Ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Λευκάδας για το

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και το Υπουργείο Παιδείας με μεθοδικό τρόπο προωθούν τη διάλυση του Δημόσιου Σχολείου. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης εντάσσονται στην ίδια αντιεκπαιδευτική επίθεση, που έχει εξαπολύσει το Κεφάλαιο εδώ και δεκαετίες. Μια κοινή γραμμή ενώνει τις πολιτικές της Διαμαντοπούλου, του Αρβανιτόπουλου, του Φίλη και του Γαβρόγλου. Όλες είναι εκφάνσεις της ίδιας νεοφιλελεύθερης στρατηγικής, που προωθείται από την Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και τον ΟΟΣΑ, ο οποίος αλωνίζει αυτή την περίοδο στο Υπουργείο και στα σχολεία, και στοχεύει στη δημιουργία του σχολείου της αγοράς, που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με όρους επιχείρησης και θα παράγει ένα φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα και χωρίς φωνή για να τα διεκδικήσει.

Το υπάρχον σχολείο έχει ταξικό χαρακτήρα, αφού η μαθησιακή διαδικασία δεν ολοκληρώνεται στα πλαίσια του ωρολογίου προγράμματος και το όλο σύστημα γεννά τη σχολική αποτυχία. Ωστόσο, αυτό που έρχεται, μέσα από τις προωθούμενες αλλαγές του Υπουργείου, θα είναι ένα ακόμα πιο ταξικό σχολείο, που θα οδηγήσει τα παιδιά της εργατικής τάξης στο μορφωτικό και κοινωνικό περιθώριο. Το Νέο Λύκειο, με τις διπλές εξετάσεις του Γενάρη και του Ιούνη, την Τράπεζα Θεμάτων που προφανώς θα επανέλθει και τις υποχρεωτικές εργασίες που θα βαθμολογούνται από εξωτερικούς αξιολογητές, θα είναι ακόμα πιο στενά δεμένο με την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έτσι, το Λύκειο θα μετατραπεί σε ένα στίβο εξετάσεων, που θα εξουθενώνει τους μαθητές και θα τους αναγκάζει να προσφεύγουν ακόμα περισσότερο στα φροντιστήρια. Διαμορφώνεται, λοιπόν, ένα Λύκειο εξετασιοκεντρικό και ελιτίστικο, που θα βάζει ανυπέρβλητους ταξικούς φραγμούς και θα ευνοεί τους οικονομικά ισχυρότερους. Στόχος του Υπουργείου είναι η αναδιάρθρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με τη δημιουργία ενός τεταρτοετούς Γυμνασίου, όπως αναφέρει το Υπόμνημα της Επιτροπής Λιάκου, και ενός διετούς Λυκείου εξαιρετικά σκληρού και ανταγωνιστικού στο οποίο ακόμα και οι τίτλοι σπουδών θα διαφοροποιούνται αφού κάποιοι θα τα καταφέρνουν και θα αποκτούν το Εθνικό Απολυτήριο ενώ κάποιοι άλλοι θα αρκούνται σε ένα Πιστοποιητικό Σπουδών.

