Επιστολή της Αμαλίας Παπαϊωάννου  – Εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ70, M.PHIL, M.ED. Δ/ντρια του 6/θ Ειδικού Δ.Σ. Άμφισσας Γιδογιάννου 32- Άμφισσα 33100
 

ΠΡΟΣ
1. Συλλόγους Διδασκόντων Ειδικών Σχολείων &
Νηπιαγωγείων
2. Σύλλογο Αποφοίτων Τμημάτων Ειδικής Αγωγής- ΣΑΤΕΑ
3. Δ.Ο.Ε. (δια του ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α/θμιαςΕκπ/σης Φωκίδας –
Αλ. Δελμούζος)
4. Συλλόγους ΕΕΠ Ειδικής Αγωγής και ΕΒΠ.
5. ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ (διά του Συλλόγου Γονέων Ειδικών Σχολείων Άμφισσας)
6. Πολιτικούς και Κοινωνικούς Φορείς

Μεγάλο πλήγμα δέχεται ο χώρος της από την εφαρμογή του πρόσφατα ψηφισθέντος νόμου 4452/ΦΕΚΑ’17/15-02-2017 «Ρύθμιση θεμάτων του Κρατικού ΠιστοποιητικούΓλωσσομάθειας, της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας και άλλες διατάξεις.» Ειδικότερα στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ «ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ» Άρθρο 11 «Ρύθμιση θεμάτων Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης» στην παράγραφο 4 (σ. 192) ορίζεται ότι «Ο αριθμός των μαθητών σε κάθε τμήμα των Ειδικών Νηπιαγωγείων και των Ειδικών Δημοτικών Σχολείων ορίζεται από κατ’ ελάχιστον τέσσερις (4) έως κατ’ ανώτατο όριο επτά (7) μαθητές. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ο αριθμός μπορεί να μειώνεται με κατώτατο όριο τους τρεις (3) μαθητές ανά τμήμα, με απόφαση του οικείου Περιφερειακού Διευθυντή Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ύστερα από εισήγηση του αρμόδιου Διευθυντή Εκπαίδευσης. Ο Διευθυντής Εκπαίδευσης κατά τη διατύπωση της εισήγησης λαμβάνει υπόψη του σχετική απόφαση του συλλόγου διδασκόντων, καθώς και γνώμη του οικείου ΚΕΔΔΥ και του σχολικού συμβούλου Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.»

Στο συγκεκριμένο εδάφιο ορίζεται, για πρώτη φορά, κατά τρόπο αυθαίρετο ο ελάχιστος αριθμός μαθητών στα τμήματα των Ειδικών Δημοτικών Σχολείων χωρίς προφανώς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαίτερες συνθήκες διαμόρφωσης και λειτουργίας των τμημάτων, ούτε οι ιδιαίτερες παράμετροι που επηρεάζουν την οργάνωση και άσκηση του εκπαιδευτικού έργου των ειδικών παιδαγωγών. Πιο συγκεκριμένα, όπως είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με το χώρο της Ειδικής Αγωγής, στα ειδικά δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία φοιτούν μαθητές με πολύ διαφορετικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τόσο σε είδος όσο και σε βαθμό σοβαρότητας, γεγονός που καθιστά όχι μόνο δύσκολη, αλλά και παιδαγωγικά μη ορθή την ομαδοποίησή τους σε ανομοιογενή τμήματα. Κάθε μαθητής που φοιτά σε ειδικό σχολείο έχει απόλυτη ανάγκη εξατομικευμένων παρεμβάσεων σε ποικίλους τομείς της εκπαίδευσής του (αυτοεξυπηρέτησης, συναισθηματικής οργάνωσης, κοινωνικής συμπεριφοράς, κλπ.), οι οποίες θα πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του καθημερινού εκπαιδευτικού του προγράμματος, παράλληλα με τη συμμετοχή του σε ομαδικού τύπου δραστηριότητες. Η εφαρμογή όμως των ανωτέρω περιοριστικών διατάξεων στα ειδικά σχολεία, συνεπάγεται αυτόματα μείωση των τμημάτων, άρα και του αριθμού των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε αυτά, συνάθροιση των μαθητών με αναπηρία σε ανομοιογενή, μη λειτουργικά τμήματα και βέβαια αδυναμία εφαρμογής των απαραίτητων εξατομικευμένων εκπαιδευτικών παρεμβάσεων. Έτσι επηρεάζεται αρνητικά η ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου.

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι εκείνοι που ζημιώνονται πρωτίστως από το συγκεκριμένο νόμο είναι οι μαθητές με αναπηρία που φοιτούν στα ειδικά σχολεία, οι οποίοι δεν απολαμβάνουν το επίπεδο της εκπαίδευσης που δικαιούνται. Αποτελεί σχήμα οξύμωρο, το γεγονός ότι το Υπουργείο Παιδείας διαθέτει μέσω του θεσμού της παράλληλης στήριξης έναν εκπαιδευτικό για έναν μαθητή μέσα στο γενικό σχολείο, που κατά κανόνα αντιμετωπίζει λιγότερες δυσκολίες από έναν μαθητή του ειδικού σχολείου, και την ίδια στιγμή απαιτεί μαθητές με πολύ σοβαρές αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες να «στοιβάζονται» σε ανομοιογενή τμήματα των 4 το λιγότερο (ή έστω των 3 με απόφαση Περιφερειακού Δ/ντή Εκπαίδευσης) ατόμων. Αυτό δείχνει έλλειψη σεβασμού τόσο στις ατομικές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών με αναπηρία και στο δικαίωμά τους για μια ποιοτική εκπαίδευση, όσο και γενικότερα στο θεσμό της ειδικής αγωγής και στο σπουδαίο έργο που επιτελούν τα ειδικά σχολεία. Γιατί για πολλούς μαθητές με αναπηρία (και στην Ελλάδα και στις σύγχρονες δυτικές χώρες) το ειδικό σχολείο αποτελεί το πλέον κατάλληλα δομημένο παιδαγωγικό πλαίσιο, που τους προσφέρει εκπαίδευση όχι μόνο σε μαθησιακές δεξιότητες (γραφή, ανάγνωση, μαθηματικά, κπ.), αλλά κυρίως σε βασικές δεξιότητες, απαραίτητες για την αυτονομία του, την επιβίωσή του και την κοινωνική του ένταξη. Του προσφέρει, με λίγα λόγια, δεξιότητες ζωής!

