Της Ειρήνης Μπεχλιβάνου*

Ίσως κάποιοι/ες θα πουν ότι φοβάμαι να αξιολογηθώ..

Τους λέω λοιπόν ότι τριάντα τρία χρόνια αξιολογούμαι για την καθημερινή προσπάθεια να είμαι σωστή απέναντι στους ανωτέρους μου, στους συναδέλφους μου και τους μαθητές μου. Η αγάπη που έχω εισπράξει είναι η πιο σημαντική αξιολόγηση και αυτή ήταν που μου ‘δίνε δύναμη να πορεύομαι παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες και τα παρανοϊκά νομοθετικά διατάγματα των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Η αγκαλιά των παιδιών και το χαμόγελό τους είναι η μεγαλύτερη αναγνώριση στο έργο ενός εκπαιδευτικού.

Αρνιέμαι να γίνω αξιολογητής των συναδέλφων μου, γιατί ο ρόλος του διευθυντή είναι να εμψυχώνει, να καθοδηγεί και να δημιουργεί σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης με τους εκπαιδευτικούς της σχολικής μονάδας που προΐσταται.

Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να με στιγματίσει ..κάπου εδώ στο δείλι της εκπαιδευτικής μου καριέρας…

Λυπάμαι κύριοι, δεν θα σας δώσω το δικαίωμα να με βάλετε στην διαδικασία της αξιολόγησης…θέλω να φύγω με το κεφάλι ψηλά και να μην γίνω εγώ η κριτής των αξιόλογων συναδέλφων- νηπιαγωγών που υπηρετούν μαζί μου και καθημερινά δίνουν τον δικό τους αγώνα για αυτό που εμείς λέμε ΠΑΙΔΕΙΑ και εσείς προσπαθείτε να το καταστρέψετε!!!

* Η Είρηνη Μπεχλιβάνου είναι προϊσταμένη Νηπιαγωγείου στο Αρκαλοχώρι