Ένα δεδικασμένο εξαετίας

Του Γιώργου Μουτσινά

iPaideia.gr

Είσαι αναπληρωτής εκπαιδευτικός. Ένας συνδυασμός ψηφίων σε μία κόλλα χαρτί. Δυο λέξεις, η παρουσία σου σε ένα αρχείο υπολογιστή. Είσαι στρατιώτης. Προσμένεις ένα τηλεφώνημα, παροπλισμένος. Σε μία υπουργική απόφαση, κείτονται έτη προσφοράς σου στο τριβείο της διδακτικής πράξης. Κάθε χρόνο.

Όλη σου ελπίδα, εναπόκειται στις βλέψεις των κυβερνώντων· κι αναμένεις. Κάθε φθινόπωρο. Κάθε χρόνο. Μία ανακοίνωση. Μία πρόσληψη. Τίθεσαι μεταξύ σφύρας και άκμονος· σε διάστημα ελάχιστων ημερών, αναμένεται να βρίσκεσαι στη θέση σου.

Και προσλαμβάνεσαι. Ζαλώνεσαι την προσμονή σου για την επαύριον, τον ιδρώτα για τον επιούσιον, τις ευχές των δικών σου ανθρώπων· βάζεις τις προτεραιότητές σου στον αυτόματο, και ξεκινάς· ανεξαρτήτως των συνθηκών, να ανταποκριθείς στο λειτούργημά σου. Κάθε χρόνο. Να κάνεις αυτό, για το οποίο σπούδασες. Και να το κάνεις καλά.

Δε σε ρωτάει κανείς. Κανένας. Οφείλεις να είσαι ευχαριστημένος. Έχεις μία δουλειά. Μα δεν προλαβαίνεις να ελπίσεις. Επιφυλάσσεσαι για τις συγκυρίες των καιρών· τα σοφίσματα των ιθυνόντων. Προβληματίζεσαι. Κατακερματίζεσαι. Τεκταίνεσαι, εάν ο κόπος σου είναι το αίτιο ή το αιτιατό της κυβερνητικής αδιαφορίας. Δεν ξέρεις πού να προσβλέψεις.

Ξέρεις, στις μέρες μας, αρκείσαι να συμπεριληφθεί το ονοματεπώνυμό σου σε μια υπουργική απόφαση, για να ξεκινήσεις να προσφέρεις. Ο πρόλογος, όμως, και η κατακλείδα του επαγγέλματός μας βρίσκεται αλλού. Στην ίδια την απαξίωσή του· αυτή που με την ίδια μονομανία, την ίδια ισοπέδωση, θα σε παραγράψει, όπως γράφει και παραγράφει μόχθους χρόνων, που μονογράφει προσπάθειες ψυχών και ιδιοσυγκρασιών, που καταδικάζει στην αφάνεια την περιαγωγή σου, που υποτιμά σε υπαλληλική στερεοτυπία την αυταπάρνησή σου.

Πλαγιάζεις πλάι στην αλλοτρίωσή σου. Πετάγεσαι στον ύπνο σου κι ελπίζεις να είναι ψέμα η κώφευση της Πολιτείας. Να μην αληθεύει ο εκφυλισμός σου, τα χρόνια σου να μη πήγανε χαμένα. Και κατά βάθος ξέρεις, όπως πλείστοι, ότι πάλι και πάλι, η σταδιοδρομία, τα όνειρά σου, η προϋπηρεσία σου, θα τίθενται εν αμφιβόλω. Κι επιλέγεις: αναμένεις να οριστεί δικάσιμος, ή τη διεκδικείς;