(ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Πριν ξεκινήσω το θέμα θέλω να δώσω 3 διευκρινίσεις.

  • το θέμα είναι αποτέλεσμα εργασίας με συνδυασμό πηγών αλλά και συζητήσεων με γονείς (πιο εύκολα μιλούν οι γονείς σε όποιον είναι δάσκαλος ακόμα και σε παρέες φίλων)αλλά και σεμιναρίων που σχετίζονται με τους νέους όταν μπαίνουν στην εφηβεία.)
  • το ‘έχω χωρίσει σε δύο αναρτήσεις.Σε αυτή και στην επόμενη ακριβώς κάτω από αυτή ,και το έκανα γιατί είναι μεγάλο σαν θέμα με πολλές προεκτάσεις και δεν θα θελα να κουράσω το μυαλό σας βλέποντας ταυτόχρονα και μια μεγάλη ανάρτηση.
  • Το τρίτο και σημαντικότερο είναι η ανάρτηση αυτή αφορά τους γονείς. Γονείς που νιώθουν ότι έχουν δώσει τα πάντα στα παιδιά τους ,που τους έχουν δώσει ακομα και τον εαυτό τους για να ναι αυτά ευτυχισμένα ,και καθώς τα παιδιά τους μπαίνουν στην εφηβεία ή βγαίνουν από αυτή,αλλάζουν συμπεριφορά,γίνονται επιθετικά και χειριστικά με διάφορους τρόπους.Δεν είναι καθόλου εύκολο να γράφεις και να προσεγγίζεις κάτι τέτοιο αλλά ελπίζω ότι θα καταλάβετε πως το θέμα μπορεί να αναφέρεται σε σας ως γονείς αλλά στην ουσία έχει σχέση με το παιδί σας και πως θα το βοηθήσετε αναγνωρίζοντας κάποια σημάδια..)