Επιπλέον ένα εξόχως σοβαρό θέμα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί που φέτος εργάζονται στα «αποδυναμωμένα» από προσωπικό ειδικά σχολεία, είναι αυτό της ασφάλειας των μαθητών. Σε πολλά ειδικά σχολεία το υπάρχον προσωπικό δεν επαρκεί για την τέλεση των εφημεριών με αποτέλεσμα να μη διασφαλίζεται εκ των πραγμάτων η ασφάλεια των μαθητών, τόσο στα διαλείμματα, όσο και στη διάρκεια των μαθημάτων μέσα στην τάξη. Οι εμπλεκόμενοι σε θέματα ειδικής αγωγής γνωρίζουν πολύ καλά ότι σε μια τάξη ειδικού σχολείου είναι δυνατό να συνεκπαιδεύονται 4-7 λειτουργικοί μαθητές με αναπηρία, όπως ζητά ο προαναφερόμενος νόμος. Πολύ συχνά όμως υπάρχουν μαθητές με ιδιαίτερες ανάγκες, αναπηρίες ή/και πολυαναπηρίες που δεν είναι δυνατό να ενταχθούν και να «δουλευτούν» με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα σε ομάδα μεγαλύτερη των δύο ατόμων. Ενδεικτικά αναφέρουμε επίσης, ότι στα ειδικά σχολεία των προηγμένων εκπαιδευτικών συστημάτων των δυτικών χωρών, μέσα σε κάθε τάξη, εκτός από το δάσκαλο, υπάρχει και ένας βοηθός εκπαιδευτικού.

Οι ιθύνοντες πρέπει να καταλάβουν ότι τα ειδικά σχολεία δεν είναι ιδρύματα, ούτε χώροι φύλαξης ανήμπορων παιδιών και οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε αυτά δεν είναι απλά παιδοφύλακες! Τα ειδικά σχολεία είναι εκπαιδευτήρια που φιλοδοξούν να βοηθήσουν τα παιδιά με σοβαρές αναπηρίες να αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες για να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους, να αυτονομηθούν και να ενταχθούν ως ισότιμα μέλη στη σύγχρονη κοινωνία.

Συνεπώς η πολιτεία οφείλει να σεβαστεί τις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών με αναπηρίες, το δικαίωμά τους για μια ποιοτική εκπαίδευση που να ανταποκρίνεται στις ατομικές ανάγκες του καθενός, όπως και το θεσμό της ειδικής αγωγής γενικότερα.
Επιπλέον οφείλει να αναγνωρίσει και να σεβαστεί τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες εργασίας και τις πολύ μεγάλες ευθύνες των εκπαιδευτικών που εργάζονται στα ειδικά σχολεία και να τους διευκολύνει στο απαιτητικό έργο που με πολλή αγάπη και αυταπάρνηση προσφέρουν στα παιδιά με αναπηρία, αντί να δυσχεραίνει τις προσπάθειές τους και να τους επιφορτίζει πολλαπλά, μειώνοντας το αναγκαίο εκπαιδευτικό προσωπικό που εργάζεται σε αυτά.

Με βάση τα προαναφερθέντα είναι αναγκαίο όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι στην εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία, οι ενώσεις γονέων και κηδεμόνων παιδιών με αναπηρία, οι ενώσεις ΑμεΑ, οι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής, η εκπαιδευτική κοινότητα γενικότερα, οι πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς και κάθε ευαισθητοποιημένος πολίτης απέναντι στα δικαιώματα των ΑμεΑ, να αντιδράσουμε δυναμικά και συλλογικά για να απαιτήσουμε να καταργηθεί η αντιπαιδαγωγική, αντιεκπαιδευτική και αυθαίρετη διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 11 του νόμου 4452/2017 που καταδικάζει την ειδική εκπαίδευση, αποδυναμώνει τις σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής, απαξιώνει το εκπαιδευτικό έργο των ειδικών παιδαγωγών και κυρίως καταπατά το δικαίωμακάθε παιδιού με αναπηρία ή /και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες σε μια ποιοτική εκπαίδευση που θα ανταποκρίνεται αποτελεσματικά σε αυτές.

Με αγωνιστική διάθεση,ας δείξουμε έμπρακτα το σεβασμό μας στη διαφορετικότητα και στα δικαιώματα των παιδιών με αναπηρία, διασφαλίζοντάς τους ανεμπόδιστη πρόσβαση στο ύψιστο κοινωνικό αγαθό της ισότιμης ποιοτικής εκπαίδευσης, όπως τους αξίζει και όπως το δικαιούνται!!

Με τιμή

Αμαλία Παπαϊωάννου
Εκπαιδευτικός ΠΕ70, MPHIL, MED
Διευθύντρια του 6/θ Ειδικού Δ.Σ. Άμφισσας