Θέλω να γίνω πρωθυπουργός

Αγαπητό ημερολόγιο,

Είμαι αισίως 16 χρονών. Τελείωσα το 2ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο και φέτος συνεχίζω στο 2ο Πρότυπο Πειραματικό Γενικό Λύκειο.

Θυμάμαι πέρυσι, όταν ήμουν στο Γυμνάσιο, είχαμε κάνει 2 μέρες κατάληψη. Δεν ήταν τίποτα σπουδαίο, όμως εγώ, ως πρόεδρος του 15μελούς αισθανόμουν ολίγον τι επαναστάτης. Είχαμε βάλει, θυμάμαι, τους κάδους απορριμμάτων μπροστά από τις εισόδους και είχαμε χρησιμοποιήσει τις αλυσίδες και τα λουκέτα, που έφερε ο Νίκος, για ν’ αμπαρώσουμε τις πόρτες. Είχαμε κάνει και ομάδες περιφρούρησης, όπως μας είπε ο Νίκος, που ήξερε, για να μη μπαίνουν εξωσχολικοί. Είχαμε κάνει και μια λίστα με αιτήματα:

– Οι τουαλέτες είναι βρώμικες

– Οι τιμές στο κυλικείο είναι ακριβές

– Οι καθηγητές είναι πολύ αυστηροί και μας βάζουν απουσία με το παραμικρό.

– Να καταργηθούν οι Πανελλαδικές (αυτό μου είχε φανεί λίγο χαζό, αλλά το βάλαμε για συμπαράσταση για τα παιδιά από το Λύκειο).

Είχαμε και άλλα αιτήματα, που δεν τα θυμάμαι όλα. Σας ορκίζομαι όμως ότι, δεν υπήρχε κανένα αίτημα, που να έλεγε ότι οι τυρόπιτες δεν πρέπει να είναι στρογγυλές, γιατί δεν ξέρουμε από ποια γωνία να δαγκώσουμε.

Θυμάμαι επίσης το στριμμένο το Διευθυντή να μας απειλεί ότι, θα φωνάξει τον εισαγγελέα. Έπαιρνε μάλιστα και τηλέφωνο στα σπίτια μας και τρόμαζε τους γονείς μας, με αποτέλεσμα κάποιοι χέστηδες να λακίσουν γρήγορα.

Μου έκανε εντύπωση, πως ενώ σχεδόν όλοι οι συμμαθητές μου ήταν υπέρ της κατάληψης, οι περισσότεροι έφευγαν μετά από λίγη ώρα και άφηναν εμάς του λίγους, να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα. Άλλοι πήγαιναν για καφέ ή βόλτα στα άλλα σχολεία, που είχαν κατάληψη. Κάποιοι πήγαιναν για διάβασμα (!) και κάποιοι άλλοι είχαν μάθημα!! Ευτυχώς μαζί με εμένα έμεναν και τα αλάνια του σχολείου. Δεν ήταν καλοί μαθητές, αλλά στη κατάληψη ήταν πρώτοι.

Η συμπεριφορά του κόσμου, που περνούσε απ’ έξω ήταν αλλοπρόσαλλη. Κάποιοι μας επαινούσαν: «Μπράβο παιδιά, συνεχίστε». Κάποιοι άλλοι μας κορόιδευαν: «Τι αιτήματα έχετε; Πάλι το γνωστό με την τυρόπιτα;». Κάτι μπαρμπάδια μας έβριζαν: «Δε ντρέπεστε κωλόπαιδα. Δέκα αλήτες κρατάτε κλειστό το σχολείο και δεν αφήνετε τους υπόλοιπους, που θέλουν, να κάνουν μάθημα».

Έτσι μου ερχόταν να βγω έξω και να τους βουτήξω. Δε βαριέσαι όμως. Ποιος πηδάει τα κάγκελα; Άσε, που μπορεί να με βουτήξουν αυτοί πρώτοι. Δεν ξέρεις καμιά φορά.

