Η επικινδυνότητα της καύσης αμιάντου  συνεπεία της – EΡΩΤΗΣΗ Δημήτρη Καμμένου

Κύριοι Υπουργοί,

Ύστερα από την φωτιά που ξέσπασε χθες καταστράφηκε μεγάλο μέρος των εγκαταστάσεων του στο Ηράκλειο. Σημαντικότερο όλων όμως είναι το πρόβλημα με το ίδιο το κτήριο στις Εστίες του Πανεπιστημίου Ηρακλείου, που πέρα από την παλαιότητα του, δεν θα έπρεπε επ’ ουδενί να κατοικείται, λόγω της χρήσης αμιάντου κατά την κατασκευή, που αποτελεί  κατ’ εξοχήν καρκινογόνο υλικό. Πέραν δηλαδή των αυξημένων επιπέδων τοξικής ρύπανσης, τα οποία είναι απόρροια της καύσεως του κτηρίου, οι ρύποι που εκλύονται από μία τέτοιου είδους πυρκαγιά, με πιθανότητες που αγγίζουν την βεβαιότητα, θα έχουν σοβαρότατες επιπτώσεις στην υγεία των φοιτητών αλλά και των κατοίκων της περιοχής.

Θα αποτελούσε σοβαρή παράλειψη να μην τονίσουμε ότι οι μέσω της καύσης και άρα της εισπνοής του αμιάντου, προκαλείται καρκίνος ιδίως του πνεύμονα, επομένως φοιτητές, κάτοικοι, μαθητές στα όμορα σχολεία και ασθενείς και εργαζόμενοι στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα.Ο αμίαντος αποτελεί μία σοβαρότατη απειλή για την ανθρώπινη υγεία. Έχει υπολογιστεί μάλιστα, βάσει ερευνών, ότι χρειάζονται από δέκα (10) έως σαράντα (40) χρόνια για να εκδηλώσει κάποιος ασθένεια ύστερα από την έκθεσή του σε ίνες αμιάντου.

Οι οδηγίες σχετικά με την χρήση αμιάντου είναι σαφείς: θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση και η εφαρμογή ινών αμιάντου για οποιονδήποτε σκοπό. Εκεί δε όπου υπάρχουν θα πρέπει να καταγράφονται και να μην υπάρχει κίνδυνος έκθεσης ανυποψίαστων ατόμων στον νοσηρό αυτόν παράγοντα.

Κατόπιν των ανωτέρω ερωτάσθε: ·         Πώς είναι δυνατόν εν έτει 2018 να κατοικούνται δημόσια κτήρια και μάλιστα από νεαρούς φοιτητές, στα οποία κατά την κατασκευή τους έχει χρησιμοποιηθεί αμίαντος; ·         Ενημερώνονταν οι φοιτητές για την έκθεσή τους σε αυτό το καρκινογόνο υλικό και συναινούσαν εγγράφως να κατοικούν σε κτήριο που απαρτίζεται από αυτό; ·         Έχετε κάνει ελέγχους και καταγραφές σε κτήρια εστιών όλης της Επικράτειας για τις εγκαταστάσεις στις οποίες διαμένουν οι φοιτητές; ·         Έχετε αξιολογήσει το μέγεθος της καταστροφής και τα επακόλουθά της στην υγεία των φοιτητών και των κατοίκων; ·         Πώς θα ενεργήσετε για να αποφευχθεί η έκθεση των φοιτητών σε τόσο μεγάλο κίνδυνο στο μέλλον;