Συναδέλφισσες, συνάδελφοι.

Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που για μια ακόμα φορά στήριξαν τα ψηφοδέλτια των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων Π.Ε. και τις ανέδειξαν σε τρίτη (3η) δύναμη στον κλάδο (ΚΥΣΠΕ) στις εκλογές των υπηρεσιακών συμβουλίων, σε μια κρίσιμη πολιτική και εκπαιδευτική συγκυρία.

Τα ψηφοδέλτια των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων εκλέξανε αιρετούς σε τρία ΑΠΥΣΠΕ και σε δεκατρία ΠΥΣΠΕ.

Το ανεξάρτητο ταξικό ρεύμα στην εκπαίδευση εδώ και 25 χρόνια αντιπαλεύει τον κρατικό, κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό. Το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει και τώρα, αγωνιζόμενο ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, των συντηρητικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση και στην κοινωνία συνολικά, καλλιεργώντας τις συνθήκες για την αποφασιστική σύγκρουση και την ανατροπή τους.

Θεωρούμε πρωταρχικό πολιτικό και συνδικαλιστικό μας στόχο να παλέψουμε για την ανάπτυξη αγώνων και τη δημιουργία ενός μετώπου των εργαζόμενων που θα μπορέσει να αμφισβητήσει και να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές.

Οι εκλογές των υπηρεσιακών συμβουλίων ανέδειξαν μια τάση παλινδρόμησης και ισχυροποίησης του κρατικού – κυβερνητικού – κομματικού συνδικαλισμού είτε με την ενίσχυση της ΔΑΚΕ είτε με την διατήρηση των δυνάμεων της ΔΗΣΥ είτε με την έκφραση ενός καθαρά κυβερνητικού λόγου από την ΕΡΑ που θυμίζει τις χειρότερες στιγμές κυβερνητικού συνδικαλισμού της ΔΟΕ στη δεκαετία του ’90. Το νέο τοπίο που διαμορφώνεται στην εκπαίδευση, καθιστά εξαιρετικά κρίσιμες τις γενικές συνελεύσεις και τις αρχαιρεσίες στους Συλλόγους Π.Ε. για την ανάδειξη νέων Δ.Σ. Καλούμε στη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και συστράτευση ώστε οι Σύλλογοι Π.Ε. να αποτελέσουν την επόμενη περίοδο προπύργια αγώνα ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Για μας η παθητική αναμονή των κεντρικών πολιτικών εξελίξεων, η λογική ότι ένας πολιτικός φορέας-μια κυβέρνηση θα μας λύσει το πρόβλημα ενώ εμείς θα παρακολουθούμε απαθείς, αποτελεί πλέον μια επικίνδυνη αυταπάτη, ειδικά καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα υπηρετεί τη μνημονιακή βαρβαρότητα ή στην καλύτερη περίπτωση, αρκείται στην ανέξοδη, εκ του ασφαλούς καταγγελία της. Την εποχή της καπιταλιστικής επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους ο μόνος δρόμος είναι η γενίκευση των αγώνων με στόχο την ανατροπή και όχι τη διαμαρτυρία.

Ο κατεστημένος, κυβερνητικός, κρατικός, κομματικός συνδικαλισμός στην ΑΔΕΔΥ, αλλά και στη ΔΟΕ, δε μπορεί να δώσει απάντηση στα τεράστια προβλήματα των εργαζομένων. Ο συνδικαλισμός αυτός σε όλες τις εκδοχές του, αρκείται να οργανώνει αποκλειστικά και μόνο απεργίες και κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, αρνούμενος ακόμα και να σκεφτεί καν αγωνιστικές μορφές ρήξης, σύγκρουσης και νικηφόρας πορείας για το κίνημα.

Η λογική της ηττοπάθειας, η λογική να βγάζουμε απλά πολιτικά συμπεράσματα πάνω στα κοινωνικά συντρίμμια και να αφήνουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων στον αντίπαλο –όπως έγινε στη μάχη για το ασφαλιστικό, είναι αναποτελεσματική.

Οι προϋποθέσεις για να νικήσουν τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, χτίζονται με μαχητικούς αγώνες και με τον συντονισμό όσων αγωνίζονται και των σωματείων τους. Αυτόν τον δρόμο της ρήξης και της ανατροπής οφείλουμε να προσπαθούμε κι όχι να ανεχτούμε τον βέβαιο «θάνατο» των δικαιωμάτων μας. Αυτό το δρόμο πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια και θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε με αποφασιστικότητα.