Το αποτελεί ένα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση του επιχειρηματικού πανεπιστημίου, της εμπορευματοποίησης της μόρφωσης και της προσαρμογής της εκπαίδευσης στις κατευθύνσεις της ΕΕ και των «εργαλειοθηκών» του ΟΟΣΑ.


Την ώρα που οι λαϊκές οικογένειες αντιμετωπίζουν ολοένα και μεγαλύτερες δυσκολίες το νομοσχέδιο, αντί να ικανοποιήσει το καθολικό αίτημα για κατάργηση των διδάκτρων, που σε ορισμένα πανεπιστήμια είναι υπέρογκα, ανοίγει το δρόμο να αποκτήσουν δίδακτρα και όσα μεταπτυχιακά δεν είχαν.
Στην ίδια κατεύθυνση της εμπορευματοποίησης του δικαιώματος στη μόρφωση συντελούν και οι προβλέψεις για προγράμματα δια βίου μάθησης, εξ αποστάσεως διδασκαλίας, διετών προγραμμάτων, πάντα με δίδακτρα. Ακολουθώντας πιστά την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χρησιμοποιεί τη χρηματοδοτική ασφυξία της Ανώτατης Εκπαίδευσης ως μοχλό για την ανταποδοτικότητα και την εμπορευματοποίηση, προλειαίνει το έδαφος για επιβολή διδάκτρων στο σύνολο των πανεπιστημιακών σπουδών.
Την ίδια στιγμή, τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ παραμένουν δραματικά υποχρηματοδοτημένα αλλά και υποστελεχώμενα, η κυβέρνηση προαναγγέλλει νέες συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων και σχολών, συρρικνώνοντας παραπέρα την ανώτατη εκπαίδευση. Με υπουργό Παιδείας έναν πανεπιστημιακό που στο παρελθόν είχε επιτελικό ρόλο στο Ίδρυμα Λάτση, πλέον το βάρος δίνεται στη λειτουργία των Ειδικών Λογαριασμών Κονδυλίων Έρευνας (ΕΛΚΕ) και στην άγρα προγραμμάτων, ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων και ιδιωτικών χορηγιών με βάση μια αμιγώς επιχειρηματική και τεχνοκρατική αντίληψη της επιστημονικής γνώσης και έρευνας.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να δώσει «αριστερό» άλλοθι στο νομοσχέδιο με διάφορες θεσμικές παρεμβάσεις. Όμως, το ρόλο των καταργούμενων Συμβουλίων Ιδρύματος έχουν ήδη αναλάβει οι αυταρχικές και νεοφιλελεύθερες πρυτανικές αρχές, η επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου δεν καλύπτει το σύνολο των κινηματικών πρακτικών και της διακίνησης ιδεών, ενώ η κουτσουρουμένη φοιτητική συμμετοχή σε κανένα βαθμό δεν εγγυάται ισχυρό λόγο και παρέμβαση του φοιτητικού κινήματος.
Σήμερα χρειαζόμαστε ένα ισχυρό αγωνιστικό μέτωπο των φοιτητών, των πανεπιστημιακών και των διοικητικών υπαλλήλων σε συντονισμό με το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα για την απόκρουση αυτών των πολιτικών.
Για να διεκδικήσουμε μια πραγματικά δημόσια, δημοκρατική και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση, προσανατολισμένη στις κοινωνικές ανάγκες και όχι στην επιχειρηματική έρευνα και την παραγωγή φθηνής και χειραγωγημένης εργατικής δύναμης όπως απαιτούν η ΕΕ και οι δυνάμεις του κεφαλαίου, ικανή να συμβάλει στη χάραξη μιας άλλης πορείας της χώρας έξω και πέρα από τα δεσμά του χρέους, του ευρωσυστήματος και της μνημονιακής επιτροπείας.