Γράφει ο Δρ. Γρηγόρης Βασιλειάδης, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής
Το να είσαι γονιός αν και μοιάζει να είναι ένα πολύ υποτιμημένο «επάγγελμα», είναι σίγουρα πολύ απαιτητικό. Αντίθετα με οποιοδήποτε άλλο…
επάγγελμα είναι ισόβιο.Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για επάγγελμα, πρόκειται για την ίδια τη ζωή σου. Ακόμη κι αν δουλεύεις, εξακολουθείς να είσαι γονιός σε πλήρη απασχόληση.

Έτσι για να αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου, πρέπει να αισθάνεσαι ότι «το κάνεις καλά».

Από τη στιγμή που οι γονείς δημιουργούν μία νέα γενιά και την οδηγούν στην ενηλικίωση μέσα απ’ όλα τα στάδια της ανάπτυξης, δέχονται πολλές προκλήσεις στη δική τους λειτουργικότητα και προσαρμοστικότητα.

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν απαιτούν από τους γονείς, από τα βρέφη, τα οποία πραγματικά χρειάζονται κάποιον διαρκώς μέχρι τους εφήβους που απαιτούν ελευθερία αλλά χρειάζονται ν΄ ακούν «όχι» συχνά. Καθώς τα νήπια μεγαλώνουν και γίνονται σχολιαρόπαιδα και μετά έφηβοι, μερικοί γονείς ακολουθούν ενώ άλλοι δεν είναι αρκετά εύκαμπτοι για να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές. Έτσι βλέπουμε γονείς να συμπεριφέρονται σε παιδιά σχολικής ηλικίας σαν να είναι νήπια ή εφήβους σαν να είναι παιδιά σχολικής ηλικίας. Έτσι θα πρέπει να σκεφθούμε ότι ο ρόλος του γονιού μας προσφέρει μία θαυμάσια ευκαιρία για να αυξήσουμε την ευελιξία και την προσαρμοστικότητά μας.

Έχουν γραφεί πολλά για την αναμενόμενη συμπεριφορά και τα αναπτυξιακά στάδια που είναι σημαντικά για τους γονείς, ιδιαίτερα στο πρώτο τους παιδί, γιατί εξηγούν και φωτίζουν λίγο το μυστήριο καθώς παρατηρούν και οδηγούν το παιδί τους στην ενηλικίωση μέσα από τις διάφορες αλλαγές. Φυσικά, αν ένα παιδί δεν αναπτυχθεί «σύμφωνα με το βιβλίο» αυτό προσθέτει πολλά στο άγχος των γονιών. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι ο Αϊνστάιν και πολλοί άλλοι άνθισαν όψιμα.