θυμίζει γιατί χτίστηκε αυτό το κτίριο».

Ρεπορτάζ: Γιάννης Παπαδόπουλος

Στην Αυλίζα Αχαρνών, περικυκλωμένο από πιάτσες διακίνησης ναρκωτικών, πλάι σε ρέμα που φουσκώνει επικίνδυνα σε κάθε βροχόπτωση, βρίσκεται το σχολείο που δεν λειτούργησε ποτέ.

Πάνω από δύο εκατομμύρια –για την ακρίβεια 2.045.866– ευρώ ξοδεύτηκαν για να στεγαστεί εκεί ένα Γυμνάσιο. Ηδη από τότε που χτιζόταν ήταν γνωστά τα κρούσματα εγκληματικότητας στην περιοχή. Ενδεχομένως θεωρήθηκε ότι ένας χώρος εκπαίδευσης θα άλλαζε τις ισορροπίες. Αυτή η πρόθεση όμως δεν υποστηρίχθηκε όπως θα έπρεπε. Μία σειρά λάθος επιλογών και έλλειψης σχεδιασμού από τους αρμόδιους φορείς οδήγησε στην πλήρη απαξίωση του κτιρίου.

Την τελευταία δεκαετία διεξάγονται συνεχώς δίκες συλληφθέντων πλιατσικολόγων. Ο κ. Κούτας, που είχε διατελέσει πρόεδρος στην Επιτροπή Παιδείας του Δήμου Αχαρνών, λέει ότι η τελευταία υπόθεση έφτασε στο ακροατήριο τον περασμένο Νοέμβριο και η μεγαλύτερη ποινή που έχει επιβληθεί μέχρι στιγμής είναι φυλάκιση επτά ετών.

Χρονικό απαξίωσης

Η ιστορία ξεκινάει το 1997, όταν με κοινή υπουργική απόφαση απαλλοτριώνεται έκταση στην Αυλίζα Αχαρνών για την ανέγερση διδακτηρίου. Η σύμβαση του αναδόχου με τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων υπογράφεται το 2004 και τρία χρόνια αργότερα το σχολείο παραδίδεται προς χρήση στη δημοτική αρχή. Στην πινακίδα του –που παραμένει μέχρι σήμερα στη θέση της– φέρει τυπικά την ονομασία «10ο Γυμνάσιο». Εκεί όμως επρόκειτο να στεγαστεί το 13ο Γυμνάσιο το οποίο ιδρύθηκε στα χαρτιά τον Ιούνιο του 2007.

Τότε, στην Επιτροπή Παιδείας του δήμου βρισκόταν η προκάτοχος του κ. Κούτα, Μαρία Χαριτίδου. «Υπήρχε αίθουσα υπολογιστών, χημείο και οι βρύσες ενεργοποιούνταν με φωτοκύτταρο, όλα λειτουργούσαν άψογα», λέει.

Η επιλογή του συγκεκριμένου σημείου όμως αποδείχθηκε προβληματική. Δεν ήταν μόνο το ρέμα που κόβει στα δύο τον δρόμο μπροστά από την κεντρική πύλη. Σε ακτίνα μικρότερη των δύο χιλιομέτρων λειτουργούν άλλα τέσσερα Γυμνάσια, ενώ όπως αναφέρει η κ. Χαριτίδου οι γονείς αρνούνταν να στείλουν τα παιδιά τους σε μια περιοχή με έντονη εγκληματικότητα. Αργότερα ο κ. Κούτας κατάφερε να συγκεντρώσει 25 παιδιά που ήδη φοιτούσαν σε άλλο σχολείο, όμως και πάλι δεν γινόταν να λειτουργήσει με αυτό τον περιορισμένο αριθμό μια μονάδα που προοριζόταν τουλάχιστον για δεκαπλάσιους μαθητές.

Η φύλαξη των άδειων εγκαταστάσεων ανατέθηκε σε δύο δημοτικούς υπαλλήλους, οι οποίοι συχνά δέχονταν απειλές από πλιατσικολόγους. Οι μεγάλες καταστροφές ξεκίνησαν το 2009. Ενδεικτικά τον Φεβρουάριο εκείνου του έτους άγνωστοι κατέστρεψαν πόρτες αλουμινίου και άδειασαν πυροσβεστήρες. Τον επόμενο μήνα αφαίρεσαν 17 παράθυρα, δύο πόρτες, καθώς και τα καλύμματα των ρολογιών της ΔΕΗ. Τον Σεπτέμβριο του 2010 οι ζημιές επεκτάθηκαν στα κλιματιστικά, τις ψευδοροφές, τα καλώδια και τα υδραυλικά, ενώ το κόστος τους τότε εκτιμήθηκε στις 100.000 ευρώ.

Υπάλληλοι του Δήμου Αχαρνών ζητούσαν τότε από την Τεχνική Υπηρεσία και τον αρμόδιο αντιδήμαρχο να ληφθούν μέτρα προστασίας: σφράγισμα κάθε εσωτερικής πόρτας, περίφραξη τζαμαριών, ακόμη και ανάθεση της φύλαξης σε ιδιωτική εταιρεία.

Στο μεταξύ, στο άδειο σχολείο είχε τοποθετηθεί διευθυντής. Με επιστολή του στις 7 Σεπτεμβρίου 2009 προς τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής ανέφερε ότι είχε ζητήσει να αποκατασταθούν οι φθορές και να απολυμανθούν οι εγκαταστάσεις για να λειτουργήσει το σχολείο. «Εκφράζουμε την ανησυχία μας», έγραφε, «ότι οι γονείς θα αντιδράσουν στην απαράδεκτη κτιριακή κατάσταση του σχολείου εκτός και αν εκεί αποβλέπουν ορισμένοι».

Ακολούθησαν προσπάθειες της δημοτικής αρχής να μεταφερθεί εκεί το ΙΕΚ Αχαρνών, όμως και αυτές δεν τελεσφόρησαν. Καθηγητές και σπουδαστές ήταν αρνητικοί.

Δείτε τις φωτό και το ρεπορτάζ