Συντάκτης:

Διαδικασία πειθαρχικού ελέγχου έχει ξεκινήσει στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αιτωλοακαρνανίας σε βάρος εκπαιδευτικών του Γυμνασίου Ευηνοχωρίου. Η διαδικασία ξεκίνησε αμέσως μετά τη μη εκλογή διευθυντή στο σχολείο τους.

Οι εκπαιδευτικοί καλούνται σε απολογία για το πειθαρχικό παράπτωμα της μη συμμετοχής σε προγραμματισμένη συνεδρίαση του συλλόγου διδασκόντων, τη στιγμή που παραβρίσκονταν στο σχολείο από την έναρξη της ώρας λειτουργίας του.

Μάλιστα, είχαν ολοκληρώσει εξωδιδακτικά καθήκοντα που τους είχαν ανατεθεί και αποχώρησαν πριν από τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας για την εκλογή διευθυντή, εκδηλώνοντας με τον τρόπο αυτό τη διαφωνία τους με την επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου για τη Διεύθυνση του σχολείου, πράξη που εξάλλου προβλέπεται και στην ισχύουσα νομοθεσία και γι΄ αυτό υπάρχει η πρόβλεψη για ενισχυμένη απαρτία στην εκλογή του διευθυντή της σχολικής μονάδας.

Μόνιμη απειλή

Είναι αλήθεια ότι, μέχρι και τους πρώτους μήνες του σχολικού έτους 2014-2015, η συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών βίωσαν έναν αφόρητο αυταρχισμό, μια μόνιμη απειλή, η οποία ξεκινούσε από την προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και -μέσω των περιφερειακών διευθυντών και των προϊσταμένων των διευθύνσεων εκπαίδευσης- «χαράκωνε» τον εκπαιδευτικό κόσμο.

Οι τελικοί ιμάντες μεταβίβασης και υλοποίησης των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών, του κλίματος αυθαιρεσιών και εκβιασμών, των «εντέλλεσθε», ήταν η μεγάλη πλειονότητα των διευθυντών των σχολικών μονάδων, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν δίστασαν, υιοθετώντας ακόμη και άνωθεν προφορικές εντολές, να πιέσουν και να αστυνομεύσουν τους συναδέλφους τους.

Η κατάσταση αυτή, η οποία έχει αφήσει ζωντανά ακόμη τα αποτυπώματά της, πριμοδότησε μια θετική αποδοχή της πρότασης για εκλογή (έστω μερική) των διευθυντών από τον σύλλογο διδασκόντων, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που υποστήριξαν το πόσο αυτός ο τρόπος επιλογής ήταν ένα γενναίο βήμα μπροστά σε σχέση μ’ αυτό το προηγούμενο «αδιαφανές» σύστημα της προσωπικής συνέντευξης.

Το επίμαχο

Ωστόσο, αρκετοί εκπαιδευτικοί υποστήριξαν ότι αυτό που πρέπει να εξετάσουμε είναι το αν αυτή η διαδικασία είναι μια μορφή δημοκρατίας που προωθεί την κινητοποίηση των εργαζομένων στην εκπαίδευση ή απλώς νομιμοποιεί το υπάρχον σύστημα. Αντί, δηλαδή, να μιλάμε για τις αλλαγές στη διοίκηση των σχολείων, την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του σχολείου προς το δημοκρατικότερο δηλαδή, φτάσαμε να συζητάμε για τον τρόπο επιλογής «στελεχών» που θα διοικήσουν στο ίδιο το παλιό πλαίσιο.

Από την άποψη αυτή, το ποιος και πώς επιλέγεται στη θέση του στελέχους έχει μια σημασία, ωστόσο μεγαλύτερη σημασία έχει το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των στελεχών εκπαίδευσης και η πολιτική που θα υπηρετήσει. Γιατί πέρα από την επιλογή των προσώπων που θα καταλάβουν μια διοικητική θέση, το κυριότερο ζήτημα παραμένει η φιλοσοφία και το ιεραρχικό πλέγμα της διοίκησης που «οικοδομεί» στελέχη, τα οποία καλούνται να εφαρμόσουν μια πολιτική που «γδέρνει» την ήδη ρημαγμένη εκπαιδευτική γη.

Στο πλαίσιο αυτό, αλλά και με άλλα σκεπτικά, αρκετοί εκπαιδευτικοί δεν θέλησαν να νομιμοποιήσουν με την ψήφο τους υποψήφιους διευθυντές, οι οποίοι την προηγούμενη περίοδο είχαν συμπεριφερθεί ως «βασιλικότεροι του βασιλέως».

Η κλήση σε απολογία των εκπαιδευτικών αυτών φέρνει στη μνήμη το μπαράζ διώξεων εκπαιδευτικών μιας προηγούμενης περιόδου, όχι πολύ μακρινής, που συνδέεται με ένα νήμα με την πολιτική της προηγούμενης ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας.

Να θυμίσουμε ότι από το 2012, με βάση τον μνημονιακό νόμο 4093, καταγράφηκαν εκατοντάδες περιστατικά εκπαιδευτικών και άλλων δημοσίων υπαλλήλων που τέθηκαν σε αργία μετά την παραπομπή τους στο αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο ή στις αίθουσες των δικαστηρίων για παραπτώματα ήσσονος σημασίας. Μόνο τον Ιανουάριο του 2015, λίγες εβδομάδες πριν από τις εθνικές εκλογές, 21 εκπαιδευτικοί τέθηκαν σε αργία. Ας ελπίσουμε ότι δεν επιστρέφουμε στο «μαύρο» παρελθόν.