Η αξιολόγηση δεν είναι μία ουδέτερη έννοια που θα εφαρμοστεί σε έναν ιδεολογικά ουδέτερο χωροχρόνο. Την αξιολόγηση προσπαθούν με μανία, εδώ και δεκαετίες, να την επιβάλουν νεοφιλελεύθερα, συντηρητικά κέντρα με στόχο τη διάλυση της Δημόσιας Παιδείας, την ιδιωτικοποίησή της και την παγίωση ενός εκπαιδευτικού συστήματος πολλών ταχυτήτων με κατηγοριοποιημένα σχολεία. Διότι δεν είναι ανεκτό για την εξουσία το παιδί του εργάτη να φοιτά στο ίδιο σχολείο με το παιδί του μεγαλοαστού. Συγκεκριμένα η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας συνδέεται άμεσα με την πολυδιαφημιζόμενη Αυτονομία και το πέρασμα των σχολείων σε επίπεδο περιφέρειας και δήμων. Εδώ οι λέξεις μοιάζουν να έχουν χάσει το νόημά τους. Πίσω από την Αυτονομία κρύβονται ακόμα πιο συγκεντρωτικές ιεραρχικές δομές και μια βαθύτερη παιδαγωγική χειραγώγηση. Η μοναδική αυτονομία που απομένει περιορίζεται στην αναζήτηση, εκ μέρους του ίδιου του σχολείου, πόρων προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιβίωσή του. Η αυτοαξιολόγηση, λοιπόν, αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο για να αποβάλει το κράτος από πάνω του το βαρίδιο της χρηματοδότησης των σχολείων. Αν αυτό δεν είναι καθαρή ιδιωτικοποίηση, τι είναι; Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει δώσει σκληρές μάχες απέναντι στην αξιολόγηση-χειραγώγηση και το ίδιο οφείλει να κάνει και τώρα.
Η ΟΛΜΕ στο θέμα της αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης δεσμεύεται από τις ψηφισμένες θέσεις του κλάδου στα τελευταία συνέδρια. Το τελευταίο 18ο συνέδριο δεν άλλαξε τις θέσεις του 16ου και 17ου συνεδρίου που απορρίπτουν κάθε μορφή αξιολόγησης. Κανείς δε νομιμοποιείται να επικαλείται παλαιότερα συνέδρια, προ εικοσαετίας, και να διαστρεβλώνει τις θέσεις του συνδικάτου. Να υψώσουμε έναν πύργο ατίθασο απέναντι στη βάρβαρη, νεοφιλελεύθερη πολιτική Ε.Ε., Δ.Ν.Τ. και ΟΟΣΑ που απειλεί να ρημάξει το Δημόσιο Σχολείο. Θέλουμε ένα σχολείο που να μορφώνει και να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά!Το ότι το Υπουργείο στοχεύει σε ένα διετές Λύκειο δεν το μαρτυρά μόνο το Υπόμνημα Λιάκου αλλά καθίσταται έκδηλο και από το γεγονός πως οι αλλαγές που προτείνονται αφορούν κυρίως τις δύο τελευταίες τάξεις του σημερινού Λυκείου. Σύμφωνα με την πρόταση του ΙΕΠ για τη Β΄ Λυκείου, εξοβελίζονται από τα υποχρεωτικά μαθήματα μία σειρά επιστημονικά αντικείμενα, συγχωνεύονται μαθήματα και εισάγονται ως υποχρεωτικά ασαφή αντικείμενα, όπως ο Σύγχρονος Κόσμος και οι Δημιουργικές Δραστηριότητες, που παραπέμπουν στη λογική των δεξιοτήτων που ζητά η αγορά προκειμένου να παραχθεί το μεταμοντέρνο, αφασικό και κατακερματισμένο υποκείμενο που δε θα διαθέτει στέρεες γνώσεις και αντίληψη της πραγματικότητας.

Επιπλέον, το μεγάλο εύρος των μαθημάτων επιλογής στις παρούσες συνθήκες της λιτότητας και της αδιοριστίας, σε συνδυασμό με τις ηλεκτρονικές εγγραφές, που καταργούν τη γεωγραφική κατανομή των μαθητών στα σχολεία, θα οδηγήσει σε μετακινήσεις μαθητών, σε συγχωνεύσεις και σε κλείσιμο σχολείων, κυρίως στην περιφέρεια. Σ’ αυτό το σχολείο της αγοράς, οι πενιχρά αμειβόμενοι εκπαιδευτικοί θα έρθουν αντιμέτωποι με τη ραγδαία επιδείνωση των εργασιακών τους σχέσεων, με την ένταση της κινητικότητας και της ευελιξίας, με την κατά το δοκούν χρήση τους ως εργαλείων από τη διοίκηση, με την απώλεια του προσώπου τους ως δασκάλων. Το παζλ των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση έρχεται να συμπληρώσει η προώθηση, και από αυτή την κυβέρνηση, της αξιολόγησης. Το Υπουργείο Παιδείας, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του ΟΟΣΑ, που μιλά για την εμπέδωση κουλτούρας αξιολόγησης εκ μέρους του εκπαιδευτικού κόσμου, προωθεί μέσα από τις «Νέες Δομές Υποστήριξης του Εκπαιδευτικού Έργου» την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων.