O καθοριστικός ρόλος του νηπιαγωγείου στην προσχολική εκπαίδευση- Δεν είναι ο χώρος “παρκαρίσματος” του παιδιού

Το νηπιαγωγείο είναι το μέρος που καθορίζει, αν το παιδί μας θα αποκτήσει θετική ή αρνητική στάση για το σχολείο και τη γνώση γενικότερα.

Σε συνέντευξη στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στο “Πρακτορείο 104,9 fm”, η νηπιαγωγός και διευθύντρια του 44ου Νηπιαγωγείου Θεσσαλονίκης, Λαμπρινή Μπασιούρη εξηγεί ότι η φοίτηση στο νηπιαγωγείο πρέπει να είναι υποχρεωτική διότι είναι «η μοναδική βαθμίδα εκπαίδευσης, που θα δοθεί στο παιδί η ευκαιρία να μάθει βιωματικά, να κοινωνικοποιηθεί, να γελάσει και να μάθει παίζοντας- γιατί το παιχνίδι είναι το μέσο μάθησης και κυρίως να μάθει πώς να μαθαίνει, να κάνει λάθη χωρίς να φοβάται και να μαθαίνει από αυτά».

«Οι εμπειρίες και γνώσεις που αποκτούν τα παιδιά στην προσχολική ηλικία δεν επηρεάζουν μόνο τη μετέπειτα σχολική διαδρομή τους, αλλά ολόκληρη τη ζωή τους» επισημαίνει και προσθέτει: «H προσχολική εκπαίδευση δε θεωρείται απλώς πρόδρομος του σχολείου, αφού στη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του το παιδί μαθαίνει και αναπτύσσεται σε όλους τους τομείς: φυσικό, κοινωνικό, συναισθηματικό, αισθητικό και νοητικό. Οι εμπειρίες και γνώσεις που αποκτούν τα παιδιά στην προσχολική ηλικία δεν επηρεάζουν μόνο τη μετέπειτα σχολική διαδρομή τους, αλλά ολόκληρη τη ζωή τους. Άλλωστε, τα λάθη στο νηπιαγωγείο όχι απλά επιτρέπονται, αλλά χρησιμεύουν σαν μέσο μάθησης.»

Κατά την κυρία Μπασιούρα, το νηπιαγωγείο, εκτός από τα παραπάνω, δίνει την ευκαιρία στο παιδί να αποκτήσει γενικές γνώσεις, την ικανότητα να τα πηγαίνει καλά με τα άλλα παιδιά και να αρχίσει να ενδιαφέρεται για το πώς να βγει στον έξω κόσμο, στηριζόμενο στις δυνάμεις του.

Εξηγεί ότι το νηπιαγωγείο δεν έχει να κάνει με τον παιδικό σταθμό. Είναι τελείως διαφορετικό. «Δεν είναι το μέρος όπου το παιδί θα πάει εκεί να παίξει, να γελάσει, να φάει, δεν είναι ο χώρος δηλαδή “παρκαρίσματος”, επειδή δεν έχουμε πού να αφήσουμε τα παιδιά. Δεν είναι ένα μέρος, για να μάθει το παιδί τραγουδάκια, παιχνιδάκια και να περνάει την ώρα του, χωρίς νόημα και ουσία.»