Γράφει η Μηρτσέκη Βασιλική

Σας ξενίζει ο τίτλος?Και όμως ..Υπάρχει.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αστειευόμενοι πολλοί γονείς λέμε” Όταν ήμουν μικρός/η με καταπίεζαν και με έλεγχαν οι γονείς μου.Τώρα με ελέγχουν και με καταπιέζουν τα παιδιά μου”.
Στην Ελλάδα δεν ξέρω καμία έρευνα να έχει διεξαχθεί και που να έχει αναρτηθεί τουλάχιστον στο διαδίκτυο σχετικά με τη βία και τον εκφοβισμό από τα παιδιά έναντι των γονέων.
Δεν θα κατακρίνω γονείς.Δεν μπορώ να το κάνω γιατί και εγώ μητέρα είμαι και τους καταλαβαίνω.
Η ανάγκη μας να προστατεύουμε συνεχώς τα παιδιά μας,να τους χαρίζουμε συνεχώς χαμόγελα και να προσπαθούμε συνεχώς να τους δίνουμε οτιδήποτε για να ναι καλά, ικανοποιεί την επιθυμία μας να μας βλέπουν ως τους τέλειους γονείς και κάποια στιγμή κάποτε να μας το αναγνωρίσουν.Αυτό δεν θέλουμε?Αυτό δεν περιμένουμε?Να έρθει η στιγμή που με περηφάνια θα τα ακούσουμε να λένε:”Σας αγαπώ για αυτά που μου δώσατε”!!!Πολλοί γονείς θα το ακούσετε .Άλλοι όμως θα βιώσετε πολλές και δύσκολες καταστάσεις και δυστυχώς όλο και πληθαίνουν αυτές οι οικογένειες οι οποίες ΕΛΠΙΖΟΥΝ πως κάποτε θα αλλάξει το παιδί τους και προσπαθούν με την αγάπη,με την υποχώρηση και κάνοντάς του όλα τα χατίρια, να δουν το παιδί να αλλάξει απέναντί τους.Το πιο δύσκολο πράγμα στη φύση του γονεϊκού μας ρόλου είναι η στιγμή που όλοι μας απευχόμαστε να ζήσουμε:Να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την επιθετικότητα των παιδιών απέναντί μας.
Όλο και περισσότεροι Έφηβοι αλλά και νέοι που μεγάλωσαν με αγάπη, μετά τα 12 αρχίζουν και ξεσπούν στους γονείς τους και στα αδέρφια τους και δεν μιλάμε για απλά εφηβικά ξεσπάσματα που το παιδί των 14-15 έχει καθώς ψάχνει τα δικά του όρια και τον εαυτό του χωρίς να παραβιάζονται τα δικαιώματα των γονέων ή ακόμα και άλλων μελών της οικογένειας..Αυτά δεν πρέπει να συγχέονται για κανέναν λόγο με την βία ή τον εκφοβισμό καθώς ο κάθε γονιός αναγνωρίζει μέσα του αν αυτό είναι της ηλικίας ή κάτι περισσότερο .
Τι φταίει για την αύξηση των περιπτώσεων εκφοβισμού γονέων από τα παιδιά τους.
Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας,τα θέλω των παιδιών που δεν είναι ανάγκες αλλά επιθυμίες που έχουν μάθει να ικανοποιούνται από τους γονείς σε μικρή ηλικία ανεξέλεγκτα και που ξαφνικά ο γονέας για τους δικούς του λόγους σταματάει να τα ικανοποιεί είτε γιατί θέλει να βάλει όρια είτε γιατί δεν μπορεί πια,το ότι πολλά παιδιά βίωσαν οικογενειακή βία ,το ότι επαναλαμβάνουν του ενός γονέα τους τη βίαιη συμπεριφορά και στάση που ¨κερδιζ娴εναντι του άλλου γονέα ή ακόμα και το ότι κάποιος γονέας δικαιολογούσε πάντα την κάθε πράξη του παιδιού του και κάθε λόγο του ,ζητήματα ναρκωτικών και αλκοόλ ή και τίποτα από αυτά μετατρέπουν πολλά παιδιά σε δυνάστες των γονιών τους.
Ο εκφοβισμός ξεκινάει συνήθως στην προ εφηβική ηλικία και τότε για το γονέα είναι το πρώτο σοκ..Το παιδί αρχίζει φωνάζει χτυπάει,βρίζει,σπάει πράγματα ,μάλιστα προσβάλλει τους γονείς.Ο γονέας μουδιασμένος δεν μιλάει.Αγαπάει τόσο το παιδί του που πιστεύει πως αυτό θα περάσει.Εξάλλου δεν γίνεται κάθε μέρα αυτό.Πολλοί γονείς καλά κάνουν και κάνουν υπομονή. Τι γίνεται όμως όταν η συμπεριφορά συνεχίζεται σχεδόν σε καθημερινή βάση και το παιδί απαξιώνει όλο και περισσότερο το γονέα?Όταν ο γονέας συνειδητοποιεί πως το παιδί του τον βλέπει ως ένα “τίποτα” και του συμπεριφέρεται με ασέβεια αλλά και βίαια? Πώς αντιδρά όταν το παιδί προχωράει πολύ παραπέρα τόσο που ο γονέας πια αρχίζει και νιώθει φόβο και ,για να μην έχει προβλήματα, σιωπά μπροστά στο παιδί του ώστε να γλιτώσει από ένα βίαιο ξέσπασμά του? Τότε τι γίνεται?
Ναι πλέον δυστυχώς μιλάμε για γονεϊκή κακοποίηση από τα παιδιά προς τους γονείς. Τότε ο γονέας είναι που νιώθει συναισθήματα ντροπής(να μην το μάθει κανείς) θυμού ,ή ακόμα και ενοχής.Αυτά τα συναισθήματα κάνουν τους γονείς να αμφισβητούν ακόμα και το ρόλο τους και να νιώθουν πως δεν ξέρουν τι να κάνουν..Και ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει είναι ένας ειδικός.Όχι το γονέα για να αποκτήσει πάλι το ρόλο του αλλά κυρίως το παιδί.ΑΥΤΌ δεν είναι που μας ενδιαφέρει.

Ειναι το παιδί μου χειριστικό?
Σαν εκπαιδευτικός έχω ζήσει και έχω δει χειριστικές καταστάσεις ακόμα και από παιδιά μικρής ηλικίας.Παιδιά χτυπιούνται κυριολεκτικά στο δρόμο γιατί ο γονιός δεν τους πήρε τα παπούτσια που ήθελαν,παιδιά που με τις φωνές τους επίσης στο δρόμο αναγκάζουν το γονέα να αποδεχτεί την επιθυμία τους παιδιού του,παιδιά που θυμωμένα φώναζαν στη μητέρα τους πως δεν είναι καλός γονιός,ενώ έχω δει περιπτώσεις παιδιών που οι γονείς κουβαλάνε την τσάντα του από το σχολείο στο σπίτι επειδή παραπονιέται πως είναι βαριά ενώ πριν από λίγες ώρες στα διαλείμματα κουβαλούσε συμμαθητή του στην πλάτη του και όταν του το λες του γονέα η απάντηση που παίρνεις είναι “Έλα μωρέ και τι έγινε?”
Έχω δει επίσης γονείς να έρχονται σε ρήξη με εκπαιδευτικούς για μια συμπεριφορά απρεπή του παιδιού τους δικαιολογώντας το και στηρίζοντάς το ενώ το παιδί είναι παρόν, βάζοντας έτσι θεμέλια για 4 σκέψεις που θα μετουσιωθούν σε συμπεριφορές .