Και οι καθηγητές μας όμως, είχαν περίεργη συμπεριφορά. Αρκετοί φαίνονταν να χαίρονται, κάνα δυο μας το έλεγαν κιόλας. Κάποιοι άλλοι, παράξενοι, φαίνονταν θυμωμένοι. Τους είχαμε ακούσει να λένε ότι, θα χάσουν τις διακοπές του Πάσχα!… Τι σχέση έχει το Πάσχα με την κατάληψή μας; Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι … εε οι καθηγητές ήθελα να πω.

Το πιο παράξενο απ’ όλα ήταν ότι, την πρώτη μέρα είχε έρθει ένας κύριος με κοστούμι, που φαίνεται να τον σέβονταν όλοι, που τους είπε το πιο κουλό. Έπρεπε, λέει, να κάτσουν στην μπουγάτσα απέναντι, μέχρι να τελειώσει το ωράριό τους! Προφανώς υποχρέωση των καθηγητών είναι να πίνουν καφέδες και να τρώνε μπουγάτσα, όσο διαρκεί η κατάληψη των μαθητών και στη συνέχεια να χάνουν και τις διακοπές του Πάσχα! Δεν το καταλαβαίναμε ακριβώς, αλλά τι μας ένοιαζε κιόλας;

Βέβαια, η κατάληψη δεν κράτησε πολύ. Έληξε άδοξα. Στο τέλος της δεύτερης μέρας, εμφανίστηκε έξαλλος ο πατέρας μου και με έπιασε από το αυτί. «Βρωμόπαιδο με ξεφτίλισες». Τώρα ποιος ξεφτίλισε ποιον είναι άλλο θέμα. Ευτυχώς, που δεν ήταν πολλοί συμμαθητές μου μπροστά στο περιστατικό.

Φέτος τα πράγματα στο Λύκειο είναι λίγο διαφορετικά. Εδώ τα μεγαλύτερα παιδιά μιλάνε για τις καταλήψεις, που έγιναν στο σχολείο, στις αρχές της δεκαετίας του 90. Μάλιστα λένε ότι, ο τότε Πρόεδρος του 15μελους και αρχικαταληψίας είναι ο σημερινός Πρωθυπουργός. Δεν το πίστεψα στην αρχή. Νόμισα ότι, πρόκειται για φήμες, που κάποιοι διέδωσαν για πλάκα. Στη συνέχεια όμως το έψαξα στο Internet και διαπίστωσα με έκπληξη ότι, ήταν αλήθεια! Τι μου λες, ο Πρωθυπουργός, καταληψίας! …. Μάλιστα βρήκα και μια συνέντευξή του στο youtube σε μία κυρία με ένα άσπρο τσουλούφι ονόματι Παναγιωταρέα, που έλεγε ότι είναι δικαίωμα των μαθητών, να παρακολουθούν όποιο μάθημα θέλουν κι άμα δε γουστάρουν, μπορούν να μην μπαίνουν για μάθημα. Σωστό αυτό. Γιατί να μας υποχρεώνουν οι καθηγητές να παρακολουθούμε όλα τα μαθήματα; Άμα βαριέμαι θα πρέπει να έχω το δικαίωμα να μείνω έξω από την αίθουσα. Και μάλιστα χωρίς απουσία. Να ένα καλό αίτημα για κατάληψη. Διαχρονικό.

