θα ήταν παράλογο φυσικά, να ελπίσει κανείς, πως θα μπορούσε ν αδυνατίσει με βότανα από την παθολογική παχυσαρκία.

Σε τέτοιες περιπτώσεις έχει το λόγο ο γιατρός. Αλλά και σ’ άλλες περιπτώσεις, τις ελαφρότερες, δεν αρκούν τα βότανα. Χρειάζεται συστηματική παρακολούθησε στην τροφή, περίπατος, σωματικές ασκήσεις. Επειδή όμως είναι γεγονός ότι πολλά βότανα δίνουν αποτελέσματα θαυμαστά, θα παραθέσουμε τα πιο σημαντικά.

Χαμομήλι:

Σ’ όλους είναι γνωστό ότι το χαμομήλι αδυνατίζει. Ένα φλιτζάνι ζεστό και χωρίς ζάχαρη αμέσως μετά τα γεύματα. Ρίχνουμε 4 γραμμάρια χαμομήλι σε δυο ποτήρια καυτό νερό, τ’ αφήνουμε δέκα λεπτά, σουρώνουμε και πίνουμε.
Τονίζουμε πως δεν πρέπει να βράσει το χαμομήλι, για να μην καταστραφούν τα αιθέρια έλαια πού περιέχει. Ίσως φανεί μικρή η ποσότητα του χαμομηλιού που συνιστούμε για το έγχυμα. Όμως το χαμομήλι, όταν του γίνεται κατάχρηση, φέρνει και ορισμένες βλάβες, εκνευρισμό, πονοκεφάλους, με τον καιρό, το δέρμα κιτρινίζει. Είναι δε και κατευναστικό της γενετήσιας ορμής. Εκτός από την περιορισμένη ποσότητα, ούτε και η κούρα με το φυτό αυτό πρέπει να γίνεται συνέχεια χωρίς διακοπή.

Αψιθιά:

Αδυνατίζει επίσης η αψιθιά. Η δόση για το αδυνάτισμα είναι 2 γραμμάρια σε δυο ποτήρια καυτό νερό, αλλά ούτε και αυτή να βράσει. Πίνουμε από ένα φλιτζάνι του τσαγιού μεσημέρι και βράδυ, μετά τα γεύματα, να μη βάλουμε όμως ζάχαρη και ας είναι πικρή. Αν και το βότανο αυτό ωφελεί σε παθήσεις του στομάχου, πρέπει να αποφεύγεται σε περίπτωση έλκους.
Η αψιθιά είναι ένα φυτό πολύτιμο για τις ποικίλες θεραπευτικές του ιδιότητες. Οι αρχαίοι Έλληνες του έκαναν μεγάλη χρήση, το χρησιμοποιεί και η φαρμακευτική σε παρασκευάσματα διάφορα, τονωτικά, ορεκτικά, παρασιτοκτόνα, εμμηναγωγά, για πονόλαιμους και άλλα. Στη Γαλλία έκαναν άλλοτε το ποτό αψέντι από αυτό το φυτό, πράγμα που απαγορεύτηκε γιατί είχε καταστρεπτικές συνέπειες. Η αψιθιά ξαναδίνει μια βαρεία μυρωδιά, ευχάριστη, και γι αυτό τη χρησιμοποιούν για να αρωματίζουν τη μουστάρδα και το ξύδι.
Η αψιθιά λέγεται στη βοτανική Άψίνθιον, καθώς και Άρτεμισία. Στη κοινή γλώσσα έχει και τις ονομασίες μελιτίνη, και αψιδιά (στην Κεφαλονιά) πισιδιά (στην Κρήτη) , απιστία (στην Ήπειρο), πέλινο (στα Άγραφα), γένεια του γέρου (στην Κύπρο). Ανθίζει από Ιούλιο σε Σεπτέμβριο και κάνει λουλούδια κίτρινα και σφαιροειδή.

Μελιά:

Θαυμάσια αποτελέσματα για το αδυνάτισμα έχει ο μέλεγος, γνωστός και με τις ονομασίες μελιός, μελεό, φράσσο, φράξο. Πίνουμε πριν του ύπνου ένα φλιτζάνι του τσαγιού αφέψημα.
Ετοιμάζουμε αυτό το αφέψημα βράζοντας καλά 10-12 γραμμάρια φύλλα σ ένα ποτήρι νερό. Χρειάζεται υπομονή και σταθερή κούρα επί ένα μήνα συνεχώς. Πρέπει να έχει κανείς υπ’ όψη του πως το φυτό αυτό είναι πολύ διουρητικό.
Ο μέλεγος είναι ένας μεγάλο δέντρο πού φυτρώνει σε όλα σχεδόν τα δάση της Ελλάδος. Στη βοτανική λέγεται Μελία. Τις φαρμακευτικές του ιδιότητες τις αναφέρει ο Διοσκουρίδης.
Για να έχουμε ολοχρονίς από το βότανο αυτό, το ωφέλιμο σε πολλές παθήσεις, ας κάμουμε μια καλή προμήθεια από τα φύλλα του, να τα ξεράνουμε στον αέρα και να τα φυλάξουμε σε δοχεία που να κλείνουν καλά.

Λουίζα
Ρίχνουμε άνθη και φύλλα λουίζας σε ζεματιστό νερό, το αφήνουμε δέκα λεπτά και πίνουμε ένα φλιτζάνι έγχυμα, χωρίς ζάχαρη και κρύο, το βράδυ προ του ύπνου, θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα αν πίνουμε ένα φλιτζάνι και το πρωί, νηστικοί, καθώς και ένα το μεσημέρι, μετά το γεύμα. Εξ άλλου η λουίζα είναι και χωνευτική.
Το όνομα της λουΐζας στη βοτανική είναι Λιππία καθώς και Άλοϊσία η κίτροσμος. Καλλιεργείται όχι μόνο σαν διακοσμητική, άλλα και για το άρωμα των φύλλων και λουλουδιών της, που χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και στην αρωματοποιία. Η επιστήμη αναγνωρίζει τις θεραπευτικές ιδιότητες της.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο είδος του φυτού αυτού, αυτοφυές στις παραλίες και τους ελώδεις τόπους της Ακαρνανίας, της Αττικής, της Πελοποννήσου, της Σύρου και της Κρήτης. Το έγχυμά της είναι άοσμο και κάπως πικρό.
Στη βοτανική ονομάζεται Βερβένη η Φαρμακευτική, ο δε λαός τη γνωρίζει με το όνομα σταυροβότανο. Ο Διοσκουρίδης την αναφέρει με τις ονομασίες Ιερά Βοτάνη και Περιστερεών Όρθιος, αλλά και σήμερα η βοτανική της δίδει το όνομα ιεροβοτάνη. Οι δρυΐδες πίστευαν πως το φυτό αυτό έχει μαγικές ιδιότητες. Από την αρχαιότητα ήταν γνωστό σαν θεραπευτικό, άλλα και σήμερα ο λαός το χρησιμοποιεί σαν βότανο για διάφορες παθήσεις. Για το αδυνάτισμα θα χρησιμοποιήσουμε το ήμερο είδος, δηλαδή τη γνωστή λουίζα.