Η διοίκηση του σχολείου πάντα ήταν σημαντικό θέμα αφού από αυτό το στοιχείο κρίνεται σε μεγάλο βαθμό η συνολική λειτουργία του σχολείου.Θεωρώ αυτονόητο ότι το στοιχείο που πρέπει κυρίως να χαρακτηρίζει τον τρόπο διοίκησης στο σχολείο είναι η παιδαγωγική αντίληψη και η συλλογική δράση. Ως προς αυτά τα σημεία δε διαφοροποιείται πρωτίστως η διοικητική προσέγγιση στην εκπαίδευση από ό,τι στους άλλους θεσμούς της πολιτείας.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων πρέπει να αναδεικνύεται διαρκώς σε βασικό όργανο παιδαγωγικής και εκπαιδευτικής δραστηριότητας (παιδαγωγικές συνεδριάσεις, βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου, σχέσεις με μαθητές και γονείς, σχέσεις με επιτροπές παιδείας, πολιτιστική δραστηριότητα κ.λπ.), σε έκφραση της συλλογικότητας και της συμμετοχικής λειτουργίας του σχολείου. Είναι το βασικό όργανο λήψης αποφάσεων που αφορούν την καθημερινή λειτουργία του σχολείου, τον προγραμματισμό, το σχεδιασμό και την αξιολόγηση του διδακτικού και του ευρύτερου εκπαιδευτικού έργου, του προσδιορισμού των επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτικών και τη σύνδεση του σχολείου με τον κοινωνικό περίγυρο.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων βρίσκεται σε στενή συνεργασία με τα συλλογικά όργανα των γονέων και μαθητών καθώς και με τους κοινωνικούς, πολιτιστικούς και παραγωγικούς φορείς της τοπικής κοινότητας. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς και πριν από την έναρξη των μαθημάτων προγραμματίζει το συνολικό έργο του σχολείου.

 

Η πρόταση για ένα δυναμικό, λειτουργικό, αποτελεσματικό και δημιουργικό σύστημα οργάνωσης και διοίκησης της εκπαίδευσης εδράζεται στις δημοκρατικές αρχές της συλλογικότητας και αντιπροσωπευτικότητας και εντάσσεται στο ευρύτερο κοινωνικό αίτημα για αποκέντρωση της κεντρικής εξουσίας σε ισχυρούς, ανεξάρτητους διοικητικά και οικονομικά οργανισμούς αυτοδιοίκησης όλων των βαθμών.

Η Σχολική Μονάδα, κύτταρο του εκπαιδευτικού μας συστήματος, καλείται να διαδραματίσει σημαντικότατο ρόλο στην προαγωγή ενός αποτελεσματικού και δημοκρατικού συστήματος οργάνωσης και διοίκησης της εκπαίδευσης. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο αναδεικνύεται ο ιδιαίτερος ρόλος του Διευθυντή και του Υποδιευθυντή του σχολείου.

Το διευθυντικό προσωπικό καλείται να παίξει ένα νέο ρόλο στη σχολική ζωή. Από εκφραστής της πάλαι ποτέ προσωποπαγούς διοίκησης του αυταρχικού μοντέλου διοίκησης έχει μετασχηματισθεί – εδώ και δεκαετίες – σε έναν επιτελικό και συντονιστικό ρόλο της σχολικής ζωής που εκφράζει και υλοποιεί τις αποφάσεις του συλλόγου διδασκόντων, που επιδιώκει τη συλλογικότητα και τη δημιουργική συνεργασία όλων των φορέων της σχολικής ζωής. Και είναι αυτή η στοχοθεσία που αναδεικνύει και τα προσόντα και τις αρετές του διευθυντή. Δεν αντιτίθεται η συλλογικότητα του συνόλου των εκπαιδευτικών με την προσωπική ιδιαίτερη λειτουργία του διευθυντή.

Σύλλογος διδασκόντων και διευθυντής του σχολείου έχουν διακριτούς ρόλους, έχουν κοινό πεδίο λειτουργίας όπου η εκπαιδευτική κουλτούρα, ο παιδαγωγικός ρόλος και η συλλογικότητα στη διοίκηση συναιρούνται στο μορφωτικό γίγνεσθαι και στην άρτια λειτουργία του σχολείου. Δεν ήταν ως εκ τούτου καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι συλλογικοί φορείς των εκπαιδευτικών (ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και ΟΙΕΛΕ) επέμεναν ότι ο Διευθυντής πρέπει να επιλέγεται επί θητεία με αξιοκρατικά και αντικειμενικά κριτήρια, που θα συνδυάζουν την επιστημονική κατάρτιση, την πνευματική ακτινοβολία, τη διοικητική και οργανωτική ικανότητα για δημιουργική συνεργασία όλων των παραγόντων της σχολικής ζωής.

Ο διευθυντής και ο υποδιευθυντής, είναι θεσμοί προσφοράς, πρέπει να εμπνέουν μαθητές και εκπαιδευτικούς, να επιζητούν τη διαρκή βελτίωση του σχολείου, να προάγουν τις μορφωτικές πρωτοβουλίες, να μην εξαντλούνται στην τυπική λειτουργία, αλλά να μετασχηματίζουν το σχολείο σε εστία πολιτισμού στη γειτονιά και στο δήμο.

Τελευταίο αλλά ίσως πρώτο στοιχείο στη λειτουργία του σχολείου είναι το κλίμα στο σύλλογο διδασκόντων. Το σχολείο είναι πρωτίστως η μικροκοινότητα των ανθρώπων που υπηρετούν την προαγωγή των μορφωτικών αγαθών, των παιδαγωγικών αξιών. Και αυτή η μικροκοινωνία οφείλει να χαρακτηρίζεται από την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό, τη διαρκή συνεργασία μεταξύ όλων των μελών του συλλόγου.
Οι όμορφες ανθρώπινες σχέσεις στο σύλλογο και στη διοίκηση είναι αυτές που μορφοποιούνται περισσότερο από καθετί άλλο στη λειτουργία του σχολείου, είναι αυτές που εκφράζουν αναλαμπές παιδαγωγικής κουλτούρας και ουμανιστικής παιδείας.