Φυσικά τότε είχαν και άλλα σοβαρά προβλήματα. Ένας αντιδραστικός υπουργός παιδείας, Κοντογιαννόπουλος αν δεν κάνω λάθος (το αντιδραστικός δεν είναι δικό μου, το διάβασα κάπου και μάλλον σημαίνει προβληματικός ή κάτι τέτοιο, δε είμαι σίγουρος), είχε, λέει, ψηφίσει έναν νόμο, που αφορούσε μια υποτιθέμενη μεταρρύθμιση στα Γυμνάσια και Λύκεια. Μεταξύ άλλων μείωνε πολύ τις απουσίες, δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες, καθιέρωνε point system για την κακή συμπεριφορά των μαθητών και καθιέρωνε κάθε μέρα μαζί με την προσευχή την έπαρση της σημαίας, αλλά και την υποχρέωση των μαθητών να είναι «κόσμιοι» ακόμα και εκτός σχολείου. Επίσης καταργούσε την άμεση εκλογή των 15μελών, που πλέον θα εκλέγονταν έμμεσα από τα 5μελή των τμημάτων. Τραγικό! Μήπως καταργούσε και τους χορούς; Αυτό δεν το διευκρίνιζε το δημοσίευμα. Αυτό θα ήταν το πιο τραγικό απ’ όλα.

52 μέρες κατάληψη! Χωρίς μάλιστα να επέμβει κανένας εισαγγελέας και παρά το ότι, όπως όλοι λένε, η τότε κυβέρνηση ήταν κι αυτή αντιδραστική (τελικά μου αρέσει αυτός ο όρος και θα αρχίσω να τον χρησιμοποιώ).

Και εδώ, αγαπητό ημερολόγιο, αρχίζουν να μου μπαίνουν ιδέες. Άλλωστε φέτος είμαι περισσότερο ώριμος και βλέπω τα πράγματα πιο καθαρά. Αν πριν από 25 χρόνια οι μαθητές έκαναν 52 μέρες κατάληψη για τους σοβαρούς λόγους, που σου ανέφερα παραπάνω, τι θα πρέπει να κάνουν σήμερα; Μήπως τώρα δεν έχουμε προβλήματα;

Ακούω ότι, σε πολλά σχολεία δεν έχουν καθηγητές. Με τη θέρμανση είχαμε και από πέρυσι πρόβλημα, λογικά θα έχουμε και φέτος. Ο πατέρας μου το είπε καθαρά. Θα με σταματήσουν από το Φροντιστήριο και θα φταίει αυτός ο ΦΠΑ. Δεν ξέρω τι είναι αυτός ο ΦΠΑ. Μάλλον πρόκειται για δικαιολογία του πατέρα μου. Άλλωστε τη μικρή την είχαν σταματήσει από τα αγγλικά από πέρυσι, που δεν υπήρχε ΦΠΑ, μόλις σταμάτησε κι η μάνα μου από τη δουλειά.

Όλα αυτά όμως, μπορώ να τα μετατρέψω σε αιτήματα:

– Θέλουμε καθηγητές στα σχολεία, που να διδάσκουν μαθήματα της ειδικότητάς τους

– Θέλουμε να λειτουργεί η θέρμανση

– Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στη ιδιωτική εκπαίδευση (να δούμε τι δικαιολογία θα βρει μετά ο πατέρας μου)

– Σχολεία καθαρά (το είχαμε και πέρυσι)

– Ασφαλής και δωρεάν μεταφορά των μαθητών στο σχολείο (αυτό είναι καινούργιο)

– Βιβλία για τις ειδικότητες στα ΕΠΑ.Λ (αυτό μου το σφύριξε ο Νίκος, που φέτος πήγε στο ΕΠΑ.Λ.)

– Να καταργηθούν οι Πανελλαδικές (αυτό πιάνει πάντα)

– Να επιτρέπεται το κάπνισμα (όπως άλλωστε και για τους καθηγητές)

– Να μην παίρνουμε απουσία στη Γυμναστική, αν δεν έχουμε φόρμα

– Η τυρόπιτα να είναι τρίγωνη (σαν την τρίγωνη πλατεία στη Λάρισα, αμ πως)

κ.λ.π. κ.λ.π.

Αγαπητό ημερολόγιο το αποφάσισα.

Η μοίρα με καλεί.

Θέλω να γίνω Πρωθυπουργός.

Υ.Γ.: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή πράγματα είναι εντελώς συμπτωματική.

Γιώργος Βαρδακώστας