Στο αξιόλογο άμπρα κατάμπρα blog μια καλή συνάδελφος δασκάλα πολλές φορές διηγείται περιστατικά της σχολικής ζωής. Ένα από αυτά είναι και αυτό που ακολουθεί:

(To κείμενο αποπνέει χιούμορ, όχι όμως σχετικό με το συνειρμό που θα έκανε κάποιος από τον τίτλο.)

Χθες το απόγευμα έγινε η καθιερωμένη συνάντηση με τους γονείς των μαθητών μου.

Καλύτερα απο πέρυσι που είχαν ερθει ελάχιστοι γονείς. Φυσικά και δεν είχαμε απαρτία. Είμασταν ακριβώς οι μισοί. Αλλά τι να πεις…Και αυτοί που στην ουσία ήθελα δεν ήρθαν…Και ας ήταν πάλι απόγευμα η συνάντηση. Όλα πήγαν καλά πάντως.

Θέλω να σας διηγηθώ κάτι …Περίμενα στο παγκάκι έξω απο την αίθουσα. Την ίδια ώρα είχε συνάντηση και το άλλο τμήμα της Δ τάξης.

Έρχεται προς το μέρος μου ένας κύριος που δεν τον είχα ξαναδεί ( καθόλου παράξενο να μη δεις ποτέ μπαμπα μαθητη σου)

Κάποια στιγμή μια άλλη μαμά μου λέει πως αυτός έχει παιδί στην άλλη τάξη.

Τον ρωτάω λοιπόν

-Σε ποιο τμήμα πάει το παιδί σας;
-Ε δε ξέρω
-Εγω είμαι η δασκάλα του ;;; ( μα τι ρωτάω και εγω;;;)
-Ε δε ξέρω. Ξέρω απλά πως ειναι η δασκάλα ξανθιά.

Και τον έστειλα στην άλλη τάξη…

Μα ειναι δυνατόν να μη ξέρεις τη δασκάλα του παιδιού σου;
Να μη ξέρεις έστω το όνομα της;;;

Και σήμερα πάλι με αποτέλειωσε κάποιος άλλος :

-Ειστε η δασκάλα της κόκκινης πόρτας;
-Παρακαλώωω;;;
-Ειστε η δασκάλα στην κόκκινη πόρτα.
-Δε σας καταλαβαινω,τι θελετε;;
-Ε θελω τον …..
-Τι ταξη πάει;
-Στην κόκκινη.

(Εχουμε και 3 κόκκινες πόρτες. Μαλλον πρεπει να αλλαξουμε χρωμα, μπερδευονται οι ανθρωποι. Ντροπή μας.