Συμφωνία σε όλα με όρους ΔΝΤ ή τέταρτο μνημόνιο, είναι το εκβιαστικό δίλημμα που θέτει πλέον το Βερολίνο στο αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει για άλλη μια φορά η αξιολόγηση για το τρίτο ελληνικό πρόγραμμα σταθεροποίησης.

Ο επικεφαλής του Euroworking group και στενός συνομιλητής του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, κ. Τόμας Βίζερ διέγραψε χθες με μια φράση την εναλλακτική που νόμιζε ότι η είχε η Αθήνα απέναντι στην αδιαλλαξία Βερολίνου και ΔΝΤ.

Δηλαδή να αντέξει – όπως το έκανε και το πρώτο εξάμηνο του 2015- όσο μπορεί πληρώνοντας με -ίδιους πόρους- τις υποχρεώσεις του χρέους συμπεριλαμβανομένου και αυτών του Ιουλίου.

Αν μέχρι και τότε το ΔΝΤ συνεχίζει να επιμένει στην αδιάλλακτη στάση του για μέτρα ύψους 3,6 δισ. ευρώ από το 2019 να περιμένουμε ως χώρα τις εκλογές στη Γερμανία.

Όποιο και είναι το αποτέλεσμα, η νέα κυβέρνηση δεν θα έχει υπουργό Οικονομικών τον Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε.

Τότε θα μπορούσε να ανοίξει μια νέα συζήτηση, είτε για χαλάρωση των όρων, είτε για ένα πρόγραμμα χωρίς καθόλου ΔΝΤ.

Ωστόσο, ο κ. Βίζερ έδειξε ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να διαφύγει εύκολα από την μέγγενη Βερολίνου-ΔΝΤ.

«Αυτή θα ήταν η λογική ενός λογιστή» είπε για να προσθέσει: «Θα ήταν καταστροφικό για την οικονομική , φορολογική, καταναλωτική και επιχειρηματική εμπιστοσύνη», τόνισε.

Άφησε το καλύτερο για το τέλος: «Η κατάσταση της οικονομίας θα έχει αλλάξει τόσο πολύ, που θα πρέπει να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή» είπε, ανοίγοντας στην ουσία θέμα όχι μόνο αναθεώρησης του ρυθμού ανάπτυξης αλλά και των μέτρων του προγράμματος όχι από το 2019 αλλά ακόμη και για το 2017.

Το Βερολίνο έχει οργανώσει την επίθεσή του σε δύο πλευρές.

Από τη μια έχει προωθήσει μέσω του Πόουλ Τόμσεν (επίσης στενού συνομιλητή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών), το ΔΝΤ να ζητά υπερβολική λιτότητα σε μια χρονιά εκτός μνημονίου και από την άλλη έχει οχυρωθεί πίσω από τη θέση ότι χωρίς το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα δεν μπορεί να εγκρίνει την εκταμίευση νέας δόσης προς την Ελλάδα.

Ο απώτερος στόχος είναι να καθυστερήσει όσο περισσότερο γίνεται την συζήτηση για το χρέος κατηγορώντας, παράλληλα, την Ελλάδα για παρελκυστική τακτική στο θέμα της δεύτερης αξιολόγησης.

Χωρίς σοβαρές εναλλακτικές

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση η ελληνική πλευρά δεν έχει σοβαρές εναλλακτικές.

Η Κομισιόν υποστηρίζει μεν τις ελληνικές θέσεις, αλλά όπως είπε και χθες στο Ευρωκοινοβούλιο ο Γάλλος επίτροπος για τα οικονομικά, κ. Πιέρ Μοσχοβισί η Επιτροπή είναι ο επιτήδειος μεσολαβητής και όχι ένα από τα μέρη που θα κληθούν να πάρουν αποφάσεις.

Το ΔΝΤ επιμένει στην ελάφρυνση του χρέους, αλλά όχι χωρίς σκληρά μέτρα για την Ελλάδα.

Ο ESM που είναι ο κύριος δανειστής της Ελλάδας καθορίζει την πορεία του ανάλογα με τις οδηγίες του Βερολίνου.

Η αλλαγή συσχετισμών εντός του Eurogroup είναι κάτι που επιχειρείται εδώ και δύο χρόνια χωρίς αποτέλεσμα.

Συνεπώς, η Ελλάδα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ρισκάρει μια καθυστέρηση άλλων έξι μηνών με την προσδοκία αλλαγής των πολιτικών δεδομένων στην Ευρωζώνη διακινδυνεύοντας αυτό που άφησε να εννοηθεί ο Τόμας Βίζερ την κατάρρευση της οικονομίας και την προσδοκία το τελευταίο μνημόνιο να μην είναι το τρέχον αλλά το επόμενο.

Διαφορετικά θα πρέπει να αποδεχθεί τους όρους του ΔΝΤ.