  • Ότι και να κάνω ακόμα και να βρίσω,να χτυπήσω ,να προπηλακίσω ή να προσβάλλω,οι γονείς μου θα μου το συγχωρούν,
  • Ο μπαμπάς(ή η μαμά) αποδέχονται αυτό που κάνω
  • Ο μπαμπάς και η μαμά μια ζωή θα με στηρίζουν και θα κάνουν ότι πρέπει για να μαι εγώ καλά
  • ενώ έχουμε δει ευτυχώς σπάνια αλλά έχουμε δει, γονείς να περιμένουν έξω από το σχολείο μαθητές που μάλωσαν με το παιδί τους ,να τρομοκρατούν τον συμμαθητή του περνώντας ποιο μήνυμα άραγε?Ναι αυτό που καταλάβατε.Πως με την τρομοκρατία,τις φωνές και τον εκφοβισμό μπορείς να κερδίσεις αυτό που θες..

Επίσης πολλές φορές είδαμε γονείς να μη θέτουν όρια ή τα όρια αυτά να τα απορρίπτουν ανάλογα με την κατάσταση.
Κάπως έτσι ξεκινούν όλα λοιπόν..Γιατί σαν γονείς δίνουμε μάλλον υπερβολική αγάπη δίχως όρια για να μη στεχαχωρήσουμε το παιδί μας ικανοποιώντας του κάθε επιθυμία του για να ναι καλά και ευτυχισμένο,ΑΛΛΟ ΑΝΑΓΚΕΣ ΑΛΛΟ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΌΜΩΣ.Τις πρώτες είσαι υποχρεωμένος ως γονέας να τις ικανοποιήσεις ,τις δεύτερες ό,τι θεωρείς εσύ πως είναι καλό για το παιδί..

Σε μικρή ηλικία και μιλάμε στα 11 -12 μπορείτε να καταλάβετε αν είναι το παιδί σας χειριστικό με το αν σας χτυπάει ή σας προσβάλλει ακόμα και το αν αρνείται να υπακούσει τις εντολές σας.Αλήθεια,σας έχει συμβεί ποτέ να μαλώνετε το παιδί σας για κάτι που έχει κάνει και ξαφνικά να βρεθείτε να μαλώνετε εσείς με το/τη σύζυγό σας και εκείνο να σας κοιτάει και για να μη σας ακούει να το στέλνετε στο δωμάτιό του χωρίς να του μιλήσετε για τη συμπεριφορά του επειδή το παιδί σας είπε μια λέξη ή κουβέντα που σας έφερε σε σύγκρουση με τον άλλο γονέα?Εσείς μαλώνετε ενώ αυτό δεν θα δεχτεί ποτέ την επίπληξή σας γιατί ακριβώς έχετε με άλλα να ασχοληθείτε..
Σας έχει συμβεί ποτέ να μαλώσετε έντονα και το παιδί σας να σας πετάξει πράγματα ή να σπάσει κάτι στο σπίτι και να απολαμβάνει μετά εσάς να μουρμουρίζετε,να το στέλνετε στο δωμάτιό του ,να μουρμουρίζει αυτό τώρα,να κλείνει την πόρτα πίσω του και μάλιστα χτυπώντας τη ενώ σας κλειδώνει και απ έξω προσβάλλοντας της προσωπικότητά σας ή τον γονεϊκό σας ρόλο?
Ξέρετε μήπως πως κατά βάθος ότι η συμπεριφορά του παιδιού σας είναι απαράδεκτη αλλά εσείς δεν θέλετε να το αποδεχτείτε?
Αν ναι ,καν τε κάτι..Είναι πιθανό το παιδί σας να ναι ακόμα πιο χειριστικό στην εφηβεία .

Μηρτσέκη Βασιλική και είμαι Δασκάλα και διπλωματούχος απόφοιτος του Διδασκαλείου Αλέξανδρος Δελμούζος του Π.Τ.Δ.Ε του Πανεπιστημίου Αιγαίου.