Ερωτήσεις στη Λώρη Κέζα με αφορμή την κυκλοφορία του παιδικού αστυνομικού μυθιστορήματος «Υπόθεση Laurus»

IPAIDEIA.GR

Ερωτήσεις στη Λώρη Κέζα με αφορμή την κυκλοφορία του παιδικού αστυνομικού μυθιστορήματος «Υπόθεση Laurus»

Αφιερώνετε το βιβλίο στη Σοφία Χέλμη σημειώνοντας «δασκάλας μου και φίλης». Πώς κάνατε αυτήν την επιλογή;

«Οι δάσκαλοι έχουν το προνόμιο να επηρεάζουν τους νέους ανθρώπους και για μένα η Σοφία Χέλμη ήταν καθοριστική για τη σχέση μου με τα γράμματα. Ήταν καθηγήτρια στο Γαλλικό Ινστιτούτο και με επηρέασε τόσο ώστε να επιλέξω τη Γαλλική Φιλολογία για τις σπουδές μου. Έδειχνε στους μαθητές ότι η σχέση με τη λογοτεχνία μπορεί να είναι συναρπαστική. Παρά το γεγονός ότι με ενθάρρυναν οι γονείς στο διάβασμα, είναι διαφορετικό να βρίσκει κάποιος ένα βιβλίο στο σπίτι και διαφορετικό να έχει την αίσθηση της ανακάλυψης».

Μπορεί ο δάσκαλος να είναι και φίλος;

«Νομίζω πως όχι, τουλάχιστον όχι κατά την περίοδο διδασκαλίας εντός της αίθουσας. Μπορεί να υπάρχει φιλική ατμόσφαιρα αλλά πρέπει να είναι σαφείς και διακριτοί οι ρόλοι. Με τη Σοφία Χέλμη η σχέση μας συνεχίστηκε. Σήμερα παίζουν μαζί τα κοριτσάκια μας, οι εγγονές της με τις κόρες μου. Έχουμε την τύχη να περνάμε τα καλοκαίρια μας στην Τήνο, δικό της γενέθλιο τόπο, δική μου πατρίδα επιλογής, όπως θα έλεγε και ο Σταντάλ. Να, ακόμη κι αυτή η αναφορά, στην «πατρίδα επιλογής» είναι κάτι που θυμάμαι από τότε που κάναμε μάθημα «Το κόκκινο και το μαύρο».

photo: EVELYN FOSKOLOU

Η δασκάλα σας δίδασκε και στις Ουρσουλίνες, το σχολείο στο οποίο φοιτά η Ρόζα Δελλατόλα, η ηρωίδα του βιβλίου.

«Πράγματι αλλά αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας σύμπτωσης. Στην Τήνο, όπου εκτυλίσσεται το μυθιστόρημα υπάρχει η Σχολή Ουρσουλινών από το 1862. Είναι λοιπόν εντυπωσιακή η επίδραση ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος στην ιστορία ενός τόπου. Στο νησί συναντάμε διαρκώς γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας με ευρεία μόρφωση, χωρίς να απαιτείται από τις δουλειές τους να είναι «γραμματιζούμενες». Το επίπεδο στο νησί είναι γενικώς υψηλό και σε αυτό συμβάλλουν πολλοί παράγοντες. Δεν είναι τυχαίο ότι εκεί γεννήθηκαν οι περισσότεροι μεγάλοι ζωγράφοι του 19^ου αιώνα, δεν είναι τυχαίο που γίνονται εκεί φεστιβάλ λογοτεχνίας, δεν είναι τυχαία η μαζική προσέλευση σε εκδηλώσεις σαν την πιο πρόσφατη, για τον Καβάφη».

Οι μοναχές της Σχολής στο μυθιστόρημα καταφεύγουν στις σύγχρονες τεχνολογίες για το μάθημα. Είναι αληθοφανής η διδασκαλία εξ αποστάσεως, μέσα από τον υπολογιστή;

Δεν είμαι εκπαιδευτικός και δεν μπορώ να κρίνω αν θα ήταν καλό σαν μέθοδος να γίνεται το μάθημα μέσα από ιντερνετικές συνδέσεις. Μου φάνηκε όμως συναρπαστικό να εμφανίζεται η δασκάλα μέσα από μια οθόνη στο μέγεθος του τοίχου. Υπάρχουν και στοιχεία εντελώς φανταστικά, όπως το ειδικό γάντι που καθοδηγεί το χέρι και το μαθαίνει να γράφει. Επίσης μου φάνηκε συναρπαστικό να μπορεί το παιδί να μάθει πολλές ξένες γλώσσες ταυτόχρονα. Καθώς όμως ανήκω σε γενιά του χαρτιού, μπήκα στο πειρασμό να βάλω τη βιβλιοθήκη σε περίοπτη θέση. Εκεί καταφεύγει η Ρόζα Δελλατόλα για να βρει πληροφορίες αρχείου.

«Υπόθεση Laurus», η σύνοψη

Η Ρόζα Δελλατόλα ζει σε ένα χωριό της Τήνου, τα Λουτρά. Εκεί ο πατέρας της αποφασίζει να ανοίξει Γραφείο Τελετών, χωρίς όμως να γνωρίζει τα τοπικά έθιμα για τις κηδείες. Στο χωριό υπάρχει ένα παλιό οικοτροφείο, η Σχολή Ουρσουλινών όπου ζουν τρεις μοναχές αλλά καμία μαθήτρια. Προτείνουν στη Ρόζα να γίνει η μοναδική μαθήτρια σε ένα κτήριο με 50 αίθουσες, 30 πιάνα, βιβλιοθήκες και πολλούς, πάρα πολλούς άδειους κοιτώνες.

Πολύς κόσμος βλέπει με στραβό μάτι τη σχέση της οικογένειας Δελλατόλα με τις Ουρσουλίνες καθώς συγκρούονται συμφέροντα. Στην υπόθεση εμπλέκονται ένας εργολάβος που χτίζει παράνομες οικοδομές, οι αλβανοί εργάτες του και η οργάνωση του Φοίνικα, που θέλει να διώξει από το νησί τους ξένους και τους καθολικούς. Ταυτόχρονα μια μεγάλη εταιρεία θέλει να κάνει επενδύσεις στα Λουτρά. Η Ρόζα καταλαβαίνει ότι όλα τα πρόσωπα συνδέονται σε μια παράξενη υπόθεση, την «Υπόθεση Laurus».

** Η «Υπόθεση Laurus» είναι ο πρώτος τόμος από «Τα κατορθώματα της Ρόζας Δελλατόλα». Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Η Λώρη Κέζα γεννήθηκε στο Μόντρεαλ το 1969. Αποφοίτησε από το λύκειο της Προτύπου Ευαγγελικής Σχολής και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Από το 1992 ως σήμερα εργάζεται στην εφημερίδα “Το Βήμα”, αρχικά ως συντάκτης στον τομέα του βιβλίου και από το 2009 ως αρθρογράφος με καθημερινή στήλη πολιτικού σχολιασμού. Εκδίδει και διευθύνει τη λογοτεχνική επιθεώρηση «να ένα μήλο» και έχει διοργανώσει τέσσερις συναντήσεις εργασίας για νέους συγγραφείς. Εργάστηκε στη ΝΕΤ ως αρχισυντάκτρια στην εκπομπή για το βιβλίο “Για μια θέση στο ράφι”. Διετέλεσε μέλος της επιτροπής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας και των Κρατικών Βραβείων Παιδικής Λογοτεχνίας. Στον ελεύθερο χρόνο της γράφει μικρές ιστορίες για μικρά παιδιά.