“Παράθυρο” για την ένταξη όσων χρωστούν σε ασφαλιστικά ταμεία στον νόμο Κατσέλη άνοιξε το Ειρηνοδικείο Ιλίου, που έκρινε συνταγματική την υπαγωγή τους στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και συνεπώς τη ρύθμιση των χρεών τους, αλλά και τη διαγραφή μέρους αυτών.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του “Έθνους της Κυριακής”, αυτή η απόφαση αναμένεται να χρησιμοποιηθεί ως πιλότος από πολλούς οφειλέτες ασφαλιστικών ταμείων που μέχρι σήμερα δεν μπορούσαν να υπαχθούν στον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, αφού τα δικαστήρια μέχρις ώρας απορρίπτουν τις αιτήσεις τους.

Για το δικαστήριο, η δυνατότητα της υπαγωγής των οφειλετών σε ασφαλιστικούς φορείς στον νόμο Κατσέλη κρίθηκε επιβεβλημένη (με τον ν.4336/2015), προκειμένου να δίνεται η δυνατότητα απαλλαγής των χρεών τους και η επάνοδός τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας, «καθώς τυχόν απαλλαγή από τα χρέη προς τους ιδιώτες με διατήρηση των χρεών προς τα ταμεία θα καθιστούσε άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος τυχόν επιτυγχανόμενη απαλλαγή του οφειλέτη, ο οποίος θα εξακολουθούσε να βαρύνεται με τα εξαιρούμενα χρέη… Η δε εξαίρεση συγκεκριμένων απαιτήσεων από το πεδίο εφαρμογής του νόμου θα είχε ως συνέπεια τη δημιουργία δανειστών δύο ταχυτήτων, καθώς οι πιστωτές που εξαιρούνται βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση έναντι των υπολοίπων, διατηρώντας στο ακέραιο τις απαιτήσεις τους».

Το δικαστήριο μάλιστα προχωρεί ένα βήμα παραπάνω, κρίνοντας ότι με την ένταξη των οφειλετών ασφαλιστικών ταμείων στον νόμο Κατσέλη δεν θίγεται ο θεσμός της κοινωνικής ασφάλισης, καθώς η είσπραξη αυτών των χρεών είναι όχι μόνο επισφαλής αλλά και αδύνατη, ενώ οι φορείς δεν μπορούν να στηρίζουν τη βιωσιμότητά τους στην προσμονή της είσπραξης αυτών των οφειλών.

Την απόφαση «κέρδισε» οφειλέτης, υπάλληλος σήμερα με πολύ χαμηλό εισόδημα, με σύζυγο άνεργη και πατέρας δύο παιδιών. Στο παρελθόν, από το 2003 έως και το 2009, είχε φούρνο-ζαχαροπλαστείο, όπου είχε επενδύσει σημαντικό κεφάλαιο, χωρίς όμως να προσφύγει σε υπέρμετρο δανεισμό (είχε δάνεια ψους 14.000 ευρώ).
Η επιχείρηση, ενώ αρχικά ήταν κερδοφόρα, άρχισε να παίρνει την κατιούσα, γεγονός που εμπόδισε τον δανειολήπτη να εξοφλεί κανονικά τις δόσεις του. Τότε εκείνος δεν πήρε άλλο δάνειο, αλλά προτίμησε να κλείσει την επιχείρηση για να μη βάλει και άλλα φέσια.
Παρ’ όλα αυτά, συνέχισε να πληρώνει τις οφειλές του προς τον ΟΑΕΕ μέχρι το 2010 και το ΙΚΑ μέχρι το 2012. Ομως η μείωση του μισθού του ως υπαλλήλου σε εταιρεία security και ο ερχομός του δεύτερου παιδιού του το 2013 κατέστησαν απαγορευτική οποιαδήποτε άλλη καταβολή.

Το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τη σημερινή οικονομική κατάσταση του οφειλέτη, αλλά και το γεγονός ότι προέβη σε αδυναμία πληρωμών όχι από δόλο, ρύθμισε τις οφειλές του, για τρία χρόνια, και κούρεψε τα υπόλοιπα.